Ο θάνατος της 43χρονης Μαρίτας Αγγελοπούλου έχει «παγώσει» την τοπική κοινωνία του Αιγίου. Η γνωστή επιχειρηματίας ήταν συνδιοκτήτρια του γνωστού καταστήματος εστίασης «Ανώνυμο», στο Λόγγο Αιγιαλείας.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν τα τοπικά ΜΜΕ, η 43χρονη βρέθηκε νεκρή σήμερα το πρωί στο σπίτι της στο Αίγιο από οικείους της, ενώ στο σημείο έσπευσε η αστυνομία.
Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι πρόκειται για αιφνίδιο θάνατο από παθολογικά αίτια, ωστόσο, σαφείς απαντήσεις αναμένεται να δώσει η νεκροψία – νεκροτομή.
Η Μαρίτα Αγγελοπούλου ήταν ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή στην κοινωνία του Αιγίου αλλά και στην Πάτρα, καθώς επρόκειτο για μία ενεργή επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης. Παράλληλα, ήταν ιδιαίτερα ενεργή στα social media, ενώ υπήρξε και κριτής στα καλλιστεία και είχε δική της διαδικτυακή εκπομπή.
Η δολοφονία του πατέρα της που την είχε συγκλονίσει
Πριν από περίπου έναν χρόνο, η Μαρίτα Αγγελοπούλου είχε μιλήσει στο pelop.gr για τη δολοφονία του πατέρα της Άγγελου, καθηγητή μαθηματικών και ιδιοκτήτη φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης, ο οποίος έπεσε νεκρός στις 3 Φεβρουαρίου του 2011, έξω από το σπίτι του στο Αίγιο.
«Πρόκειται για ένα γεγονός που συντάραξε, τον εσωτερικό μου κόσμο πρωτίστως, όλη την ύπαρξη μου ή γίνεσαι πιο δυνατός ή καταρρέεις. Εγώ επέλεξα να γίνω πιο δυνατή. Οι αρχές και οι αξίες του πατέρα μου, ήταν η δύναμη μου για να μην ‘πέσω’, αλλά να σηκωθώ», είχε πει χαρακτηριστικά.
Η ίδια είχε εξηγήσει ότι βρήκε το κουράγιο και δεν «παρασύρθηκε» στη δίνη του πένθους και της απώλειας του πολυαγαπημένου πατέρα της Άγγελου Αγγελόπουλου.
Οι δράστες είχαν στήσει καρτέρι στον Αιγιώτη καθηγητή μαθηματικών και ιδιοκτήτη φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ επέστρεφε από νυχτερινή έξοδο. Οι δράστες ομολόγησαν πως σκότωσαν κατ’ εντολήν και επί πληρωμή.
Δέκα χρόνια μετά, η ίδια είχε εξομολογηθεί ότι ο πατέρας της την επισκεπτόταν στα όνειρα της. «Ακούω τη φωνή του, δεν υπάρχει στιγμή που να μην σκέφτομαι τον πατέρα μου. Οι συμβουλές του για τα πιο απλά καθημερινά μέχρι τα πιο μεγάλα, είναι κάθε μέρα στο μυαλό μου, είναι ”οδηγός” μου για το σήμερα και το αύριο», είχε πει η Μαρίτα Αγγελοπούλου.
Το γεγονός, πως ένα ανθρώπινο χέρι, ήταν εκείνο που του αφαίρεσε τη ζωή, καθώς «δεν τον πήρε ο Θεός», ήταν κάτι που την πονούσε.
Στην ερώτηση, εάν τελικά ο χρόνος γιατρεύει είχε απαντήσει: «Οχι δεν απαλύνεται αυτός ο πόνος, απλώς μετριάζεται, παρ’ όλα αυτά δεν σβήνει. Oι αναμνήσεις γίνονται οδυνηρές, κάποιες στιγμές η μνήμη του γεγονότος του τρόπου με τον οποίο έφυγε ο πατέρας μου, είναι επώδυνη και τραυματική. Δεν γίνεται αυτά να ξεχαστούν. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Ενας σπουδαίος επιστήμονας, μαθηματικός. Ηταν εκείνος που ίδρυσε ένα από τα πρώτα φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης στην πόλη του Αιγίου, ένα δραστήριο και πολυπράγμον άτομο, επεκτάθηκε σε πολλές επιχειρήσεις, προσέφερε πολλές θέσεις εργασίας σε όλη την Αιγιάλεια και όχι μόνον. Ενας ακέραιος χαρακτήρας, ένας δυναμικός και ταυτόχρονα ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, που βοηθούσε αθόρυβα χωρίς να το διατυμπανίζει».
Η σύλληψη των τεσσάρων καταδικασθέντων δραστών και η αποκάλυψη, ότι o επόμενος στόχος τους ήταν η ίδια, με τη «δουλειά» να χαλά στο μεταξύ τους αλισβερίσι, είχε προκαλέσει ανατριχίλα. Είχαν υπάρξει στιγμές που φοβήθηκε και για τον εαυτό της και την οικογένειά της, και αυτό γιατί «συνέβησαν συγκεκριμένα γεγονότα. Από τη στιγμή όμως που η δικαιοσύνη έκανε τη δουλειά της, νιώθω πιο ασφαλής», είχε δηλώσει τότε.
«Να στέκεσαι πάντα στα πόδια σου και να είσαι ταπεινή», είναι μια από τις πολλές διδαχές και τα εφόδια ζωής που της είχε προσφέρει ο αδικοχαμένος πατέρας της. «Θα μπορούσα να γίνω έρμαιο αρνητικών συναισθημάτων, αλλά επέλεξα να βλέπω τα πράγματα θετικά. Δεν ήθελα να θρέψω μέσα μου την εκδίκηση και το μίσος. Εχω την ανάγκη να αγαπώ και να με αγαπούν, να χαμογελά ο κόσμος, ο περίγυρος μου και να παίρνω ενέργεια από αυτούς. Είμαι σίγουρη, ότι θα ήταν και η επιθυμία του πατέρα μου. Ηταν ο ήρωάς μου, το πρότυπό μου, ήταν ο καλύτερός μου φίλος, ο άνθρωπος που έχασα» ανέφερε η ίδια στο pelop.gr.
Μιλώντας για τον αδελφό της, είχε πει: «Ηταν και είναι δίπλα μου. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να επιβιώσω, εάν δεν τον είχα δεν θα μπορούσα να υπάρξω. Είναι ο φύλακας άγγελός μου, χάσαμε τον πατέρα μας, αλλά έχω εκείνον και συνεχίζω».
