Η τοποθέτηση ορίων είναι διαφορετική από τη διατύπωσή τους. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ανάλογη προς τη διαφορά “νομοθετικής” και “εκτελεστικής εξουσίας” ή “σεναριογραφίας” και “ηθοποιίας”. Αφού οριστεί το πλαίσιο (χωροχρόνος-σκηνοθεσία) του ρόλου μας (σεναριογραφία), μετά πρέπει να μπούμε στο ρόλο και να τον υποδυθούμε (ηθοποιία).
Αυτό που μας μπερδεύει ορισμένες φορές και δεν “υποδυόμαστε” το ρόλο, αλλά “ταυτιζόμαστε” με αυτόν είναι το γεγονός πως είτε τον υποτιμούμε, μπαίνοντας αυτοσχεδιαστικά μέσα του είτε τον υπερεκτιμούμε και ζητούμε διαρκώς οδηγίες, σταματώντας έτσι τη ροή του “έργου”. Η υποτίμηση και η υπερεκτίμηση έχουν να κάνουν με τις φοβογόνες εμπειρίες μας, δηλαδή το παρελθόν μας.
Παραδείγματος χάριν, αν εσείς μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε ευαισθησία και σεβασμός στο άτομό σας και τα όρια αντοχής σας, μάλλον δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια εκ μέρους σας, για να θέσετε τα όριά σας, εφόσον αυτά έγιναν αποδεκτά και σεβαστά απ’ τους οικείους σας, χωρίς ιδιαίτερη συζήτηση.
Διαβάστε περισσότερα στο boro.gr
