Ανάρτηση από τον αναγνώστη Βελιγράκη Σταύρο.
“Το Μουσείο Σιδηροδρόμων Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε ένα υπέροχο κτίριο του 1894, δίπλα στη Διαλογή (Κορδελιό), σε ένα σημείο που ονομαζόταν <<Στρατιωτική Στάση>>.
Εκεί εδρεύει και η Λέσχη των Φίλων του Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης. Στον όμορφο περίβολο-κήπο του σταθμεύει ένα διάσημο wagon- restaurant του Orient Express, αγγλικής κατασκευής των αρχών του 20ου αιώνα, όχημα του θρυλικού τρένου που διέσχιζε από το 1883 την Ευρώπη στη διαδρομή Παρίσι – Κωνσταντινούπολη, γεμάτο αυλικούς, διπλωμάτες κι εμπόρους.
Στο Μουσείο αναβιώνει το παρελθόν μέσα από ατμομηχανές, χάρτες, παλιά βαγόνια, γραμμές dacauville, μαγνητικά τηλέφωνα, μορσικό τηλέγραφο, φανάρια, ρολόγια, γραφομηχανές κι άλλα ανεκτίμητα ιστορικά αντικείμενα, μαζί κι ένα έπιπλο-νιπτήρα του παλιού “βασιλικού – συρμού”.
Υπεύθυνοι του Μουσείου είναι τα μέλη του προεδρείου των Φίλων του Σιδηροδρόμου και πολλοί φίλοι, ενώ, σχολεία, φορείς, σύλλογοι και πολίτες επισκέπτονται τους χώρους κάθε μέρα, <<μαγεύονται>> από τις παλιές μνήμες και μαθαίνουν από κοντά την ιστορία του σιδηροδρόμου και των τρένων της πατρίδας μας. “
Το κείμενο είναι από το ημερολόγιο τοίχου του 2018.
Θα σας πω μια ιστορία…κι εγώ την έχω διαβάσει κάπου, σας την μεταφέρω με αφορμή το Βαγόνι του Σουλτάνου.
Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η εβραική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, κάθε χρόνο, έστελνε σιδηροδρομικώς πεσκέσι στον Σουλτάνο, το ποτό που εμείς σήμερα αποκαλούμε Ούζο.
Τα βαγόνια μέσα στα οποία υπήρχαν τα βαρέλια με την μεθυστική προσφορά είχαν εξωτερική επιγραφή *Per l’ uso di Sultano* δηλαδή Για τη χρήση του Σουλτάνου.
Με την πάροδο το χρόνου, δεν ξέρω πως και ποιοι, επέλεξαν από όλη την πρόταση τη λέξη Uso και την μετέτρεψαν σε Ούζο.
