Η πλατεία βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα στις οδούς 3ης Σεπτεμβρίου και Αριστοτέλους και διαθέτει σταθμό ηλεκτρικού. Χαρακτηριστικό της είναι η παρουσία ατόμων με ποικιλία κουλτούρας και η πληθώρα καταστημάτων εμπορικών, καφέ, εστιατορίων και διασκέδασης.
Το κέντρο της το στολίζει ένα επιβλητικό άγαλμα που απεικονίζει το μυθολογικό στιγμιότυπο της αρπαγής της Ιπποδάμειας από τον μεθυσμένο Κένταυρο Ευρυτίωνα και την προσπάθεια του Αθηναίου Βασιλιά Θησέα να τη διασώσει, ενώ στη σύνθεση διακρίνεται πεσμένη και μία τέταρτη μορφή, η οποία ανήκει σε υπηρέτρια της Ιπποδάμειας. Οι Κένταυροι που ήταν μυθικά πλάσματα και δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων, είχαν σώμα αλόγου και εκεί που είναι το κεφάλι του αλόγου, υπήρχε ανθρώπινο σώμα από τη μέση και πάνω.
Η παλαιά της ονομασία ήταν Πλατεία Κυριακού. Σύμφωνα με την επικρατούσα εκδοχή, η πλατεία ονομάστηκε Βικτωρίας προς τιμή της βασίλισσας της Βρετανίας, με αφορμή την παραχώρηση στην Ελλάδα των Επτανήσων το 1864, ως δώρο για την ανάδειξη στον ελληνικό θρόνο του ανιψιού της βασίλισσας, πρίγκιπα της Δανίας Γουλιέλμου Γεωργίου. Τη κίνηση αυτή πραγματοποίησε το 1872, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων, Παναγής Κυριακός, ο οποίος διέμενε στην περιοχή. Αργότερα μετονομάστηκε προς τιμή του ίδιου σε Πλατεία Κυριακού. Ο θάνατος βέβαια της βασίλισσας Βικτωρίας το 1901, συγκλόνισε την ελληνική κοινή γνώμη και οδήγησε στην επικράτηση της παλαιάς ονομασίας, η οποία επισημοποιήθηκε το 1943.
Από τη δεκαετία του 1940 η συνοικία αυτή υπήρξε μια από τις καλύτερες και πιο περιζήτητες της Αθήνας, εφάμιλλη του Κολωνακίου. Επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου (στη θέση του σημερινού Μεγάρου του ΟΤΕ) υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα το θερινό θέατρο της Κατερίνας Ανδρεάδη, το λεγόμενο θέατρο Κατερίνα. Τη θέση του θεάτρου πήρε το 1960 το Μέγαρο του ΟΤΕ, σε σχέδια του κορυφαίου αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Κιτσίκη. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1969 και αναγνωρίστηκε διεθνώς για την υπερσύγχρονη και κομψή αισθητική του. Την πρόσοψη του κτηρίου κοσμούν κεραμικές τοιχογραφίες του Πάνου Βαλσαμάκη. Το 1966 η ελληνική δημόσια τηλεόραση (του ΕΙΡ) εξέπεμψε για πρώτη φορά από τον 10ο όροφο του ημιολοκληρωμένου κτηρίου. Γύρω από το πρώην θέατρο Κατερίνα βρίσκονταν γραφικά ζαχαροπλαστεία όπως το Perfect, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Χέυδεν, όπου σύχναζε η υψηλή κοινωνία της εποχής.
Στους δρόμους γύρω από την πλατεία συναντά κανείς σπουδαία δείγματα του κλασικίζοντος μοντερνισμού, όπως η πολυκατοικία επί της οδού Μαυρομματαίων 43, η πολυκατοικία Σαραντόπουλου (οδός Δεριγνύ 27), αλλά και οι πολυκατοικίες επί της οδού Χέυδεν 1 και 2 (πολυτελής κατασκευή του 1949, κατασκευαστική εταιρεία ΛΑΣΚΟ) .
