Όταν το παιδί είναι δύσκολο στον ύπνο. Τι μπορεί να συμβαίνει;
Οι δυσκολίες ύπνου έχουν να κάνουν με την αδυναμία του παιδιού να νοιώσει αρκετή ασφάλεια ώστε να μπορέσει να αποχωριστεί την μητέρα του και να μείνει μόνο του. Το βρέφος έχοντας βιώσει μία αρκετά καλή και προστατευτική γονεϊκή φροντίδα, αντέχει να αποχωριστεί, κρατώντας μέσα του τα καλά στοιχεία της θετικής εμπειρίας.
Γράφει η ΕΦΗ ΛΑΓΙΟΥ ΛΙΓΝΟΥ MPsychPsych Ψυχοθεραπεύτρια Παιδιών και Εφήβων, Επόπτρια Κλινικού Έργου, Παιδοψυχιατρική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία».
Ο ύπνος
Εάν γονείς και παιδί έχουν περάσει καλά μαζί, τότε μπορούν να αποχωριστούν και μπορούν να χαίρονται χωριστά, όπως συνεχίζουν να χαίρονται όταν βρεθούν πάλι μαζί. Οι μικροί αποχωρισμοί που βιώνονται θετικά διευκολύνουν την διαδικασία αυτονόμησης. Η δυνατότητα του μικρού παιδιού να πάει για ύπνο και να μη χρειάζεται να ξυπνά μέσα στην νύχτα για να τρέχει στο κρεβάτι των γονιών εξαρτάται από το αν αισθάνεται αρκετή ασφάλεια.
Οι γονείς χρειάζονται να διαφυλάξουν την δική τους ικανότητα φροντίδας του παιδιού τους. Δεν είναι υπεράνθρωποι και το παιδί τους έχει ανάγκη να βιώσει τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Επιπλέον, σίγουρα δεν εξυπηρετούν τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού τους με το να τροφοδοτούν για τους δικούς τους λόγους μια εξιδανικευμένη, μια θεϊκή εικόνα του εαυτού τους, ως πανταχού παρούσα και τα πάνα πληρούσα. Αν είναι αδιάκοπα διαθέσιμοι για το παιδί τους, δεν του αφήνουν χώρο να νοιώσει την έλλειψή τους και στην απουσία τους να αντλήσει απ΄ τις μνήμες ου και να τα αναπαραστήσει στο νου του, να σκεφτεί.
Όταν οι γονείς υπερβαίνουν τα όρια αντοχής τους, σε μία προσπάθεια να μην απογοητεύσουν το παιδί τους, που όπως καταλαβαίνουμε κάθε άλλο παρά τις ανάγκες του παιδιού εξυπηρετεί, τότε είναι ακόμα δυσκολότερο να δεχτούν τον θυμό του παιδιού τους, κυρίως μέσα στην νύχτα. Μέσα στη νύχτα, όταν η δική τους ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση παραγκωνίζεται, χρειάζεται να αναγνωρίσουν τον δικό τους θυμό, πριν μπορέσουν να στραφούν στις ανάγκες του παιδιού, που ξυπνάει και τους ξυπνάει. Ο δικός τους θυμός συγχέεται με τον θυμό του παιδιού και επηρεάζει την ωριμότερη πλευρά του ενήλικα εαυτού τους, την αντίληψη τους και την ικανότητα λήψης αποφάσεων.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr