Οργή επικρατεί στην τοπική κοινωνία στη Ναύπακτο για το γκρέμισμα ενός μνημείου 130 ετών.
Σύμφωνα με τα npress.gr και galatas.gr, η δημοτική αρχή Ναυπακτίας προέβη τη Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2021 στην κατεδάφιση μέρους της προβλήτας του Κρυονερίου, που αποτελούσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στεγαζόταν το ιστορικό κτίριο που εξυπηρετούσε τη σύνδεση Πάτρα – Κρυονέρι – Αγρίνιο.
Οι περισσότεροι δεν το ξέρουν, αλλά από το 1870 έως το 1970, η σύνδεση της Πελοποννήσου με την Αιτωλοακαρνανία γινόταν με τρένο που διέσχιζε τον Πατραϊκό κόλπο από την Πάτρα ως απέναντι στο λιμάνι του Κρυονερίου με πλοίο.
Μέσα στο ιστορικό κτίριο που κατεδαφίστηκε στεγαζόταν ο σταθμός, ο σταθμάρχης, η γεννήτρια που άναβε τα φώτα κατά την άφιξη του τρένου στο λιμάνι, προκειμένου οι επιβάτες να βλέπουν για την επιβίβαση και αποβίβαση, αλλά και ως αναψυκτήριο για τους επιβάτες.
Πάτρα –Κρυονέρι- Αγρίνιο
Πριν μερικές δεκαετίες, η σύνδεση της Πελοποννήσου με την Αιτωλοακαρνανία γινόταν με τρένο που διέσχιζε τον Πατραϊκό κόλπο από την Πάτρα ως απέναντι στο λιμάνι του Κρυονερίου με πλοίο. Οι περισσότεροι δεν το ξέρουν, όμως, αυτό το προνόμιο το είχαν αρκετοί ταξιδιώτες από το 1887 ως το 1970 περίπου, που πήγαιναν με τρένο από την Αιτωλοακαρνανία στην Πάτρα με τρένο το οποίο επιβιβάζονταν μέσα σε πλοίο με μερικά βαγόνια του συρμού.
Τότε δεν υπήρχε βέβαια το Ρίο Αντίρριο. Έτσι, όχι μόνο ταξιδιώτες, αλλά και έμποροι της εποχής, διακινούσαν τα εμπορεύματα τους, ρύζι, όσπρια, κ.λ.π από την περιοχή κυρίως του Νεοχωρίου και της Κατοχής, αλάτι από τις αλυκές, αλλά και καπνά από την περιοχή του Αγρινίου…
Η μεταφορά απέναντι γινόταν αρχικά με το ατμόπλοιο Καλυδώνα και αργότερα με αποβατικά πλοία που είχαν δωριθεί από το Ναυτικό στο ΣΒΔΕ, το οποίο είχε τοποθετήσει μέσα σε αυτά σιδηροτροχιές για να μπορεί να μεταφέρει την ατμομηχανή και βαγόνια απέναντι, περίπου στα δέκα συνολικά.
Το μόνο εμπόδιο στην όλη αυτή κατάσταση, ήταν οι δυνατοί άνεμοι που επικρατούν στην περιοχή και που αρκετές φορές αυτό ήταν αδύνατο μέσω του λιμανιού του Κρυονερίου.
Όλο αυτό το εγχείρημα ξεκίνησε με ιδέα του ίδιου του πρωθυπουργού Χαριλάου Τρικούπη, ο οποίος αποφάσισε να εντάξει στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας και τη γενέτειρά του το Μεσολόγγι, για επιβατικούς αλλά και εμπορικούς σκοπούς. Στόχος ήταν η μεταφορά προϊόντων της εποχής από το Αγρίνιο σε άλλες χώρες, μέσω του λιμανιού της Πάτρας.
Η σύμβαση για την κατασκευή του σιδηροδρόμου, υπογράφηκε το 1887 μεταξύ του Χ. Τρικούπη και του προξένου του Βελγίου Λ. Ροσέλ, προέβλεπε την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Μεσολογγίου – Αγρινίου, και μάλιστα εντός δύο ετών. Πράγμα που τηρήθηκε και ολοκληρώθηκε, γεννόντας ταυτόχρονα την ιδέα στον εμπνευστή Χ. Τρικούπη να επεκτείνει το δίκτυο ως το λιμένα του Κρυονερίου.
Με τον τρόπο αυτό γινόταν πράξη η σύνδεση της Αιτωλοακαρνανίας με την Αχαΐα και από εκεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο της υπόλοιπης Ελλάδας. Πράγματι, το 1891 λειτούργησε η σιδηροδρομική γραμμή Κρυονερίου – Αγρινίου με ατμοκίνητο τρένο, όπως γινόταν και σε όλο τον κόσμο, με σταθμούς ως εξής: λιμάνι Κρυονερίου, Γαλατάς, Ευηνοχώρι, Μεσολόγγι, Αλυκές, Αιτωλικό, Σταμνά, Αγγελόκαστρο, Δοκίμι, Αγρίνιο.Η διαδρομή διαρκούσε 2 ώρες και 35 λεπτά, με μέση ταχύτητα τα 24 χλμ/ώρα, ενώ παράλληλα κατασκευάσθηκε και η αποβάθρα στο Κρυονέρι.
Την δεκαετία του 1950 οι ατμομηχανές αντικαταστάθηκαν με πετρελαιοκίνητες, τα ονομαζόμενα Οτομοτρίς, και τα οποία δόθηκαν ως πολεμική αποζημίωση στη χώρα μας από την Ιταλία. Η γραμμή αυτή σταμάτησε να λειτουργεί τον Φεβρουάριο του 1970.
