Τη δεκαετία του ’80 μία ιαχή διέσχιζε όλα τα γήπεδα της ποδοσφαιρικής Α΄ Εθνικής της Ελλάδος και δονούσε ατελείωτα τις καρδιές μας, προξενώντας πανδαιμόνιο. Ήταν το αλησμόνητο σύνθημα «Ποιος, Ποιος, Ποιος, ο Μαύρος ο «Θεός» για τον αξεπέραστο γκολτζή του ελληνικού ποδοσφαίρου και έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, Θωμά Μαύρο.
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Τον αξεπέραστο κανονιέρη των γηπέδων μας που με τα 261 γκολ του, πέρασε στο πάνθεον της ελληνικής αθλητικής ιστορίας, ως ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, ενώ παράλληλα το 1979 δίνοντας ένα ακόμα αποτύπωμα της ανυπέρβλητης επιθετικής του δεινότητας, κατετάγη δεύτερος σκόρερ όλης της Ευρώπης, μετά τον Ολλανδό Κιστ και κατέκτησε το αργυρό παπούτσι!
Ωχριά κάθε επιθετικός προσδιορισμός για να αποτυπώσει κάνεις, τον θεόσταλτο και στην κυριολεξία «ευνοημένο από τους Θεούς» αξεπέραστο επιθετικό μας Θωμά Μαύρο. Θαρρείς πως η φύση, μαζί με την ακαταπόνητη και εργώδη δουλειά του πάνω στη μπάλα – αφού ήταν γνωστές οι αρετές της απαρέγκλιτης προσήλωσης και επαγγελματικής πειθαρχίας του – του είχε χαρίσει και μοναδικά τάλαντα. Το δολοφονικό του ένστικτο να αντιλαμβάνεται τα λάθη της αντίπαλης άμυνας και να είναι τοποθετημένος κατάλληλα δευτερόλεπτα πριν, για να τα εκμεταλλευτεί και να τα κάνει γκολ, το μοναδικό ευθύβολο αριστερό σουτ και η συνακόλουθη δεινότητα του στα πέναλτι, η αξεπέραστα αριστοτεχνική του ντρίπλα, οι κορυφαίες κεφαλιές του και τα συναρπαστικά ανάποδα ψαλίδια του, το θεϊκό πέταγμά του σαν ελάφι, που «εκμηδένιζε» τους χρόνους στην αντεπίθεση και πόσα άλλα ακόμη τάλαντα!
Έτσι η ιαχή «Ποιος, Ποιος, Ποιος, ο Μαύρος ο Θεός» δονούσε κάθε Κυριακή τα γήπεδα μας και προξενούσε ηθική έξαρση και άφατο ενθουσιασμό στους Έλληνες φιλάθλους, που ανεξαρτήτως ποιας ομάδος ήσαν οπαδοί, έσκυβαν ευλαβικά το γόνυ και χειροκροτούσαν ιπποτικά, το μεγάλο αστέρι της μπάλας! Και όλες αυτές τις αρετές και τα ποδοσφαιρικά προτερήματα, τα συναιρούσε η ανθρώπινη ευγένεια, η σεμνότητα και το μοναδικό αθλητικό ήθος του έξοχου Θωμά, ένεκα των οποίων, είχε κερδίσει την καρδιά κάθε Έλληνα φιλάθλου. Ο λατρεμένος μας Θωμάς, αφού ξεκίνησε από την παιδική του κιόλας ηλικία, μία φρενήρη πορεία στον Πανιώνιο, αποτυπώνοντας το σφραγιδόλιθο της αξεπέραστης ποδοσφαιρικής του τέχνης, άρχισε τη μεγάλη του πορεία στην ΑΕΚ και στο ελληνικό ποδόσφαιρο το 1976, αφού πρωτίστως χρειάστηκε να κερδίσει ένα δικαστήριο στο Πρωτοδικείο Αθηνών κατά του Πανιωνίου, για να κερδίσει την αποδέσμευσή του και να μεταγραφεί στην ΑΕΚ, δοθέντος ότι ο Πανιώνιος για να τον κρατήσει, ανανέωνε το Δελτίο του που είχε υπογράψει ανήλικος, χωρίς τη συγκατάθεσή του.
Το Δικαστήριο απελευθέρωσε το Θωμά και έτσι ξεκίνησε η ολύμπια προέλαση του, στο ελληνικό πρωτάθλημα, που του χάρισε μια επίζηλη θέση στην ποδοσφαιρική μας «αθανασία». Υπήρξε ο κεντρικός πρωταγωνιστής της κραταιάς ΑΕΚ με τα πρωταθλήματα το 1978 και το 1979, αλλά και τα κύπελλα του 1978 και του 1983 – στην ιστορική κιτρινόμαυρη ομάδα με τους άλλους γίγαντες Μίμη Παπαϊωάννου, Ντούσαν Μπάγεβιτς, Χρήστο Αρδίζογλου, Λάκη Νικολάου, Χρηστίδη, Στεργιούδα κ.α. – και αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ τα έτη 1978, 1979, 1985 και 1990. Το 1979 μάλιστα, όπως προαναφέραμε, κατετάγη δεύτερος σκόρερ κατακτώντας το αργυρό παπούτσι σε όλη την Ευρώπη.
Ενώ μοναδικά δείγματα της ανυπέρβλητης επιθετικής του δεινότητας, θα μας δώσει και το 1990, όπου σε ηλικία 36 ετών κλείνοντας την καριέρα του στον Πανιώνιο, βομβάρδισε με απίθανα γκολ τις αντίπαλες άμυνες και αναδείχθηκε για μία ακόμα φορά, πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ! Με την Εθνική Ελλάδος, ο μεγάλος μας στράικερ έπαιξε σε 36 παιχνίδια και σκόραρε 33 φορές, σφραγίζοντας και με την γαλανόλευκη, την πορεία του. Ενώ ήταν μέλος της Εθνικής μας, που αγωνίστηκε στο Euro του 1980 στην Ιταλία, αγωνιζόμενος και στους τρεις αγώνες. Κύκνειο άσμα για το μεγαλύτερο επιθετικό ποδοσφαιριστή του ποδοσφαίρου μας στις 14 Νοεμβρίου του 1993, όπου ο λατρεμένος μας Θωμάς, κρέμασε τα παπούτσια του παίζοντας στο τελευταίο του παιχνίδι, φιλικό μεταξύ της Εθνικής Ελλάδος και της ΑΕΚ, το οποίο έληξε 2-4 και ο Θωμάς σκόραρε τρεις φορές και σε αυτό, παίζοντας και με τις δύο ομάδες.
Κλείνοντας αυτό το ευσύνοπτο σημείωμα, για το μεγάλο μας αστέρι, τον αξεπέραστο Θωμά Μαύρο, που τον λάτρεψα με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και υπήρξε το ποδοσφαιρικό ίνδαλμα μου, θα ήθελα εμφατικά να σημειώσω, τη μοναδική ανθρώπινη ευγένεια και υποδειγματική κοινωνική ευπρέπεια, του αγαπημένου Θωμά, σαν πολίτη και οικογενειάρχη, που έχει ενσωματωμένες στη διακριτική ζωή του, όλες τις αρετές και τις αξίες της ελληνικής ζωής. Και με αυτό το αξιακό σύστημα, ζει σήμερα με την ενάρετη οικογένειά του, παρεμβαίνοντας ενίοτε, στα ποδοσφαιρικά μας δρώμενα, για να μας κάνει πιο σοφούς και ουσιαστικούς ποδοσφαιρικά, με την πείρα, τη σοφία και την ανυπέρβλητη ποδοσφαιρική του τέχνη. Ήταν τελικά θεόσταλτο αυτό το ποδοσφαιρικό μας αστέρι, το αστέρι που δόνησε ανεπανάληπτα τις καρδιές μας και κληροδότησε στο συλλογικό μας υποσυνείδητο, μία αθάνατη ιαχή, που θα μας κατευοδώνει για πάντα: «Ποιος, ποιος, ποιος, ο Μαύρος ο «Θεός»!
Περαίνοντας αυτά τα εγκάρδια λόγια, για τον έξοχο Θωμά Μαύρο, θα ήθελα την καρδιά μου να ευχαριστήσω, τον αγαπημένο μου φίλο Κώστα Μουρκόγιαννη, επιστήθιο φίλο του Θωμά, που με περισσή αγάπη, με συνέστησε στον ποδοσφαιρικό ίνδαλμα μου. Τους ευχαριστώ και τους αγαπώ ολόκαρδα και τους δύο. Και εύχομαι η άχραντος Παναγία, να σκέπει και να κατευοδώνει τα άξια βήματά τους!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων / www.panosavramopoulos.blogspot.gr
