Η παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου “Σφήκες” που παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο έχει δεχθεί σφοδρή κριτική, μέρος της οποίας στρέφεται και προς την ηθοποιό και σκηνοθέτη. Ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο οποίος δεν διστάζει να τοποθετείται δημόσια, όταν κρίνει πως χρειάζεται, μετά την πρώτη του ανάρτηση με την οποία στήριξε την Λένα Κιτσοπούλου, προέβη και σε δεύτερη.
Πριν από λίγες ώρες ο ηθοποιός ανήρτησε ένα απόσπασμα από τα λόγια της Λένας Κιτσοπούλου, από το Δελτίο Τύπου της παράστασης, σε story στο προφίλ του στο instagram. Συγκεκριμένα έγραψε: «…σε καταδικάζω στην εκπομπή μου, στο κινητό μου, δημόσια, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, και προσέξτε καλά: όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι φασίστας, είναι συνένοχος με τον ένοχο. Κατηγορώ, άρα είμαι κάτι. Κατηγορώ άρα υπάρχω… Λένα Κιτσοπούλου».
Υπενθυμίζεται πως ο Βασίλης Μπισμπίκης είχε ήδη στηρίξει την Λένα Κιτσοπούλου, ανεβάζοντας δύο story, αποσπάσματα από την κριτική που έκανε ο Σάββας Πατσαλίδης. Σε αυτά, αναφέρεται: «Μια παράσταση εφόσον μπαίνει στη δημόσια σφαίρα μοιραία μπαίνει και στο ραντάρ της κριτικής. Καθ’ όλα αναμενόμενο αυτό και επιθυμητό. Εκείνο όμως που θεωρώ άθλιο είναι όταν η κρίση στρέφεται στο ίδιο το πρόσωπο του/της δημιουργού (είτε συγγραφέα είτε σκηνοθέτη, ηθοποιού κ.λπ). Η προσωπική επίθεση που εξαπέλυσαν όλοι οι «ενοχλημένοι», οι «θιγμένοι» και «αγανακτισμένοι» ζητώντας λίγο έως πολύ την κεφαλή της Κιτσοπούλου επί πίνακι (και των ηθοποιών, αν είναι δυνατόν!!), ήταν ό,τι πιο βρωμερό.
Το ξαναλέω: δικαίωμα του καθενός να μην αρέσει η δουλειά της όποιας Κιτσοπούλου (ή η απόδοση των ηθοποιών). Δικαίωμα του καθενός να τη θεωρεί αυτή ή και τους συνεργάτες της μέτριους ή κατώτερους των προσδοκιών του και δεν ξέρω τι άλλο. Για θέατρο μιλάμε. Δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Οι εκτιμήσεις είναι όπως ένα καρδιογράφημα. Πάνω-κάτω. Σχετικοί και άσχετοι μαζί. Ο καθένας με τα γούστα του, τα στάνταρ του, τις αγκυλώσεις του, την παιδεία ή την έλλειψη παιδείας του, και φυσικά τις κωλοτούμπες του (χθες υπέρ του τάδε, σήμερα κατά, αύριο, ε, ό,τι ήθελε προκύψει!). Τουλάχιστο αυτό το δικαίωμα, να έχεις άποψη και να την εκφέρεις χωρίς τον κίνδυνο τιμωρίας και εξοστρακισμού είναι η ευλογία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός να προσβάλλει την προσωπικότητα του άλλου. Είναι αισχρό, ανέντιμο και πέραν από κάθε έννοια δημοκρατίας και λογικής. Αυτό δεν είναι κριτική. Είναι κανιβαλισμός. Έλεος, κυρίες και κύριοι! Έτσι δεν χτίζεται ο ευεργετικός διάλογος».
