Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν τον κόσμο
Έξι ημέρες μετά τη σφαγή με χημικά όπλα στην Γκούτα, ο πυρετός αρχίζει να ανεβαίνει στην Ουάσινγκτον. «Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι, καλό είναι να αρχίσουμε εξηγώντας στους Αμερικανούς ότι είναι σημαντικό», έλεγε στη Λιμπερασιόν την επομένη της επίθεσης ένας αναλυτής που πρόσκειται στην κυβέρνηση Ομπάμα. Αυτό ακριβώς έκανε χθες το βράδυ ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, λέγοντας ότι βλέπει και ξαναβλέπει τα βίντεο από την Γκούτα και δεν μπορεί να τα βγάλει από το μυαλό του. «Η χρήση χημικών όπλων στην Γκούτα είναι ένα ασυγχώρητο ηθικό αίσχος», τόνισε.
Ο αρχηγός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρχίζει ουσιαστικά να δικαιολογεί μια δυτική επέμβαση, υπενθυμίζοντας ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ανησυχούσε πάντα για τη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής. Η δυτική επέμβαση δεν είναι αναγκαία επειδή οι Σύροι αλληλοσκοτώνονται (στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί χαίρονται βλέποντας τη Χεζμπολάχ να πολεμά με την αλ-Κάιντα στη Συρία), αλλά επειδή η χρήση χημικών όπλων αποτελεί μείζονα παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Όμως γι’αυτό πρέπει να πειστούν οι Αμερικανοί, που προς το παρόν είναι αντίθετοι σε μια επέμβαση: μόλις το 25% την υποστηρίζει ακόμη κι αν το καθεστώς προβαίνει σε χρήση χημικών όπλων, έναντι 46% που είναι αντίθετο.
Οι δυτικές δυνάμεις έχουν δηλώσει ότι δεν έχουν αμφιβολία πως πίσω από την πολύνεκρη επίθεση με χημικά όπλα βρίσκονται οι δυνάμεις του Μπασάρ αλ-Ασαντ. Και προετοιμάζουν την αντίδρασή τους. Ο στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσι, αρχηγός του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, συναντήθηκε με τους ομολόγους του στο Αμμάν και εξέτασε τις λεπτομέρειες του σχεδίου.
Όπως σημειώνει ο Κιμ Σενγκάπτα στην Ιντιπέντεντ, τον βασικό ρόλο σε οποιαδήποτε επίθεση θα τον παίξουν αμερικανικοί πύραυλοι Τόμαχοκ, βομβαρδιστικά Β-2 και αεροσκάφη F-16. Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να πατήσουν δυτικές μπότες σε συριακό έδαφος (με πιθανή εξαίρεση τις ειδικές δυνάμεις). Το πιθανότερο σενάριο, έτσι, είναι μια σειρά «χειρουργικών» επιδρομών βραχείας διάρκειας. Όπως έχει ξεκαθαρίσει ο στρατηγός Ντέμπσι, «οι επιδρομές αυτές δεν θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου, θα μας εμπλέξουν όμως μοιραία σε αυτόν».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν αυτή τη στιγμή τέσσερα πολεμικά πλοία στην ανατολική Μεσόγειο. Τα πλοία USS Mahan, USS Barry, USS Gravely και USS Ramage μεταφέρουν συνολικά 430 πυραύλους Tomahawk Block III, που έχουν εμβέλεια 1.500 μίλια και κοστίζουν περί τα 350.000 ευρώ ο καθένας.
Η αμερικανική αεροπορία μπορεί επίσης να πραγματοποιήσει επιδρομές χρησιμοποιώντας τα βομβαρδιστικά Β-2 που σταθμεύουν στο Μιζούρι και μπορούν να φτάσουν στη Μέση Ανατολή με ένα μόνο ανεφοδιασμό. Οι Αμερικανοί έχουν τέλος τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν μαχητικά αεροσκάφη όπως τα F-16 από τις βάσεις τους στην περιοχή.
Παρά τις πρόσφατες περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό, η Βρετανία είναι σε θέση να λάβει μέρος στην αποστολή με υποβρύχια Trafalgar οπλισμένα με πυραύλους Tomahawk και αεροσκάφη Tornado οπλισμένα με πυραύλους Storm Shadow που σταθμεύουν στη βάση του Νόρφολκ. Οι Γάλλοι μπορούν να προσφέρουν ένα αεροπλανοφόρο, το Charles de Gaulle, ενώ διαθέτουν επίσης αεροσκάφη Rafale και Mirage που σταθμεύουν στα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Ο πιο προφανής στόχος είναι τα χημικά εργοστάσια του συριακού καθεστώτος. Τέτοιες εγκαταστάσεις πιστεύεται ότι υπάρχουν στη Δαμασκό, στο Ντιμαϊρ, στην Παλμίρα, στη Χομς, στη Μασιάτ, βορείως του Χαλεπίου και στη Λατάκια.
Μια αεροπορική εκστρατεία θα πρέπει πρώτα να εξουδετερώσει τις αμυντικές δυνατότητες του καθεστώτος. Μεγάλες αεροπορικές βάσεις υπάρχουν στη Δαμασκό, το Ντιμαϊρ και τη Χομς, ενώ βάσεις εκτόξευσης πυραύλων υπάρχουν στο Αλ Σάφρα και το Αλ Κιμπάρ.
Αλλοι πιθανοί στόχοι είναι η 155η Ταξιαρχία της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας του συριακού στρατού, που διοικείται από τον αδελφό του Ασαντ και θεωρείται υπεύθυνη για τη χημική επίθεση στην Γκούτα, καθώς και μονάδες της Σάμπια, της πολιτοφυλακής των Αλεβιτών που έχει κατηγορηθεί για εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η επέκταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων πέραν των προαναγγελθέντων στόχων (το λεγόμενο “mission creep”). Δεδομένου όμως ότι οι στρατιωτικοί διοικητές είναι εξαιρετικά απρόθυμοι να εμπλακούν στο συριακό χάος, κάτι τέτοιο δεν θεωρείται σε αυτή την περίπτωση πιθανό.
Πηγή: ΑΜΠΕ
