“Η γεύση που μου έμεινε από την πολιτική είναι οδυνηρή και χρήσιμη: Είχα γνωρίσει την ομορφιά των ανθρώπων μέσα από την Τέχνη, τώρα γνώρισα και την ασχήμια της νοοτροπίας μας, σε όλο της το μεγαλείο”, δηλώνει η μεγάλη ηθοποιός Πέμη Ζούνη….
Η πολιτική ήταν όνειρο ζωής ή έτυχε;Ποτέ δεν ήταν όνειρο ζωής. Πίστευα πάντα πως η ενασχόληση με τα κοινά μόνο θυσίες απαιτεί. Αλλά για κάθε γενιά έρχεται η ώρα της ευθύνης. Αν σου προταθεί, έχεις καθήκον να ανταποκριθείς. Όσο υπήρχε το ασυμβίβαστο, ομολογώ πως απαντούσα ότι δεν εγκαταλείπω τη δουλειά μου. Με την άρση του ασυμβίβαστου, όμως, δεν είχα άλλοθι! Όλα τα χρόνια ασχολήθηκα κυρίως με θέματα πολιτισμού και παιδείας. Στον Δήμο της Αθήνας άφησα πίσω μια μικρή παρακαταθήκη: Επανέφερα τη Γιορτή της Μουσικής (στις 21 Ιουνίου), που είχε σταματήσει μετά τη Μελίνα. Στη Βουλή δούλεψα πολύ για το νόμο του κινηματογράφου (ήμουν η εισηγήτρια), διοργάνωσα, μαζί με την Τσόκλη, το πρώτο ανοιχτό Συνέδριο στη Βουλή για τον Πολιτισμό και τον Τουρισμό και λίγο πριν παραιτηθώ πέρασα από την Επιτροπή Μορφωτικών την απόφαση για την Ανώτατη Καλλιτεχνική Παιδεία, μετά από δουλειά δυόμισι χρόνων.
Μετά την εκλογή σας στη Βουλή, πώς αντιμετωπίζατε αυτούς που θεωρούν τους καλλιτέχνες ακατάλληλους για τα κοινά;Η δυσπιστία υπάρχει πάντα από τους παλιούς, περισσότερο για την απειρία των νέων βουλευτών, όχι τόσο για το επάγγελμα. Με την πρώτη ομιλία μου στην αίθουσα του Κοινοβουλίου εισέπραξα σεβασμό. Η ίδια η θέση είναι που απαιτεί μελέτη και αφοσίωση, όχι η αγωνία να αποδείξεις κάτι. Οι
δικηγόροι, βέβαια, είναι πιο εξοικειωμένοι με τη διαβούλευση από τους αρχιτέκτονες ή τους καλλιτέχνες. Αλλά η εξοικείωση είναι μόνο μία από τις ικανότητες που ζητούνται.
Με τον Γ. Παπανδρέου είχατε πολύ καλή σχέση, πράγμα που οδήγησε στην υποψηφιότητά σας το 2009 με το ΠΑΣΟΚ. Τώρα διατηρείτε την ίδια σχέση;Είχαμε πάντα αμοιβαία εκτίμηση. Αλλά ποτέ δεν ήπιαμε καφέ μαζί. Συναντιόμασταν πάντα στο θέατρο, κι αυτό μου άρεσε. Φαντάζομαι το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Θα ήθελα να συνεργαστούμε περισσότερο αυτά τα δυόμισι χρόνια που ήμουν βουλευτής, αλλά η τρικυμία ήταν μεγάλη και στις τρικυμίες ο πολιτισμός γίνεται ουραγός, δυστυχώς.
Πιστεύετε ότι έκανε λάθη; Εσείς κάνατε λάθη; Τι γεύση σάς άφησε η πολιτική;Φαντάζεστε να πίστευα ότι ήμασταν όλοι αλάνθαστοι; Μόνο που, για να καταλογιστούν τα λάθη, μέσα σε μια συγκυρία τόσο σύνθετη από γνωστές και άγνωστες παραμέτρους, πρέπει να ανοίξουμε το μαύρο κουτί. Έχω υπομονή. Η γεύση που έμεινε είναι οδυνηρή και χρήσιμη: Είχα γνωρίσει την ομορφιά των ανθρώπων μέσα από την Τέχνη, τώρα γνώρισα και την ασχήμια της νοοτροπίας μας, σε όλο της το μεγαλείο. Μάλλον βγαίνω πιο σοφή.
Γιατί οι νέοι έχουν απαξιώσει τόσο πολύ τους πολιτικούς τα τελευταία χρόνια;Γιατί οι ίδιοι οι πολιτικοί απαξιώνουν με τις πράξεις τους τους θεσμούς. ΠΗΓΗ: www.metrogreece.gr
