Τα τρία περιστατικά μέσα σε μόλις τρεις ημέρες στον Όλυμπο έχουν προκαλέσει σοκ τόσο στους φίλους της ορειβασίας, όσο και στην υπόλοιπη χώρα.
Με αφορμή το τελευταίο δυστύχημα, θύμα του οποίου ήταν ένας έμπειρος οδηγός βουνού, θα πρέπει να τονιστεί ότι το κακό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε και οποτεδήποτε. Αρκεί μία κακή στιγμή, μία στιγμιαία απώλεια της συγκέντρωσης, μία λάθος κίνηση, τονίζει στο enikos.gr ο Πέτρος Καψούδας, Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, αναφέροντας πως “οι δύο θάνατοι μέσα σε τρεις μέρες είναι πάρα πολλοί. Τα τελευταία πενήντα χρόνια περίπου, το ποσοστό θανάτων στον Όλυμπο είναι ένας, ανά έτος. Μικροατυχήματα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, αλλά είναι τόσο ασήμαντα που δεν τραβάνε την προσοχή των ΜΜΕ και αντιμετωπίζονται άμεσα από όσους βρίσκονται στο βουνό”.
“Τα τελευταία χρόνια η ορειβασία και γενικότερα η πεζοπορία στο βουνό έχουν γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη για διάφορους λόγους, που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν. Ο μεγάλος όγκος πληροφόρησης, η ευκολία που φτάνει πια κανείς στο βουνό και η δυνατότητα εύρεσης έστω και του στοιχειώδους εξοπλισμού, κάνουν το πρώτο βήμα να φαίνεται εύκολο. Πολλοί άνθρωποι με μικρή πείρα, έχοντας προηγουμένως συμμετάσχει σε λίγες οργανωμένες πορείες, θεωρούν ότι είναι εύκολο να πάνε στο βουνό μόνοι τους ή με την παρέα τους. Όμως, αυτό που στο πλαίσιο μιας οργανωμένης ομάδας ή το καλοκαίρι φαίνεται εύκολο, ως δράση μεμονωμένων ατόμων, και μάλιστα τον χειμώνα, μπορεί να είναι επικίνδυνο. Επίσης, η απουσία πείρας ή εκπαίδευσης, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας και η υποτίμηση των κινδύνων που υπάρχουν στο βουνό μπορούν να καταλήξουν σε ολέθρια αποτελέσματα. Να σημειωθεί ότι τα τρία περιστατικά είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όλα είχαν δυσάρεστες συνέπειες. Σε παγωμένο πεδίο, το παραμικρό λάθος μπορεί να είναι μοιραίο” διευκρινίζει ο κ. Καψούδας.
“Η ορειβασία δεν είναι απλή πεζοπορία. Πρόκειται για κίνηση σε μεγάλα υψόμετρα και δύσκολα πεδία. Όποιος παίρνει την απόφαση να ασχοληθεί με το βουνό και να νιώσει αυτά που θα του δώσει η ενασχόληση αυτή, θα πρέπει να ξέρει ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Η ασφάλεια είναι το πρώτο που πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό του και ο εξοπλισμός, όσο και αν μας είναι βάρος, μπορεί να μας σώσει τη ζωή. Το καλύτερο θα ήταν να δραστηριοποιείται κανείς μέσω ενός ορειβατικού συλλόγου, στις δράσεις του οποίου η ασφάλεια μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα. Επιπλέον, η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης, μέσω των ορειβατικών συλλόγων, οργανώνει σχολές ορειβασίας και αναρρίχησης, στις οποίες οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν τις βασικές αρχές για ασφαλείς δράσεις στο βουνό, καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων” συμπλήρωσε. 
Η σωστή ενημέρωση από το διαδίκτυο ή από εξειδικευμένα βιβλία, αν και είναι απαραίτητη σε όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν με τέτοιες δραστηριότητες, ίσως δεν είναι αρκετή, χρειάζεται και η εμπειρία και η καθοδήγηση από έμπειρους ορειβάτες.
“Όπως είπαμε και παραπάνω, υπάρχει πια μεγάλος όγκος πληροφορίας σχετικά με το βουνό και αυτός είναι εύκολα προσβάσιμος από τον οποιονδήποτε. Το θέμα είναι αν μπορεί να γίνει σωστή αξιολόγηση της πληροφορίας και -κυρίως- αν ο καθένας που αποφασίζει να πάει στο βουνό αντιλαμβάνεται τα όριά του και χαλιναγωγεί τον εγωισμό, τις επιθυμίες και τον ενθουσιασμό του” τονίζει.
