Η απάντηση του ΔΝΤ για το λάθος
Απάντηση στη συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα για το λανθασμένο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή και τις επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία δίνει στην Καθημερινή της Κυριακής με άρθρο του ο ίδιος ο επικεφαλής οικονομολόγος ερευνών του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ .
«Είναι βεβαίως ορθό ότι η Ελλάδα απέδωσε κάτω από τις προβλέψεις: η παραγωγή μειώθηκε δραστικά, η ανεργία αυξήθηκε σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα, και ο πληθωρισμός δεν υποχώρησε όσο αναμενόταν. Αλλά το να συνδέει κανείς αυτό με τον σχεδιασμό του προγράμματος συνιστά ριζική παρερμηνεία των ιστορικών δεδομένων και της έρευνας του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές», γράφει ο Ολιβιέ Μπλανσάρ.
«Για να πετύχει το πρόγραμμα όπως είχε σχεδιασθεί, η Ελλάδα χρειαζόταν να πάνε πολλά πράγματα καλά. Σε ένα πρόγραμμα κρίσης υπάρχουν πάντα άγνωστες πτυχές. Οι υποθέσεις βασίζονται σε παλαιότερα στοιχεία, και στους καλύτερους δυνατούς υπολογισμούς σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής πολιτικής, των πραγματικών συναλλαγματικών ισοτιμιών στις εξαγωγές, την κατάσταση των τραπεζών και τις πιστωτικές συνθήκες, κ.λπ.», τονίζει ο οικονομολόγος του ΔΝΤ και αναφέρεται στον επίμαχο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή.
«Σε ό,τι αφορά τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, είναι ένα από τα πολλά συστατικά που πιθανώς επηρεάζουν τα οικονομικά αποτελέσματα, και στην περίπτωση της Ελλάδας η επίπτωσή του ελαχιστοποιήθηκε από άλλους απρόβλεπτους παράγοντες. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες, η Ελλάδα υπέμεινε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας και ανεπαρκούς εφαρμογής του προγράμματος».
«Το σημαντικό θέμα είναι πως το πρόγραμμα τροποποιήθηκε, καθώς όλοι μάθαμε και προσαρμόσαμε τις εκτιμήσεις μας. Για παράδειγμα, υπό την παρότρυνση του ΔΝΤ, το χρονοδιάγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής επιμηκύνθηκε κατά δύο χρόνια, το ύψος της συνολικής προσαρμογής περιορίσθηκε και το μέγεθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή αυξήθηκε», προσθέτει.
Αναφορικά με το τι πρέπει να γίνει στο μέλλον, ο κ. Μπλανσάρ, σημειώνει ότι με δεδομένη τη θέση χρέους της Ελλάδας και τις υφιστάμενες πηγές χρηματοδότησης, «δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να συνεχισθεί η συνετή δημοσιονομική συρρίκνωση, όπως έχει σχεδιαστεί, όπου η χώρα έχει ήδη πετύχει σημαντική πρόοδο. Για να διασφαλισθεί ότι αυτή η συρρίκνωση είναι κοινωνικά δίκαιη και έχει ευρεία πολιτική υποστήριξη, είναι αναγκαίο να πληρώνουν οι πλούσιοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες το μέρος των φόρων που τους αναλογεί».
«Πιο σημαντικό είναι να δοθεί προτεραιότητα στην υπερπήδηση βαθιά ριζωμένων αντιστάσεων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να διασφαλισθεί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την υψηλότερη παραγωγικότητα και όχι τις επώδυνες μισθολογικές περικοπές», καταλήγει στο άρθρο του.
