«Όταν ξεκίνησα, είχα τον φόβο της γιαγιάς μου, που όταν της είπα ότι θα γίνω τραγουδίστρια, χτύπησε το μάγουλό της και είπε: «Ώι Παναγία μου, τραγουδίστρια θα γίνεις, θα παίζεις και το ντέφι»; Η γιαγιά μου είχε στον νου της ότι όποια γινόταν τραγουδίστρια έβγαζε το μπούτι έξω και ντυνόταν ελαφρά. Τώρα, το να βγουν τα ρούχα είναι απλώς ένας ρόλος. Από μικρή ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό για ένα νέο παιδί», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ελένη Τσαλιγοπούλου σε συνέντευξή της στην Secret.
«Στην αρχή έχασα τον κόσμο μου. Μπορεί να έκανα πολύ καλά τη δουλειά μου και να επέλεγα σωστά τους συντελεστές και τους συνθέτες, αλλά αυτά ήταν για μένα δύσκολα. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταφέρω να είμαι καλή μάνα, καλή σύντροφος, καλή φίλη. Γιατί τότε δεν είχα χρόνο να αντιληφθώ κάτι άλλο. Τα έδωσα όλα στη μουσική. Κι αυτό ευτυχώς το κατάλαβα σχετικά σύντομα, γιατί θα μπορούσα να τρελαθώ και να καβαλήσω το καλάμι. Γλύτωσα την έπαρση μάλλον επειδή δεν το είχα μέσα μου ως άνθρωπος. Όλα τα άλλα τα πλήρωσα ακριβά» περιγράφει η τραγουδίστρια.
«Πάντα λένε ότι κάτι κερδίζεις στη ζωή και κάτι χάνεις. Γιατί έχω κι ένα παιδί. Έκανα μετά μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσω να διορθώσω κάποια λάθη μου, κάποια πράγματα που τα είχα χάσει με τα χρόνια. Με το τραγούδι έχω ένα τρόπο να αντέχω την πάρα πολύ σκληρή ζωή. Γιατί με τη μουσική η δική μου ζωή περνάει λίγο καλύτερα. Δουλεύω και ψυχαναλυτικά, δηλαδή ξεσκάω με τη μουσική. Μαλακώνουν τα προβλήματά μου με τη μουσική».
