Τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά της Ρούλας Πισπιρίγκου, το διάστημα που η άτυχη Τζωρτζίνα νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, περιέγραψαν νοσηλεύτριες της παιδιατρικής κλινικής στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, όπου συνεχίστηκε σήμερα η δίκη για τον θάνατο της 9χρονης.
Στην κατάθεσή τους, οι νοσηλεύτριες έκαναν λόγο για «ασυνήθιστες» αντιδράσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου, η οποία είχε ήδη χάσει δύο παιδιά, γεγονός που, κατά τις νοσηλεύτριες, έκανε ακόμη πιο έντονη την όλη συμπεριφορά της 34χρονης. «Ψυχρή, ψύχραιμη, αποστασιοποιημένη, χωρίς να βγάζει ούτε ένα δάκρυ από τα μάτια της» είναι οι περιγραφές που χρησιμοποίησαν στις καταθέσεις τους οι νοσηλεύτριες, οι οποίες ανέφεραν πως στο νοσοκομείο ακουγόταν για το «Σύνδρομο Μινχάουζεν».
Χαρακτηριστικά ήταν όσα κατέθεσε η κ. Πηνελόπη Φιφή, η οποία ήταν δίπλα στην Τζωρτζίνα, καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλεία της στο Ρίο. Η μάρτυρας περιέγραψε πως μεγαλύτερη εντύπωση της έκανε η αντίδραση της Ρούλας Πισπιρίγκου, όταν η Τζωρτζίνα αποσωληνώθηκε, έπειτα από περίπου 10 ημέρες στην ΜΕΘ, όπου είχε εισαχθεί μετά την ανακοπή.
Η μάρτυρας κατέθεσε τα εξής: «Στο στάδιο της αποσωλήνωσης είδα μια περίεργη συμπεριφορά της μητέρας. Σε αυτό το στάδιο βάζουμε τους γονείς μέσα να δουν το παιδί τους. Είναι σημαντικό να νιώσει ασφάλεια το παιδί και θέλουμε να δούμε και τις αντιδράσεις του παιδιού. Αν αντιλαμβάνεται, αν απαντά στα ερεθίσματα. Είδα αναστατωμένη την μητέρα. Η μητέρα ήταν εμφανώς αγχωμένη. Δηλαδή σε αυτή τη φάση περιμένουμε να δούμε τη χαρά. Είναι μια νίκη να αναπνέει το παιδί μόνο του. Δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Η μητέρα δεν εστίαζε στο παιδί. Κοιτούσε τις αντιδράσεις τις δικές μας. Μετά πλησίασε λίγο την Τζωρτζίνα και της μίλησε, αλλά όχι αυτό που θα περίμενα».
Στη συνέχεια, η μάρτυρας δέχθηκε ερωτήσεις από την πρόεδρο, ώστε να αποσαφηνιστούν όσα περιέγραψε.
Πρόεδρος: Μήπως ήταν αγωνία για την έκβαση της αποσωλήνωσης;
Μάρτυρας: Δεν ήταν αυτή η αγωνία. Δεν εστίαζε στο παιδί. Δεν κοίταζε το παιδί της.
Πρόεδρος: Μήπως φοβόταν;
Μάρτυρας: Μπορεί να υπάρχει φόβος στους γονείς, αλλά ρωτάνε. Λένε «μπορώ να το ακουμπήσω;». Εδώ της είπαμε εμείς να κάνει πράγματα. Περισσότερο μιλούσε ο πατέρας. Η μητέρα ψέλλισε ένα «Τζωρτζίνα μου». Εμένα μου έκανε φοβερά μεγάλη εντύπωση. Το ανέφερα και στον κ. Ηλιάδη. Η μητέρα κοίταζε εμένα, τους νοσηλευτές και τους γιατρούς. Ο γονιός κοιτάζει το παιδί του, του μιλάει. Δεν έχω δει ξανά τέτοια αντίδραση».
Σύμφωνα με την νοσηλεύτρια, μετά την αποσωλήνωση η Τζωρτζίνα είχε αντίληψη και αντιδρούσε σε ερεθίσματα με τα μάτια. Όπως ανέφερε, η 9χρονη έβλεπε παιδικά στο τάμπλετ «και ξεκαρδιζόταν στα γέλια». Το ίδιο κατέθεσε και η συνάδελφός της, κ. Φιφή Μαρία Σκιαδαρέση, η οποία ανέφερε πως το κοριτσάκι επειδή είχε καλή σχέση με τον φυσιοθεραπευτή της, χαμογελούσε όταν επρόκειτο να κάνει φυσιοθεραπεία.
Και αυτή η μάρτυρας κατέθεσε πως η εικόνα του Μάνου Δασκαλάκη ήταν εντελώς διαφορετική, όταν ο ίδιος επισκεπτόταν το παιδί «Όταν ερχόταν ο μπαμπάς της, της τραγουδούσε, της μιλούσε, της έκανε μασάζ με λαδάκια στα ποδαράκια. Η μητέρα ήταν με ένα κινητό στο χέρι, πιο αποστασιοποιημένη» κατέθεσε η κ. Φιφή.
Κατά την εξέταση της από τον Αλέξη Κούγια, η μάρτυρας επανέλαβε πως κατά την αποσωλήνωση ένιωσε από την πλευρά της μητέρας «ανεξήγητο άγχος και αγωνία» με τον συνήγορο υπεράσπισης της κατηγορουμένης να της απαντά: «Τι να κάνει; Να περιμένει το 25ο θαύμα κατά τας Γραφάς;! Αφού ήξερε από τη μαγνητική ότι το παιδί δε θα κουνάει πόδια και χέρια, ότι δε θα έχει νου!».
