ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ: Να νικήσουμε για πρώτη φορά στην ποδοσφαιρική μας ιστορία την Αγγλία έπειτα από 7 ήττες και 2 ισοπαλίες. Φτάνουμε στο Λονδίνο Τετάρτη μεσημέρι και το απόγευμα η προπόνηση βγαίνει με σούπερ διάθεση και μεγάλη ενέργεια στο Γουέμπλεϊ. Οι δημοσιογράφοι-απεσταλμένοι βγάζουμε μια ομαδική αναμνηστική φωτογραφία στο κόρνερ. Για την ιστορικότητα της στιγμής ,τρομάρα μας. Πού να ξέραμε……Ο Γαλανόλευκος Φάρος στην εξέδρα σερβίρει…το «ορεκτικό» της παρουσίας 5.000 Ελλήνων το επόμενο βράδυ: «Ελλάς ΟΛΕ ΟΛΕ, δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ».
του Παύλου Παπαδημητρίου
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ: Το κινητό του Τάσου Μπακασέτα ηχεί (όπως εκ των υστέρων φάνηκε) σαν σειρήνα πριν από βομβαρδισμό: -Ο Μπάλντοκ… -Τι ο Μπάλντοκ; Πώς να το ξεστομίσει;; Και ποιος να τον πιστέψει εδώ που τα λέμε… Ο Τζωρτζ Μπάλντοκ, αυτός που έπαιζε με τον αστράγαλο-«τούμπανο» για να μην αφήσει την Εθνική (του) Ομάδα έχει κάνει πριν από λίγες ώρες την τελευταία του βουτιά σε μια πισίνα στη Γλυφάδα και συνάμα την τελευταία του πτήση για τη «γειτονιά των Αγγέλων»… Ασύλληπτο. Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου. Τα παιδιά αυτά δεν θα τον ξαναδούν. Δεν θα τον φωνάξουν ποτέ ξανά και δεν θ ακούσουν ποτέ ξανά το αγαπημένο τους «φίλε». Η οικογένεια, μάνα-σύζυγος και γιος, θα ορφανέψει από πατέρα…Στα 31 του…..
Περίπου 24 ώρες μετά στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ: αυτός που δέχθηκε το τραγικό τηλεφώνημα, ο «captain of the team» θα μπει μπροστά. Όπως κάνουν οι αρχηγοί στα δύσκολα, εκεί δηλαδή που το μυαλό δε λειτουργεί καν από τον πόνο. Μαζεύει την ομάδα γύρω του: «ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΘΥΣΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΓΙ ΑΥΤΟΝ!!!ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ!!!».
Τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων: Ο πολύς Μπέλινγχαμ έχει ισοφαρίσει. Τα τρία λιοντάρια της Αγγλίας δεν θα χάσουν πάλι από την Ελλάδα. Λάθος. Απόψε θα χάσουν. Γιατί τα τρία λιοντάρια όταν βρουν απέναντι τους μια ολόκληρη αγέλη «πεινασμένων» λιονταριών θα κάτσουν στα αυγά τους.
94ο λεπτό, Βαγγέλης Παυλίδης: ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛ!! Μια κραυγή που ταξιδεύει στον ουρανό της Αγγλίας. Της χώρας στην οποία ένας Άγγλο-Έλληνας (από την πλευρά της γιαγιάς του) μεγάλωσε κι ανδρώθηκε με μια μπάλα στα πόδια… ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ!!! Και η δική του γαλανόλευκη φανέλα υψώνεται ξανά. Γιατί όλοι έπαιξαν γι’ αυτόν. Γιατί αυτό θεώρησαν ως ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥΣ μέσα στην μαυρίλα….
Λίγη ώρα μετά… Οι παλμοί έχουν πέσει και ο δημοσιογράφος Απόστολος Λάμπος ρωτά τον Πέτρο Μάνταλο: «Πώς το καταφέρατε;;; Πού βρήκατε τη δύναμη;;» Η απάντηση έρχεται ήρεμη, αβίαστη, σχεδόν μεταφυσική: «Δεν ξέρω…..». Ξέρουμε εμείς Πέτρο, ξέρουμε εμείς…..Και σας ευχαριστούμε….
«Και μετά δε μιλάμε πολύ…..Γιατί τ’ όνειρο ζει στη σιωπή…»
