Τι κοινό έχουν ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Μάικλ Τζάκσον; Δύο από τους μεγαλύτερους θρύλους της μουσικής, της ελληνικής και της παγκόσμιας αντίστοιχα, οι οποίοι αν κι έχουν φύγει από την ζωή, εξακολουθούν να συναρπάζουν και να παραμένουν ζωντανοί μέσω των τραγουδιών τους, έχουν γεννηθεί την ίδια μέρα με 27 χρόνια διαφορά. Στις 29 Αυγούστου.
Για τους δύο καλλιτέχνες τα ελληνικά social media έχουν σήμερα γεμίσει από αναρτήσεις θαυμαστών τους με τραγούδια και συνεντεύξεις τους. Από το “Υπάρχω” μέχρι το “Thriler” και από το “Ελεύθερος” μέχρι το “This is It” οι δύο τραγουδιστές εξακολουθούν να προκαλούν ρίγη συγκίνησης. Άλλωστε και οι δύο αγαπήθηκαν με πάθος και αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο τους συνεχίζουν να υπάρχουν μέσα από τα τραγούδια τους.
Στέλιος Καζαντζίδης: Το “αχ” ενός ολόκληρου λαού
Ο Στέλιος Καζαντζίδης που για πολλούς θεωρείται η μεγαλύτερη λαϊκή φωνή της Ελλάδας γεννήθηκε σαν σήμερα στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία Αττικής και ήταν γιος του Χαράλαμπου Καζαντζίδη με καταγωγή από τα Κοτύωρα (σημ. Ορντού) του Πόντου και της Γεσθημανής (Χατζίδαινας) με καταγωγή από την Αλάγια της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο έφηβος Καζαντζίδης αναγκάστηκε να εργαστεί σε διάφορες δουλειές.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε τη φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς στο εργοστάσιο Έσπερος, του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.
Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο “Για μπάνιο πάω”. Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που μετά τον Χρυσίνη αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του Οι βαλίτσες γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Ακολουθούν συνεργασίες με Χιώτη, Μητσάκη, Τσιτσάνη, Δερβενιώτη, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι κ.α. ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός δικών του συνθέσεων.
Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δεν θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνο στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «…αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας…».
Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: “Νικήστε, νικήστε”.
Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις μεγάλου μεγέθους πωλήσεις του τραγουδιού “Μαντουμπάλα”, πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη άγγιξαν τις 100.000, όταν δεν υπήρχαν ούτε 40.000 πικάπ στην Ελλάδα. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου περιλαμβάνεται το “Δυο πόρτες έχει η ζωή”, σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη και στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστούν πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές, αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθειά του είχε θετικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τον Ζαμπέτα με μια κίνηση ο Καζαντζίδης “καθάρισε για όλο το συνάφι”.
Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί προσωρινά από τη δισκογραφία. Λίγο πριν ήταν που έκανε και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την “STANDAR”. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο ίδιος, από την επιτροπή λογοκρισίας κόπηκε το 90% των τραγουδιών με βαρύ περιεχόμενο και μάλιστα τραγούδια όχι πολιτικά αλλά λαϊκά και ερωτικά.
Μετά τη μεταπολίτευση κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Στην Ανατολή», σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Περιελάμβανε σπουδαία τραγούδια, όπως τα «Άπονες Εξουσίες», «Και δεν μίλησε κανείς», «Στην Ανατολή», ένας από τους καλύτερους δίσκους σύμφωνα με τον Μ.Θεοδωράκη που μποϋκοταρίστηκε. Το 1975 ήρθε το «Υπάρχω», σε συνεργασία με τους Νικολόπουλο και Πυθαγόρα. Τα τραγούδια που κυκλοφορούν πρώτα ως σαρανταπεντάρια ξεπουλάνε ενώ και ο LP δίσκος έχει ξεφύγει σε πωλήσεις μέχρι σήμερα. Ακολουθεί η δωδεκαετής “αποχή” του Καζαντζίδη για λόγους συγκρουσιακούς με την δισκογραφική του εταιρία. Στην πιο μεστή και δυνατή δισκογραφική στιγμή της καριέρας του ο Καζαντζίδης αποσύρεται και από τις ηχογραφήσεις. Η κόντρα του με τη Μίνος έλαβε πανελλήνιες διαστάσεις. Το 1986 με ειδική νομοθετική ρύθμιση καταργήθηκαν οι ισόβιες συμβάσεις στην Ελλάδα. Ο επόμενος δίσκος με τίτλο «Στον δρόμο της Επιστροφής», ξεπερνά σε πωλήσεις – μόνο στην ελληνική αγορά- τις 400.000 χιλιάδες. Το 1988 απεβίωσε η μητέρα του, Γεσθημανή. Γεννιέται ο ιστορικός “Ελεύθερος” στην Polygram. Οι επόμενοι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Μάνος Χατζιδάκις, Άκης Πάνου, Γιάννης Παλαιολόγου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Νάκης Πετρίδης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κ.ά.) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Σώτια Τσώτου, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευάγγελος Ατραΐδης, Βάντα Κουτσοκώστα, Νίκος Λούκας, Λευτέρης Χαψιάδης, Χαράλαμπος Βασιλειάδης κ.α.)
Το 1982 παντρεύτηκε με τη Βάσω Κατσαβού.
Απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, σε ηλικία 70 ετών, μετά από πολύχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο Καζαντζίδης είχε αρνηθεί να γίνει η κηδεία του δημοσία δαπάνη. Η ταφή του έγινε στο Νεκροταφείο της Ελευσίνας, πλάι στον τάφο της μητέρας του Γεσθημανής, όπως το επιθυμούσε ο ίδιος, ενώ η κηδεία του εξελίχθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μέχρι σήμερα ιδρύονται σύλλογοι για αυτόν και πολλοί δρόμοι φέρουν το όνομα του.
Μάικλ Τζάκσον: Ο βασιλιάς της pop
Γεννήθηκε στο Γκάρι της Ιντιάνα στις 29 Αυγούστου το 1958. Άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1964 μαζί με τα αδέρφια του Τζάκι, Τίτο, Τζερμέιν και Μάρλον ως μέλος του συγκροτήματος The Jackson 5. To 1971 ξεκίνησε την σόλο καριέρα του στην δισκογραφική εταιρεία Motown Records. Το 1975 το συγκρότημα αποχώρησε από τη Motown και εντάχθηκε στο δυναμικό της Epic αλλάζοντας το όνομα σε The Jacksons. Ο Τζάκσον κυκλοφόρησε το 1979 τον δίσκο Off the Wall (αποχώρησε από τους The Jacksons το 1984). Από τότε, έγινε ένας από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους καλλιτέχνες στην ιστορία της μουσικής.
Ο δίσκος Thriller, που κυκλοφόρησε το 1982, κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σε πωλήσεις δίσκου όλων των εποχών και παραμένει το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις, έχοντας πουλήσει 110 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως μέχρι σήμερα σύμφωνα με το Guinness World Records. Το 1983 ο Τζάκσον επανενώθηκε με τα αδέρφια του στο τηλεοπτικό αφιέρωμα Motown 25: Yesterday, Today, Forever όπου ερμήνευσαν παλιές τους επιτυχίες όπως “I Want You Back”, “The Love You Save”, “Never Can Say Goodbye” και “I’ll Be There” έπειτα ο Τζάκσον ερμήνευσε το “Billie Jean” όπου για πρώτη φορά έδειξε την χορευτική κίνηση “moonwalk” που έγινε σήμα κατατεθέν του. Έμεινε στην κορυφή του Billboard album chart για 37 εβδομάδες, κέρδισε 8 βραβεία Grammy και 7 τραγούδια του ανέβηκαν στο Τop #10.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έπειτα η προσωπική ζωή του Τζάκσον απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. To 1984, οι Jacksons έκαναν γυρίσματα για γνωστό αναψυκτικό, όμως τα πυροτεχνήματα (εφέ) δεν λειτούργησαν σωστά και τα μαλλιά του Μάικλ πήραν φωτιά με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρά εγκαύματα. Η αλλαγή της εμφάνισης του επίσης προκαλούσε ερωτήματα περί πλαστικών επεμβάσεων, τα ταξίδια του με τον χιμπατζή του ονόματι Bubbles, φήμες ότι κοιμόταν σε υπερβαρικό θάλαμο οξυγόνου όπως και οι χειρουργικές μάσκες που φορούσε δημόσια συχνά τον παρουσίαζαν εκκεντρικό.
Το 1993 ένα 13χρονο αγόρι κατηγόρησε τον Τζάκσον για σεξουαλική κακοποίηση, η υπόθεση έληξε με εξώδικο συμβιβασμό και καταβολή χρηματικού ποσού. Το 2003 κατηγορήθηκε από ένα άλλο 13χρονο αγόρι για σεξουαλική κακοποίηση, η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια το 2005 όπου ο Τζάκσον αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν.
Αφού τον σύστησε πρώτα στην Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ ο πατέρας της Έλβις το 1974, ο Τζάκσον επανασυνδέθηκε με την Λίζα Μαρί το 1992. Η Πρίσλεϊ στήριξε τον Τζάκσον όταν άρχισε να γίνεται εξαρτημένος από παυσίπονα και τον έπεισε να μπει σε κέντρο απεξάρτησης. Μέσω τηλεφώνου έκανε πρόταση γάμου στην Πρίσλεϊ. Δέχθηκε και παντρεύτηκαν το 1994 σε ιδιωτική τελετή στη Δομινικανή Δημοκρατία. Χώρισαν το 1996 αλλά συνέχισαν να τα ξαναβρίσκουν και να ξαναχωρίζουν 4 χρόνια μετά το διαζύγιο, σύμφωνα με την Πρίσλεϊ.
Κατά τη διάρκεια του γάμου του με την Πρίσλεϊ διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την Ντέμπι Ρόου. Ήταν η βοηθός του δερματολόγου του και τον φρόντιζε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 για τη νόσο της λεύκης από την οποία ο Τζάκσον έπασχε. Ο Τζάκσον παντρεύτηκε την Ντέμπι Ρόου τον Νοέμβριο του 1996 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Από αυτό τον γάμο προέκυψαν δύο από τα τρία παιδιά του Τζάκσον, ο Πρινς (1997) και η Πάρις (1998). Ο Τζάκσον και η Ρόου χώρισαν το 1999. Το τρίτο παιδί του, Πρίνς Μάικλ Τζάκσον Β’ (Μπίγκι), γεννήθηκε από ανώνυμη παρένθετη μητέρα το 2002.
Τον Μάρτιο του 2009, ο Τζάκσον σε μια συνέντευξη Τύπου στην O2 Arena του Λονδίνου ανακοίνωσε μια σειρά συναυλιών με τίτλο “This Is It”. Θα ήταν η πρώτη μεγάλη σειρά συναυλιών του Τζάκσον από τότε που ολοκλήρωσε την HIStory Tour το 1997. Το αρχικό σχέδιο ήταν για 10 συναυλίες στο Λονδίνο, ακολουθούμενες από παραστάσεις στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και τη Βομβάη. Ο Randy Phillips, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της AEG Live, δήλωσε ότι τα κέρδη του Jackson από τις πρώτες 10 συναυλίες θα είναι περίπου 50 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Οι συναυλίες στο Λονδίνο έφτασαν να είναι 50 μετά το ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων: πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήθηκαν σε λιγότερο από δύο ώρες. Οι συναυλίες ήταν να ξεκινήσουν στις 13 Ιουλίου 2009 και να τελειώσουν στις 6 Μαρτίου 2010. Ο Jackson πρόβαρε στο Λος Άντζελες για την περιοδεία υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Kenny Ortega. Οι περισσότερες από αυτές τις πρόβες πραγματοποιήθηκαν στο Staples Center.
Στις 25 Ιουνίου 2009, ο Τζάκσον σταμάτησε να αναπνέει ενώ προσπαθούσε να κοιμηθεί υπό τη φροντίδα του Conrad Murray , του προσωπικού του γιατρού. Ο Murray είπε ότι έδωσε στον Τζάκσον ένα φάσμα φαρμάκων σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσει να κοιμηθεί στο ενοικιαζόμενο αρχοντικό του στο Holmby Hills του Λος Άντζελες. Οι προσπάθειες αναζωογόνησης του Τζάκσον ήταν ανεπιτυχείς. Οι προσπάθειες αναζωογόνησης συνεχίστηκαν καθ’ οδόν προς το ιατρικό κέντρο Ronald Reagan UCLA και για περισσότερο από μία ώρα μετά την άφιξή του στις 1:13 μ.μ. Ο θάνατός του ανακοινώνεται στις 2:26 μ.μ. ώρα Ειρηνικού. Πολλοί θεωρούν τον θάνατο του ως δολοφονία. Οι περισσότερες κατηγορίες ήταν εις βάρος του Conrad Murray. Μέχρι και η ίδια η αδελφή του (Τζάνετ Τζάκσον), θεωρεί ότι ο θάνατος του οφείλεται σε δολοφονία.
Mε πληροφορίες από wikipedia
