Δρ. Βασίλης Κολλάρος
Η ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία είχε ιστορία που χανόταν στα βάθη των αιώνων. Η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η απόφαση των συμμάχων να προχωρήσουν σε εδαφικό διαμελισμό του μεγάλου ασθενούς, έδωσαν στον Βενιζέλο τη δυνατότητα να δημιουργήσει την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Στις διαπραγματεύσεις του Συνεδρίου Ειρήνης των Παρισίων (1919-1920), η απόκτηση ερείσματος στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου αποτέλεσε βασική προτεραιότητα της ελληνικής διπλωματίας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλυόταν από τους συμμάχους και κάποιος έπρεπε να καλύψει το κενό.
Οι σύμμαχοι συναίνεσαν στην ελληνική επέκταση στη Μικρά Ασία, διότι αυτό προωθούσε, τη δεδομένη στιγμή, τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Ωστόσο, η Ιταλία, έτερος διεκδικητής της Σμύρνης, δεν συναίνεσε σε αυτή την απόφαση. Ο Ελληνικός Στρατός που θα αποβιβαζόταν στη Μικρά Ασία θα ήταν εντολοδόχος του Συνεδρίου Ειρήνης, με καθήκοντα την αποκατάσταση της τάξης και την προστασία των μειονοτικών ομάδων στην περιφέρεια της Σμύρνης. Ο Βενιζέλος δικαιολογούσε την παρουσία του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, πρώτον, ως απόρροια της πολιτικής των Άγγλων και δεύτερον, ως μέσο για τη σωτηρία των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.
Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr
