Μύκονος, το νησί των ανέμων

Η Μύκονος, είναι νησί του Αιγαίου Πελάγους και ανήκει στις Κυκλάδες. Πήρε το όνομά της από τον ήρωα Μύκονο, γιο του βασιλιά της Δήλου Άνιου, που ήταν γιος του Απόλλωνα. Έχει χαμηλούς λόφους, με ψηλότερες κορυφές του νησιού να είναι του Προφήτη Ηλία, Άνω Μεράς (341μ.) και οι δύο γειτονικές κορυφές, Βάρδιες (372μ.) και Προφήτης Ηλίας (386μ.).

Οι υγροβιότοποι της Μυκόνου έχουν ιδιαίτερο ορνιθολογικό ενδιαφέρον και είναι πάνω σε γραμμή περάσματος απειλούμενων μεταναστευτικών ειδών. Η Μύκονος είναι γνωστή και ως το νησί των ανέμων, με πολλές αμμουδιές και παλιούς ανεμόμυλους.

Ιστορία

Το νησί αποικήθηκε αρχικά από Αιγυπτίους, Ικάριους, Φοίνικες και Μινωίτες, κατόπιν από τους Ίωνες από την Αθήνα, οι οποίοι και ήταν αυτοί που εγκαταστάθηκαν και κυριάρχησαν στη νήσο, γύρω στο 1000 π.Χ., εκδιώκοντας τους προηγούμενους κατοίκους. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, εδώ έθαψαν τους γίγαντες που σκότωσε ο Ηρακλής, γι’ αυτό και το νησί έχει πολλούς μεγάλους βράχους.

Έχει εντοπιστεί οικισμός της νεολιθικής εποχής, του οποίου τα παλαιότερα κτίσματα χρονολογήθηκαν στο 5.000 π.Χ.

Ήθη και έθιμα

Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, λένε τα κάλαντα από πόρτα σε πόρτα.

Την ημέρα των Φώτων γιορτάζουν με μουσική, τραγούδια παραδοσιακά και παραδοσιακούς χορούς. Τότε ξεκινούν και τα μπαλόσια (Βενετσιάνικης προέλευσης από τη λέξη ballonzolo = χοροπήδημα, ballocio = χορουδάκι) που σηματοδοτούν την έναρξη της Αποκριάς.

Τις Απόκριες, τις νύχτες, παρέες ντύνονται «κουκούγεροι», δηλαδή μασκαράδες.

Τη Σαρακοστή, η παλιά, ιστορικής αξίας εικόνα της Παναγιάς της Τουρλιανής, περιφέρεται από το μοναστήρι στη Χώρα. Την ακολουθούν όλοι οι κάτοικοι με τα πόδια και το Σάββατο του Λαζάρου η εικόνα επιστρέφει με τον ίδιο τρόπο στη θέση της. Τότε φτιάχνουν τα λαζαράκια, ένα ζυμαρένιο ομοίωμα ανθρώπου με σταυρωμένα χέρια και με μάτια από μοσχοκάρφια (γαρύφαλλα). Το γλυκό έχει ζάχαρη, σταφίδες κι ένα  στεφάνι στο κεφάλι.

Την Κυριακή των Βαΐων όλοι οι κάτοικοι, μαζί με τους παπάδες όλων των ενοριών, συγκεντρώνονται στο Ναό της Αγ. Ελένης στο Κάστρο και από εκεί ξεκινάει η περιφορά της εικόνας, με τα παιδιά να κρατούν τα πλεκτά βάγια.

Τη Μεγάλη Εβδομάδα φτιάχνουν Λαμπροκουλούρες και τις στολίζουν με κόκκινα αβγά. Το ψωμί είναι σε σχήμα Σταυρού. Τη Μεγάλη Παρασκευή ψέλνουν γυναίκες το Μοιρολόι της Παναγίας.

Χοιροσφάγια:  Είναι οικογενειακή εορτή κατά την οποία συγκεντρώνονται τα μέλη μίας οικογένειας κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, σε ένα σπίτι, για να θανατώσουν το γουρούνι που διαθέτουν και να το αποθηκεύσουν για το χειμώνα.

Τα Χριστούγεννα φτιάχνουν τις δίπλες, τα φοινίκια, τους κουραμπιέδες και τα Χριστόψωμα.

Τα πανηγύρια, επίσης είναι ένα σημαντικό έθιμο για το νησί.

Είδη τουρισμού

Αγροτουρισμός, οικοτουρισμός, επαγγελματικός τουρισμός, πολιτιστικός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, ιαματικός τουρισμός, τουρισμός υγιεινής διαβίωσης, κοινωνικός τουρισμός, θαλάσσιος τουρισμός, αθλητικός τουρισμός, περιπατητικός τουρισμός, εναλλακτικός τουρισμός.

Παραλίες

Αξιοθέατα

1. Η εκκλησία της Παραπορτιανής (του 17ου αιώνα)
2. Το Κάστρο των Γκίζι
3. Ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος
4. Ο νεολιθικός οικισμός της Φτελιάς
5. Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου
6. Ο ερειπιώνας της αρχαίας Δήλου. Μία ολόκληρη αρχαία πόλη, με δρόμους και αγορές, δημόσια κτίρια και ιερά, αξιοθαύμαστα σπίτια και μαγαζιά, στέρνες, κίονες, αρχαία πηγάδια και, φυσικά, ψηφιδωτά που ταξιδεύουν τους επισκέπτες της Δήλου στην εποχή της κατοίκησης και της ακμής της.
7. Ο Φάρος Αρμενιστής
8. Το Δημαρχείο, νεοκλασικού στυλ, διώροφο κτίριο του 1780. Δίπλα του, είναι το λιτό και επιβλητικό κτίριο “του Μαύρου”. Υπήρξε το πρώτο δημόσιο σχολείο της Μυκόνου, που χτίστηκε επί Όθωνα (1859) σε σχέδια του Βαυαρού μηχανικού Βάιλερ, με ευδιάκριτα τα ρομαντικά στοιχεία.
9. Η Μικρή Βενετία με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική
10.  Οι ανεμόμυλοι. Ο Μύλος του Μπόνη. Ο μύλος αυτός χτίστηκε πιθανότατα τον 16^ο αιώνα και αποτελεί έναν από τους γνωστούς «Απάνω Μύλους».
11. Το Σπίτι της Λένας, είναι ένα μυκονιάτικο σπίτι του 19^ου αιώνα και αποτελεί ένα από τα παραρτήματα του Λαογραφικού Μουσείου της Μυκόνου.
12. Δραφάκι, Βρύση, Γλάστρος, Πλατύ–Γιαλός. Είναι ενδιαφέροντα, μικρά μνημεία,  διάσπαρτα στο νησί.
13. Μεταβυζαντινές Εκκλησίες, Ζωοδόχος Πηγή (Μητρόπολη), Πανάχρα, Αγ. Κυριακή, Αγ. Νικόλαος του Γιαλού, Αγ. Ελένη
14. Η Μονή της Παναγίας της Τουρλιανής, ιδρύθηκε το 1542.
15. Μοναστήρι Παλαιόκαστρου. Πρόκειται για γυναικεία μονή του 18ου αιώνα, τυπικό δείγμα μοναστηριακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων, που βρίσκεται στα βόρεια της Ανω Μεράς.
16. Αρχαιολογικό Μουσείο
17. Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου
18. Αγροτομουσείο
19. Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου

Φυσικά αξιοθέατα

1. Δύο παράκτιοι υγροβιότοποι, που πλημμυρίζουν περιοδικά σχηματίζοντας μικρές λιμνοθάλασσες.
2. Παρατηρούνται, συχνά, φώκιες.
3. Στην ίδια περιοχή υπάρχει το καταφύγιο θηραμάτων Μοροέργου (4.200 στρέμματα).
4. Το Φράγμα της Μαραθιάς
5. Φράγμα Άνω Μεράς
6. Ηλιοβασιλέματα
7. Δήλος, η καλύτερη διατηρημένη αρχαία πόλη στην Ελλάδα. Σώζονται σε αρκετά καλή κατάσταση τα ερείπια ενός από τους μεγαλύτερους  και τους πιο εντυπωσιακά οργανωμένους οικισμούς της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας, με κτίσματα, ναούς και αγάλματα. Το νησί πρωτοκατοικήθηκε από τους Κάρες, την 3η χιλιετία π.Χ.

ΣΠΟΡ

Θαλάσσιο Scooter, Σανίδα (Surf Board), Stand Up Paddle (SUP), Κανό Kayak, SKI, Kitesurfing, windsurf, καταδύσεις, πεζοπορία, τρέξιμο, κ.α.

Τοπικές συνταγές και τοπικά προϊόντα

1. Κοπανιστή.
2. Λουκάνικα.
3. Λούζα (αλλαντικό).
4. Μόστρα (μεζές).
5. Παξιμάδια και κουλούρες Μυκόνου.
6. Ντόπια μανιτάρια στο τηγάνι.
7. Χουχουλιοί ή χουχουλιάνοι (σαλιγκάρια της θάλασσας) με πιλάφι.
8. Μαραθοκεφτέδες.
9. Φρέσκο ψάρι (οπωσδήποτε ψητό σκάρο).
10. Πίτες Μυκόνου, όπως κρεμμυδόπιτα και μελόπιτα.
11. Μυκονιάτικα ραφιόλια.
12. Αμυγδαλωτά.