Θυμός και ενοχές: Δείτε πώς επηρεάζουν τη διατροφή μας
Η πείνα μας και η διατροφική μας συμπεριφορά καθορίζονται ουσιαστικά από την ίδια μας τη φύση. Αισθανόμαστε την ανάγκη να τραφούμε, αναζητούμε τροφή και σταματούμε την κατανάλωσή της, όταν χορταίνουμε. Ωστόσο, σκέψεις και συναισθήματα έρχονται κι αυτά να παίξουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στη διατροφική μας συμπεριφορά, επηρεάζοντας τον τρόπο, τις ποσότητες, αλλά και το είδος της διατροφής μας.
Γράφει η Δρ Μαργαρίτα Σχινά, Κλινική Ψυχολόγος επιστημονικά υπεύθυνη του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών
Έντονα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να μας βγάλουν από την ισορροπημένη διατροφή με τα ανάλογα αποτελέσματα. Έρευνες δείχνουν ότι το στρες και η ανησυχία μπορούν να μας οδηγήσουν σε ένα ανεξέλεγκτο τσιμπολόγημα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το τσιμπολόγημα γίνεται σε μία προσπάθειά μας να κατευνάσουμε το άγχος που νιώθουμε, αλλά στην πραγματικότητα μας ωθεί σε ένα φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων: μας επιβαρύνει με θερμίδες που δε χρειαζόμαστε, αυξάνοντας το σωματικό μας βάρος και αυτό μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι εμείς οι ίδιοι δυσκολεύουμε τα πράγματα για τον εαυτό μας.
Σε μία πιο ακραία μορφή, είναι δυνατό να αφεθούμε σε φρενήρη κατανάλωση φαγητού, με απώλεια συνείδησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η κρίση που βιώνουμε είναι εξαιρετικά έντονη και είναι αναγκαίο να αναζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια, γιατί μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία μας και ίσως ακόμα και η ζωή μας.
Η τάση μας να στραφούμε στο φαγητό έχει να κάνει με τη σκέψη ότι η τροφή θα μας προσφέρει ανακούφιση και ηρεμία. Γι αυτό το λόγο ανάλογες επιδράσεις μπορεί να έχει και το συναίσθημα του φόβου: είναι δυνατό να στραφούμε στο φαγητό για να κατευνάσουμε το φόβο μας. Για τον ίδιο λόγο, βεβαίως, είναι δυνατό να περάσουμε και στον αντίποδα αυτής της συμπεριφοράς και να αποστραφούμε το φαγητό. Έντονες καταστάσεις φόβου μπορούν να μας ωθήσουν σε ανορεξία.
Η κατάθλιψη και η έντονη αρνητική σκέψη, όπως και η συναισθηματική μας κατάσταση μετά από βίωμα τραύματος είναι πιθανό να οδηγήσουν επίσης στην αδιαφορία για τη διατροφή εξαντλώντας περαιτέρω το σώμα μας και κρατώντας μας σε δυσθυμία και ανησυχία. Επίσης, οι συναισθηματικές αυτές καταστάσεις φαίνεται να προκαλούν συχνά και έντονες λιγούρες για ζάχαρη. Ακόμα και μετά από ένα καλό γεύμα, είναι δυνατό να συνεχίσουμε να αναζητούμε «κάτι ακόμα να βάλουμε στο στόμα μας», και στρεφόμαστε προς γλυκά και παγωτά.
Διαβάστε περισσότερα στο boro.gr
