Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η σκηνή είναι ίδια και το σκηνικό πανομοιότυπο. Στην μεγαλοπρεπή αίθουσα του Αγίου Γεωργίου, στο Κρεμλίνο, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν υπέγραψε την προσάρτηση των Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνας. Εκφώνησε μία μεγαλόστομη και απειλητική ομιλία, παραβλέποντας καταφανώς το στίγμα. Την τελετή την χάλασε η είδηση ότι οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει ένα από τα βασικά στρατόπεδα των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία.
Είναι πράγματι μια μεγάλη ημέρα για την ιστορία, λυπηρή για τον κόσμο όλο, πλην της Ρωσίας, η οποία εισέβαλε δια της βίας στην Ουκρανία, και δια της βίας αλλάζει τα σύνορα στην Ευρώπη. Όταν η ρωσική εισβολή περιέπεσε σε τέλμα, και οι ρωσικές δυνάμεις από ένα σημείο και μετά αδυνατούσαν να προωθηθούν, παρά την βελτίωση των καιρικών συνθηκών, και μάλιστα αναγκάστηκαν στη συνέχεια να τραπούν σε φυγή, όταν οι Ουκρανοί αντεπιτέθηκαν, τότε, μπροστά στο προφανές αδιέξοδο, η Ρωσία αποφάσισε να προσαρτήσει τα εδάφη που της απέμειναν, απειλώντας μάλιστα ότι πλέον είναι για πάντα εδάφη της και αν υποστούν επίθεση, τότε οι ρωσικές δυνάμεις θα αμυνθούν με κάθε μέσο.
Το σενάριο είναι ολόιδιο με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Μολονότι η Τουρκία δεν έχει ακόμα τολμήσει να προσαρτήσει την κατεχόμενη Κύπρο, οι κατοχικές τουρκικές δυνάμεις παραμένουν εκεί. Μια μεγάλη διαφορά είναι το μέγεθος της προσάρτησης. Ο Πούτιν υπέγραψε σήμερα την μεγαλύτερη προσάρτηση που έχει γίνει ποτέ, δια των όπλων, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Πούτιν πέρασε ένα κατώφλι και ένα σημείο «χωρίς επιστροφή όπως σχολίασε χαρακτηριστικά στον Economist ο Σάσνακ Τζόσι.
Το μήνυμα που εκπέμπει σήμερα ο Πούτιν είναι ότι θα μάχεται εναντίον της Δύσης, την οποία χρόνια τώρα κατηγορεί για αποικιοκρατικές βλέψεις. Ο Πούτιν υπέγραψε σήμερα την προσάρτηση έκτασης μεγαλύτερης από από 90.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ή περίπου το 15% της συνολικής έκτασης της Ουκρανίας. Είναι μια περιοχή ίση με το μέγεθος της Ουγγαρίας ή της Πορτογαλίας. Μια περιοχή με περίπου 4.000.000 κατοίκους, πολλούς από τους οποίους έδιωξε από τα σπίτια τους και τους προώθησε, βαθιά σε ρωσικό έδαφος, σε μια προσπάθεια να κρατήσει αμιγή ρωσικό πληθυσμό στις περιοχές αυτές.
Σύμφωνα με τον Τζόσι, πρόκειται για τη μεγαλύτερη βίαιη προσάρτηση στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όπως εξηγεί: «είναι ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Η μεγαλύτερη βίαιη προσάρτηση ευρωπαϊκού εδάφους από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Του επιτρέπει να υπερασπίζεται αυτά τα εδάφη επ’ άπειρον και να καταλάβει τα μέρη που δεν έχει καταλάβει ως τώρα. Τον εμποδίζει επίσης να επιστρέψει αυτά τα εδάφη στην Ουκρανία ως μέρος ενός διακανονισμού. Και αυξάνει τον κίνδυνο κλιμάκωσης».
Η ιστορία της Κριμαίας επαναλήφθηκε σήμερα στην ίδια αίθουσα, αλλά με το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια, ως επίδικα εδάφη.
