Θ. Διαμαντόπουλος: Απολογισμός και πραγματισμός…

Θανάσης Διαμαντόπουλος
Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης

Κάποιοι πολιτικοί χώροι, όπως και κάποιοι πολιτικοί ηγέτες, δεν ηττώνται από τον αντίπαλο. Ηττώνται, πρωτίστως, από τον εαυτό τους. Δηλαδή από την αμετροέπειά τους και την αδυναμία τους να παραγάγουν πολιτικό λόγο στοιχειωδώς συμβατό με την πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται η κοινωνία…

Αφού στην πραγματικότητα αυτή υποκαθιστούν την πλαστή εικόνα της, σύμφωνα με τον τρόπο που οι ίδιοι την προσλαμβάνουν μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της ιδεοληψίας τους.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ πολιτικό χώρο και πολιτικό ηγέτη που να ανταποκρίνονται περισσότερο σε αυτή την περιγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πολυπαινεμένο από την αριστερή διανόηση αρχηγό του. Πράγματι…

Ως «χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης» χαρακτήριζε ο επίσημος κομματικός και αρχηγικός λόγος αυτήν του Μητσοτάκη. Αλλά το κακό με την αμετροέπεια είναι πως, όταν ξεπερνάει κάποια όρια, όρια δεν γνωρίζει: Είχα πάει -ωθούμενος από τη διαστροφή να προσπαθώ να ψηλαφώ τον παλμό των κομματικών ακροατηρίων- σε προεκλογική ομιλία του Τσίπρα στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας. Εκεί η κομματική νεολαία μοίραζε στους προσερχόμενους πολύχρωμο, αρκετά πολυτελές φυλλάδιο, στο οποίο προσέθετε τη νεανική της ορμή και έμφαση στην επίσημη κομματική γραμμή: Είχαμε τη «χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία του… γαλαξία»… Χωρίς κανείς να υπολογίζει ούτε τα δεδομένα της πραγματικότητας («όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα»), ούτε την εκτίμηση γι’ αυτή του λαϊκού παράγοντα («όταν ο λαός χάνει την εμπιστοσύνη του κόμματος, διαλύουμε τον λαό και εκλέγουμε έναν άλλο λαό»), ούτε το επίφοβο ενδεχόμενο μιας ήττας, έστω με μονοψήφια διαφορά, από τη χειρότερη κυβέρνηση στις ευρύτερες χωροχρονικές συνιστώσες του σύμπαντος… Επίσης…
«Ακροδεξιό κόμμα» η Ν.Δ., σύμφωνα με το αριστερόμετρο της ηγετικής ομάδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Ενα ακροδεξιό κόμμα, η λαϊκή βάση του οποίου σε κάποιες από τις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας ως πρώτους βουλευτές εξέλεξε προσωπικότητες που βγήκαν από τα σπλάχνα, αποτελούν δηλαδή γέννημα-θρέμμα, του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος που η ηγετική αυθεντία έβλεπε ως τον φυσιολογικό και προτιμητέο σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο αυτός πορευόταν στη λογική της «προοδευτικής συγκυβέρνησης». Τέλος…

«Χώρα μιζέριας, ανέχειας, ακραίας στέρησης, τριτοκοσμικού επιπέδου ζωής» η Ψωροκώσταινα, σύμφωνα με την κοινωνικοοικονομική διαγνωστική των εμπειρογνωμόνων του τσίπρειου κόμματος. Στρώματα σε κατάσταση ανέχειας προφανώς και (θα) υπάρχουν. Ωστόσο, είπαμε: «Οταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα»… Το μέτρο της ελληνικής ανέχειας νομίζω πως μου το έδωσε ένας Καλαματιανός φίλος -δύσκολα μπορώ να φανταστώ άνθρωπο σε μεγαλύτερη οικονομική δυσπραγία- στον οποίο αρέσει η ορειβασία: «Αναγκάστηκα να περιμένω δύο μήνες για να πάρω τα παπούτσια ορειβασίας με έκπτωση, από 350 στα 260 ευρώ…», μου είπε.

Συμπερασματικά: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνετρίβη από τη σύγκρουσή του με τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο. Συνετρίβη από τη σύγκρουσή του με την πραγματικότητα. Ή, μάλλον, από τη βίαιη πρόσκρουσή του σε αυτήν…

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΣΧΕΤΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

1. Ως προς τον Τσίπρα, όσο ανήκε στην πολιτική, κατά δύναμη τον πολεμούσα. Τώρα ανήκει στην -φυσικά με μικρό «ι»- ιστορία: Τον μελετώ. Και θεωρώ υπάνθρωπο όποιον λακτίζει πεσμένο…

2. Φοβήθηκαν τον έγκλειστο στη Βουλή (που δεν θα παρέμενε εκεί, μόλις η καταδίκη του καθίστατο αμετάκλητη…) και σχοινοβάτησαν στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Τον κατέστησαν, όμως -ετερογονία των σκοπών της Ιστορίας- εθνικό τροχονόμο της αντισυστημικής ψήφου. Πόσο περισσότερο να καταδειχθεί αυτό που μάλλιασε η γλώσσα μου να επαναλαμβάνω: Πως δεν πέφτει ο κοινωνικός- πυρετός με το σπάσιμο του θερμομέτρου…

3. Φίλος κορυφαίος διπλωμάτης μού έλεγε πως η κυρίαρχη άποψη στους ξένους διπλωματικούς κύκλους είναι πως στο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου το Λιμενικό μας πήγε να προσδέσει το σκάφος, η δε αντίδραση και οι μετακινήσεις των υποψήφιων μεταναστών προκάλεσαν την ανατροπή του.

4. Προς όσους εναντιώνονταν στη θέσπιση της επιστολικής ψήφου: 8.000 ευρώ αμοιβή περίπου πήρε κάθε εφέτης-έφορος δικαστικών αντιπροσώπων για τις δύο εκλογικές εκτός Ελλάδας μετακινήσεις του…

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ