Ελεονώρα Μελέτη για την φωτιά στην Σαρωνίδα: «Ήταν εκεί οι γονείς και ο ανιψιός μου – Είναι αβάσταχτος ο πόνος»

Μια συγκλονιστική ανάρτηση έκανε η Ελεονώρα Μελέτη. Η παρουσιάστρια εξήγησε σε story της στο instagram πως χθες (17/7) δεν δημοσίευσε κάτι σχετικά με τη φωτιά στη Σαρωνίδα, καθώς ζούσε στιγμές αγωνίας, αφού εκεί είναι το σπίτι όπου ζούσε τα τελευταία 20 χρόνια με την οικογένειά της. Μάλιστα, την ώρα της πύρινης λαίλαπας, στο σπίτι βρίσκονταν η μητέρα, ο πατέρας και ο ανιψιός της, Γιώργος.

Επίσης, η δημοσιογράφος ευχαρίστησε δημόσια τους πυροσβέστες και τους εθελοντές.

Συγκεκριμένα αναφέρει: «Εχθές δεν ανέβασα κάτι, γιατί απλά ζούσα μαζί με τους γονείς μου που ήταν στην Σαρωνίδα, αλλά και με τους γείτονες συμπολίτες μας την αβάσταχτη αγωνία του τι θα συμβεί με την φωτιά. Δεν ήμουν εκεί, ήταν όμως οι γονείς μου και ο ανιψιός μου Γιώργος, φίλοι και γείτονες. Και ήταν εκεί και η ζωή μου όλη τα τελευταία 20 χρόνια. Όλοι ακολούθησαν τις οδηγίες των Αρχών και απομακρύνθηκαν εγκαίρως. Όλη τη νύχτα πολλά πυροσβεστικά και δεκάδες πυροσβέστες έδιναν μάχη να τεθούν υπό έλεγχο όλες οι εστίες. Οι εικόνες θλιβερές. Ήταν πρακτικά αδύνατο να σωθούν τα πάντα λόγω των συνθηκών, το μέλημα ήταν να μην βγει εκτός ελέγχου η κατάσταση. Άνθρωποι είδαν τα σπίτια τους να καίγονται. Στο ίδιο έργο θεατές όλοι. Είναι αβάσταχτος ο πόνος όλων εκείνων που είδαν την περιουσία τους να χάνεται, ωστόσο την ίδια στιγμή, εκατοντάδες, ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ άλλα σπίτια σώθηκαν.

Υπάρχει και αυτή η πλευρά της είδησης. Σήμερα ξημέρωσε για τη Σαρωνίδα μία «ήρεμη», μία περίεργα βουβή μέρα. Ο λόγος που ανεβάζω είναι για να ακουστεί πέρα από τα τηλεοπτικά παράπονα και ένα «ευχαριστώ» στο πυροσβεστικό σώμα που δίνει πόνο και ψυχή για όλους εμάς κάθε χρόνο στο ίδιο σκηνικό αλλά και η ευγνωμοσύνη στους εθελοντές που ανιδιοτελώς είναι ενεργά εκεί».

Μετά την ανάρτηση της, η παρουσιάστρια έλαβε και κάποια αρνητικά σχόλια. Έτσι λίγη ώρα μετά επέστρεψε στο instagram και έγραψε: «Και να ξέρετε ότι μετά από αυτή την ανάρτηση έχουν υπάρξει και μηνύματα που σε τέτοιες στιγμές αμιγώς προσωπικές με ρωτάνε: «Θα έλεγες ευχαριστώ αν θα καιγόταν το σπίτι σου;» «Για τη δημοσιογραφία του κώλου δεν θα πεις κάτι;» «Για τα ζώα που κάηκαν από εσένα ένα σχόλιο το περιμέναμε…». Αυτό είναι το πρόβλημα. Περιμένουμε να ακούσουμε αυτό που εμείς θέλουμε να πούμε ακόμα και αν η στιγμή είναι κατάλληλη. ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΠΟΤΕ τον άλλον. Ακόμα και όταν λέει «ευχαριστώ»».

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ