Από τα εφηβικά της χρόνια, μια γυναίκα πάλευε σιωπηλά με το βάρος της. Όταν στα 36 της διαγνώστηκε με μια σπάνια πάθηση, όλα άλλαξαν. Οι αφόρητοι πονοκέφαλοι και η σωματική εξάντληση την οδήγησαν σε απόγνωση, μέχρι που αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Η λύση ήρθε μέσα από μια βαριατρική επέμβαση, που αποτέλεσε την αρχή μιας εντυπωσιακής μεταμόρφωσης. Η ίδια αποκάλυψε πώς έχασε 37 κιλά και νίκησε τον πόνο.
Η συγκλονιστική ιστορία μιας γυναίκας που πάλεψε με το βάρος της
Από μικρή ηλικία, η Heather δυσκολευόταν με το βάρος της. Όταν μπήκε στην εφηβεία, πήρε ακόμη περισσότερα κιλά και το σώμα της άρχισε να αλλάζει. Ένιωθε ανασφάλεια με την εμφάνισή της, όμως προσπαθούσε να το κρύψει εκπέμποντας αυτοπεποίθηση μέσα από την προσωπικότητά της και τις επιτυχίες της. Δεν ήθελε κανείς να καταλάβει πόσο αγωνιζόταν εσωτερικά.
Καθώς τα κιλά συνέχιζαν να αυξάνονται, η γυναίκα άρχισε να αναπτύσσει διαταραγμένες διατροφικές συνήθειες στο λύκειο. Ήταν ένας σιωπηλός αγώνας. Δεν ήθελε οι άλλοι να πιστέψουν πως δεν είχε αυτοπεποίθηση. Δοκίμασε κάθε δίαιτα και γρήγορη λύση που μπορούσε να βρει: έκανε δύο κύκλους της δίαιτας Whole30, προσπάθησε να γίνει χορτοφάγος και στη συνέχεια είχε εμμονή με την paleo diet. Για πάνω από τρία χρόνια δεν άγγιξε ούτε ψωμί ούτε πατάτα.
Σε κάποια φάση, έχασε περίπου 11 κιλά με τη δίαιτα paleo, όμως το αποτέλεσμα δεν κράτησε. Η διατροφή ήταν υπερβολικά περιοριστική και μόλις την εγκατέλειψε, το βάρος επέστρεψε αμέσως.
Παρότι δεν ένιωθε άνετα σε ένα παραδοσιακό γυμναστήριο, δεν έκανε ποτέ καθιστική ζωή. Υπήρξε χορεύτρια μέχρι το τέλος του λυκείου και εκπαίδευε σκύλους-οδηγούς, κάτι που απαιτούσε φυσική δραστηριότητα. Όμως, παρά την προσπάθεια, η ζυγαριά δεν έδειχνε αλλαγή. Ο κύκλος με τις αποτυχημένες δίαιτες συνεχιζόταν.
Η διάγνωση με σπάνια πάθηση που ανέτρεψε τα πάντα
Τον Ιούλιο του 2019, στα 36 της χρόνια, η Heather άρχισε να βιώνει παράξενα συμπτώματα. Ένα βράδυ ξύπνησε με έναν αφόρητο πονοκέφαλο, τον χειρότερο που είχε νιώσει ποτέ στην ζωή της. Δεν είχε ποτέ ξανά τέτοιους πόνους ή ημικρανίες. Παρόλο που ο πόνος υποχώρησε προσωρινά, η γυναίκα ένιωσε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Εργαζόταν σε οφθαλμολογικό νοσοκομείο, οπότε επισκέφθηκε αμέσως ειδικό την επόμενη μέρα. Εκείνος τη συνέστησε κατευθείαν σε νευροχειρουργό.
Οι αφόρητοι πονοκέφαλοι συνέχισαν να εμφανίζονται απροειδοποίητα. Μετά από αμέτρητες εξετάσεις και επισκέψεις σε γιατρούς, τελικά διαγνώστηκε με ιδιοπαθή ενδοκράνια υπέρταση (idiopathic intracranial hypertension), μια σπάνια πάθηση που επηρεάζει κυρίως γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία.
Η πάθηση προκαλεί υπερβολική συσσώρευση εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσα στο κρανίο, ασκώντας πίεση στον εγκέφαλο και το οπτικό νεύρο. Το αποτέλεσμα είναι έντονοι πονοκέφαλοι, πόνος στα μάτια, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και τύφλωση. Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την πάθηση, γεγονός που έκανε τη Heather να νιώθει απογοητευμένη και χωρίς ελπίδα.
Η επέμβαση που της άλλαξε τη ζωή: «Έχασα 57 κιλά και βρήκα ξανά τον εαυτό μου»
«Οι γιατροί μου είπαν ότι είχα τρεις επιλογές θεραπείας: εγχείρηση στον εγκέφαλο, ισχυρή διουρητική αγωγή και απώλεια βάρους. Οι ειδικοί έχουν διαπιστώσει ότι η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της ιδιοπαθούς ενδοκράνιας υπέρτασης. Η εγχείρηση εγκεφάλου δεν μου φαινόταν ρεαλιστική επιλογή, οπότε ξεκίνησα τη φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς, οι πονοκέφαλοι συνέχισαν και ο πόνος ήταν τόσο έντονος που έχασα πολλές μέρες δουλειάς και συχνά έκανα εμετό από την ενόχληση.
Η πάθηση προκαλεί συσσώρευση υγρών στο σώμα, με αποτέλεσμα πρήξιμο και έντονη πίεση. Ακόμα και η άσκηση έκανε το κεφάλι μου να νιώθει έτοιμο να εκραγεί. Σύντομα άρχισα να παίρνω περισσότερο βάρος, κάτι που έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Πονούσα σωματικά και η ψυχική μου υγεία κατέρρευσε. Πίστευα ότι έτσι θα ζούσα για πάντα μέσα στον πόνο», εξομολογήθηκε η γυναίκα.
Η απόφαση που άλλαξε τα πάντα
«Μια μέρα, δημοσίευσα στο Facebook τη διάγνωσή μου. Μια κοινή μας φίλη μού έστειλε μήνυμα και μου είπε ότι η κόρη της είχε την ίδια πάθηση και αντιμετώπισε τα συμπτώματα με βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί αυτή την επιλογή. Κανένας από τους νευροχειρουργούς μου δεν το είχε προτείνει ως λύση για απώλεια βάρους. Όμως αμέσως ένιωσα περιέργεια και ελπίδα.
Έψαξα διεξοδικά πληροφορίες για χειρουργική απώλειας βάρους τους επόμενους μήνες. Είμαι άνθρωπος εσωστρεφής και συχνά αναποφάσιστη, αλλά αυτή τη φορά ήξερα ότι η ζωή μου βρισκόταν σε κίνδυνο.
Αν η εγχείρηση μπορούσε να με απαλλάξει από τον πόνο, ήμουν αποφασισμένη να το κάνω. Ο σύζυγός μου με στήριξε απόλυτα. Στο μέγιστο βάρος μου, ζύγιζα 118 κιλά.
Τον Αύγουστο του 2020, στα 37 μου χρόνια, υποβλήθηκα σε duodenal switch surgery, έναν συνδυασμό γαστρεκτομής τύπου sleeve και εντερικής παράκαμψης. Η κλινική Cleveland Clinic θεωρεί αυτή την επέμβαση τη δυσκολότερη αλλά και πιο αποτελεσματική μορφή βαριατρικής χειρουργικής.
Ήταν η πρώτη φορά που έκανα αναισθησία, οπότε ήμουν τρομερά αγχωμένη. Έκλαιγα καθ’ οδόν για το χειρουργείο, αλλά μέσα μου ένιωθα αισιοδοξία. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να ζήσω άλλο με αυτούς τους αφόρητους πονοκεφάλους.
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, οι γιατροί αφαίρεσαν μέρος του στομάχου συντομεύοντας τη διαδρομή που ακολουθεί η τροφή μέσα στο έντερο. Ο στόχος ήταν να μειωθεί η χωρητικότητα του στομάχου και έτσι να περιοριστεί η όρεξη και η πρόσληψη τροφής.
Η επέμβαση πήγε εξαιρετικά. Περίμενα έντονο πόνο ή δυσφορία, αλλά ένιωθα εκπληκτικά καλά. Είχα πέντε μικρές τομές με ελαφρά πίεση στο σημείο, αλλά ο πόνος ήταν εύκολα διαχειρίσιμος. Σηκώθηκα και περπατούσα μόλις λίγες ώρες μετά».
Οι πρώτες δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση
«Τις πρώτες δύο εβδομάδες έπρεπε να ακολουθήσω αποκλειστικά διατροφή με υγρά, μέχρι να επουλωθεί πλήρως το στομάχι. Δεν επιτρεπόταν τίποτα πολύ ζεστό ή πολύ κρύο, οπότε κατανάλωνα πρωτεϊνικά ροφήματα σε θερμοκρασία δωματίου που περιείχαν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.
Η πείνα δεν ήταν σωματική, αλλά ψυχολογική. Το μυαλό μου πίστευε ότι “λιμοκτονούσα” και μου έλειπε η γεύση του φαγητού. Όλη μου τη ζωή έβρισκα παρηγοριά στο φαγητό — τώρα, έπρεπε να αλλάξω νοοτροπία. Ήμουν εξαντλημένη λόγω των ελάχιστων θερμίδων, αλλά το περπάτημα ήταν υποχρεωτικό αμέσως μετά την επέμβαση. Ξεκίνησα κάνοντας βόλτες μέσα στο σπίτι και σύντομα περπατούσα στη γειτονιά. Δύο εβδομάδες μετά, είχα ήδη χάσει 12 κιλά».
Η απώλεια βάρους και ο νέος τρόπος ζωής
«Όταν επέστρεψα στην κατανάλωση στερεάς τροφής, δεσμεύτηκα να προετοιμάζω τα γεύματά μου και να μετράω τα μακροθρεπτικά συστατικά. Ο στόχος μου ήταν τα 100 γραμμάρια πρωτεΐνης την ημέρα. Έτρωγα γιαούρτι ελληνικού τύπου, τόνο, ψητό κοτόπουλο, αυγά και τυρί — πάντα συνδυασμένα με φρέσκα λαχανικά.
Το γυμναστήριο δεν με ενθουσίαζε, αλλά συνέχισα να παραμένω ενεργή: ζω κοντά στη θάλασσα, οπότε αγαπώ το καγιάκ, το κολύμπι και τους μακρινούς περιπάτους στην άμμο με τον σύζυγο και τα σκυλιά μου.
Τα κιλά συνέχιζαν να φεύγουν — 1 με 1,5 κιλό την εβδομάδα.
Δύο μήνες μετά την επέμβαση, οι πονοκέφαλοι εξαφανίστηκαν εντελώς. Ήμουν σοκαρισμένη, δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε ποτέ. Αν και τεχνικά δεν “θεραπεύτηκα”, δεν βίωνα πλέον καθημερινό, παραλυτικό πόνο. Ένα χρόνο μετά, είχα χάσει πάνω από 45 κιλά. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η συνολική μου απώλεια βάρους έφτασε τα 57 κιλά.
Σήμερα, νιώθω πιο δυνατή και υγιής από ποτέ. Έχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση, ισορροπία και ψυχική ηρεμία. Η απώλεια βάρους ήταν μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας μου — αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι μου έσωσε τη ζωή. Είμαι ευγνώμων για τη δεύτερη ευκαιρία που μου δόθηκε και για το γεγονός ότι ζω χωρίς πόνο».
