O Φέτελ στο… «κλαμπ των τριών»
Ο Σεμπάστιαν Φέτελ έγινε μέλος της ολιγάριθμης λέσχης οδηγών που έχουν 3 διαδοχικούς τίτλους στην Formula 1…
Στο τέλος του Grand Prix Βραζιλίας την περασμένη Κυριακή ο Φέτελ στέφθηκε για 3η -και μάλιστα διαδοχική- φορά στην καριέρα του Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ο νεαρός οδηγός της Red Bull είναι φυσικά ο νεότερος που καταφέρνει κάτι τέτοιο και μπαίνει σε ένα κλαμπ που μέχρι τώρα αριθμούσε μόνο δύο μέλη. Πρόκειται για τους οδηγούς που έχουν 3 διαδοχικές κατακτήσεις στην καριέρα τους και στα προηγούμενα 62 χρόνια το είχαν καταφέρει μόνο ο Χουάν Μανουέλ Φάτζιο και ο Μίκαελ Σουμάχερ. Από φέτος έχουν στην παρέα τους και το «τρομερό παιδί» της F1. Ας θυμηθούμε όμως αυτούς τους τρεις οδηγούς.
Χουάν Μανουέλ Φάτζιο (1951,1954, 1955, 1956, 1957)
Ο Χουάν Μανουέλ Φάτζιο αν και έφτασε σε αυτό το υψηλό επίπεδο σε μεγάλη ηλικία κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο πέντε φορές σε επτά χρόνια συμμετοχής και να βάλει τη δικιά του σφραγίδα στην ιστορία των μηχανοκίνητων αθλημάτων. Ο Φάτζιο ήταν ιταλικής καταγωγής αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή, με τα χρώματα της οποίας έτρεξε στη Formula 1. Όταν κατάκτησε τον πρώτο του τίτλο με τη Maserati το 1951 ήταν ήδη 40 ετών αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε να πάρει άλλους τέσσερις τίτλους, γράφοντας τη δική του ιστορία στη Formula 1.
Από το 1954 μέχρι το 1957 ο Φατζιο κέρδισε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα, με το πρώτο από αυτά μάλιστα να το παίρνει έχοντας αλλάξει ομάδα στο μέσον τη σεζόν. Ο Αργεντινός ξεκίνησε τη χρονιά με τη Maserati αλλά την ολοκλήρωσε με τη Mercedes. Το 1955 η συνεργασία των δύο πλευρών συνεχίστηκε και έφερε άλλον έναν τίτλο, τον 2ο στη σειρά, αλλά μετά το τραγικό ατύχημα στο Le Mans τα «ασημί βέλη» αποσύρθηκαν και ο Fangio έπρεπε να βρει νέα στέγη. Αυτή ήταν η Ferrari, με την οποία πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα το 1956. Το 1957 μεταπήδησε στη Maserati, με την οποία κατάκτησε τον 5ο συνολικά τίτλο του, ρεκόρ που έμεινε ακατάρριπτο για πολλές δεκαετίες, μέχρι να τον ξεπεράσει ο Michael Schumacher.
Μίκαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
Μιλώντας για αθλητές που άφησαν το στίγμα τους στο σπορ στο οποίο αγωνίστηκαν, κανένα παράδειγμα δεν είναι πιο κατάλληλο από του Μίκαελ Σουμάχερ. Ο Γερμανός κατάφερε να κάνει το όνομα του συνώνυμο της Formula 1, παίρνοντας τη δημοφιλέστερη ομάδα, τη Ferrari, από την ανυποληψία και ανεβάζοντάς την στην κορυφή. Πριν από αυτό όμως είχε καταφέρει ήδη να πάρει δύο πρωταθλήματα, βάζοντας τις βάσεις για το μύθο που έχτισε αργότερα.
Στη συνέχεια της καριέρας του ο Schumi κατάκτησε άλλους 5 τίτλους, και μάλιστα στη σειρά, για να φτάσει στον αριθμό ρεκόρ των 7. Ο Γερμανός κατέχει τα ρεκόρ σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες της F1, με τις 91 νίκες του να ξεχωρίζουν. Το 2006 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Formula 1 αλλά δεν άντεξε για πολύ μακριά από το αγαπημένο του σπορ και το 2010 επέστρεψε με την ομάδα της Mercedes GP. Στο τέλος της φετινής χρονιάς αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση, με το δεύτερο πέρασμά του από την F1 να είναι σαφώς φτωχότερο, καθώς έχει να επιδείξει μόνο μία παρουσία στο βάθρο.
Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012)
Τι να πει κανείς για το «τρομερό παιδί» της Formula 1. Ο Σεμπάστιαν Φέτελ από πολύ μικρή ηλικία έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ, έχοντας γίνει ο μικρότερος σε ηλικία οδηγός που έχει γραφτεί σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες. Το 2007 έγινε ο νεότερος οδηγός που βαθμολογήθηκε στη Formula 1 με την 8η θέση στο GP ΗΠΑ, όταν αντικατάστησε τον Ρόμπερτ Κούμπιτσα στο κόκπιτ της BMW. Το 2008, οδηγώντας για την Toro Rosso, έγινε ο νεότερος που κατακτά pole position και νίκη, στο Ιταλικό GP. Το 2010 έγινε ο νεώτερος που κατακτά Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 2011 έγινε ο νεότερος που το κάνει για 2η φορά στη σειρά και το 2012 γίνεται ο νεότερος που τα καταφέρνει για 3η φορά στη σειρά.
Κι αν η χρονιά του 2010 ήταν ονειρική για τον Σεμπάστιαν Φέτελ, που πήρε τον τίτλο με δραματικό τρόπο στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στο Abu Dhabi, το 2011 ήταν η χρονιά της απόλυτης καταξίωσης, με την κυριαρχία του Φέτελ και της Red Bull να θυμίζει τις αντίστοιχες κυριαρχίες των McLaren στη δεκαετία του ’80, των Williams του ’90 και των Ferrari του 2000. Φέτος πραγματοποίησε μια θεαματική ανάκαμψη στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος και σαρώνοντας pole position και νίκες έφτασε στον τελευταίο αγώνα στη Βραζιλία επικεφαλής της βαθμολογίας και στο τέλος στέφθηκε πρωταθλητής. Έτσι όπως πάει μοιάζει να είναι ο μοναδικός που μπορεί να σπάσει τα ρεκόρ του Σουμάχερ – ρεκόρ που θεωρούσαμε περίπου ακατάρριπτα.
ΠΗΓΗ:msfree.gr
