Ο Χρήστος Μάστορας άνοιξε την καρδιά του στον Νίκο Χατζηνικολάου και στο “Ενώπιος Ενωπίω”, αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια και στο χωριό του, το οποίο βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα.
“Έζησα μέχρι τα 3,5 μου στο χωριό, πήγαινα όμως κάθε καλοκαίρι” λέει ο Χρήστος Μάστορας.
“Όταν έγινε ο διαχωρισμός από τις μεγάλες δυνάμεις, όλοι οι ελληνόφωνες μείναμε εκτός Ελλάδας. Όταν σε έναν Βορειοηπειρώτη κάνεις την ερώτηση από που είσαι, η απάντηση είναι δύσκολη, δεν χωράει μέσα σε μια λέξη, πρέπει να αρχίσεις να εξιστορείς” περιγράφει ο τραγουδιστής.
“Εγώ δεν βίωσα ρατσισμό, το 1990 όταν επαναπατρίστηκαν οι γονείς μου τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά, οι Έλληνες μας υποδέχτηκαν σαν αδέλφια, σιγά σιγά όμως καλλιεργήθηκε από τα ΜΜΕ ένα αίσθημα φόβου, απέναντι στους Αλβανούς, κάποιοι ίσως όντως να ήταν εγκληματίες, δυστυχώς όμως την πλήρωσαν και οι Αλβανοί οικογενειάρχες πoυ ήρθαν ως οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα, οι Αλβανοί φοβόντουσαν να πουν πως είναι Αλβανοί και έτσι εμείς δεν μπορούσαμε να βρούμε τη δική μας ταυτότητα, τη δική μας εθνική συνείδηση, έγινε μια παραχάραξη της ιστορίας εκεί. Νιώθω περήφανος για τις δυσκολίες που μου προσέφεραν οι δυσκολίες των προγόνων μου, μια ιστορία που ανοίγει πόρτες στη ζωή μου” πρόσθεσε φανερά συγκινημένος.
