Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε επικυριαρχία και διακρίσεις κατά των γυναικών από τους άνδρες και στην παρακώλυση της πλήρους προόδου των γυναικών . Αποτελεί επίσης έναν από τους ζωτικής σημασίας κοινωνικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση σε σύγκριση με τους άνδρες.
Την πρώτη περίοδο της πανδημίας του Covid-19, η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία». Η πρόεδρος της GREVIO 3 , Marceline Naudi σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «για πολλές γυναίκες και παιδιά, το σπίτι δεν είναι ένα ασφαλές μέρος», δεδομένου ότι οι πολιτικές απομόνωσης και περιορισμού που εφαρμόστηκαν από τα κράτη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διάδοση του κορονοϊού, για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είχε ως συνέπεια την περαιτέρω αύξηση του κινδύνου και την έκθεσή τους σε όλες τις μορφές έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας λόγω του περιορισμού της μετακίνησής τους και της συγκατοίκησης συνεχώς με τον κακοποιητή τους. Ο κίνδυνος αυτός υπήρξε ακόμη μεγαλύτερος για γυναίκες και κορίτσια ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως για παράδειγμα οι γυναίκες πρόσφυγες και αιτούσες άσυλο, μετανάστριες, γυναίκες με αναπηρία, ηλικιωμένες γυναίκες κ.α.
Ποιες είναι, όμως, οι πρώτες κινήσεις που πρέπει να κάνει μία γυναίκα που έχει πέσει θύμα βίας;
Η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία, σε παλαιότερη καμπάνια που είχε διοργανώσει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών είχε προσφέρει την εξής ενημέρωση:
Σε περίπτωση ξυλοδαρμού, η γυναίκα θα πρέπει να προστρέξει άμεσα σε έναν ιατροδικαστή. Η διαδικασία που μπορεί να ακολουθήσει μία γυναίκα είναι είτε να υποβάλει άμεσα μήνυση εναντίον του δράστη είτε να εκμεταλλευτεί το τρίμηνο περιθώριο που έχει δικαίωμα από το νόμο. Στην περίπτωση που υποβάλει άμεσα μήνυση θα λάβει από το κατά τόπους αστυνομικό τμήμα εντολή ιατροδικαστικής εξέτασης και σε αυτή την περίπτωση η εξέταση είναι εντελώς δωρεάν και πραγματοποιείται στην πλησιέστερη δημόσια ιατροδικαστική δομή.
Στην περίπτωση που η γυναίκα επιθυμεί να εκμεταλλευτεί το χρονικό περιθώριο του τριμήνου, τότε θα πρέπει να επισκεφθεί ένα ιδιωτικό ιατροδικαστικό ιατρείο για την πιστοποίηση των τραυμάτων και τη σύνταξη της σχετικής έκθεσης.
Τονίζεται ότι ο ιατροδικαστής είναι ο μόνος ειδικός ιατρός που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση και εμπειρία για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών. Οποιαδήποτε εξέταση από άλλον ιατρό είναι εύκολο να αμφισβητηθεί κατά τη δικαστική διαδικασία. Επιπλέον, κρίνονται άστοχες ορισμένες ενέργειες, όπως η φωτογράφιση των τραυμάτων, καθώς τέτοιες πράξεις δεν έχουν αποδεικτική επιστημονική αξία.
Σε περίπτωση βιασμού, είναι σημαντικό η γυναίκα να επισκεφθεί έναν ιατροδικαστή το συντομότερο δυνατό. Ειδικά στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, ο χρόνος, δυστυχώς, δεν είναι σύμμαχος των θυμάτων. Αν μία γυναίκα προσφύγει άμεσα σε έναν ιατροδικαστή, είναι δυνατό, πέρα από την ορθή πιστοποίηση του βιασμού, να πραγματοποιηθούν και εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες είναι δυνατόν να ταυτοποιήσουν το δράστη.
Είναι σημαντικό οι γυναίκες να γνωρίζουν ότι σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να μην πραγματοποιήσουν λουτρό πριν από την επίσκεψή τους στον ιατροδικαστή, ενώ θα πρέπει να αφαιρέσουν τα ρούχα και τα εσώρουχα που φορούσαν και να τα τοποθετήσουν σε μία καθαρή, κατά προτίμηση, χάρτινη σακούλα.
Για οποιαδήποτε διευκρίνιση, οι συνεργαζόμενες ιατροδικαστικές δομές που είναι αναρτημένες στον ιστότοπο της Ελληνικής Ιατροδικαστής Εταιρίας (www.hsfm.gr) είναι στη διάθεση των γυναικών γιατί «Η γνώση είναι ασπίδα».
Γροθιά στο στομάχι από τη Lacta – “Αυτό δεν είναι αγάπη”
Η ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη και ο Έκτορας Λιάτσος, μέσα σε λίγα λεπτά κλιμακώνεται και καταλήγει σε βίαια ξεσπάσματα, απόπειρες ελέγχου κάθε πτυχής της ζωής της κοπέλας, μέχρι το τραγικό τέλος της.
Αν δεν μπορεί να την έχει εκείνος, δεν θα την έχει κανένας…
Δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα ευφάνταστο κινηματογραφικό σενάριο αλλά για μία πραγματικότητα που επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα. Μέχρι σήμερα, το 2021, 13 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους ανθρώπους που υποτίθεται πως τις αγαπούσαν.
«Έκανα τα πάντα, ή έτσι νόμιζα. Τώρα πια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θα κάνεις εσύ που ακόμα μπορείς», λέει η πρωταγωνίστρια της ταινίας σε όλες μας. Τις γυναίκες που πείθουν τον εαυτό τους ότι αυτό είναι Έρωτας, που αγνοούν τα προειδοποιητικά σημάδια, που ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια, που συγχωρούν και δίνουν ακόμα μία ευκαιρία όταν ο άλλος δείχνει μεταμέλεια. Μέχρι την επόμενη φορά.
Το σενάριο της ταινίας, που είναι γροθιά στο στομάχι, είναι της Αγγελικής Κορνελάτου, της Κατερίνας Ανδρουλή και του Πάνου Σαμπράκου, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος.
Το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα», με το οποία ένωσε τις δυνάμεις της η Lacta για να φτιάξει αυτήν την ταινία, είναι στο πλευρό κάθε γυναίκας που χρειάζεται βοήθεια. Παρέχει δωρεάν υπηρεσίες με στόχο τη στήριξη και την ενδυνάμωση των γυναικών, ενώ σε όλα τα στάδια διασφαλίζεται η εμπιστευτικότητα και ο σεβασμός στην ατομική βούληση, τις επιλογές και το βίωμα της κάθε ωφελούμενης.
