Μία 27χρονη και ο συνομήλικος σύζυγός της, είναι μαζί εδώ και οκτώ χρόνια. Ωστόσο, πλέον είναι σε διάσταση. Αν και έχουν χωρίσει, η γυναίκα ήλπιζε να καταφέρουν να βρουν μια λύση. Πριν παντρευτεί, το ζευγάρι δεν είχε κουβεντιάσει ποιος θα πρόσεχε τα παιδιά, ούτε το πώς θα άλλαζαν οι δυναμικές της οικογένειας αφού γίνουν γονείς. Δεν είχαν συμφωνήσει ότι, ένας από τους δύο θα έμενε με τα παιδιά ή αν κάποιος θα επωμιζόταν περισσότερα βάρη του σπιτιού.
Έτσι, έξαφνα, αυτό έγινε ένα μεγάλο σημείο διένεξης στον γάμο τους: η φροντίδα των παιδιών.
«Συζητήσαμε πριν από λίγες μέρες και μου είπε ότι θα μου δώσει την ευκαιρία να παραιτηθώ και να μείνω στο σπίτι με τα παιδιά. Αρνήθηκα. Μόλις επέστρεψα στη δουλειά πριν από 3,5 μήνες, έπειτα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου ήμουν στο σπίτι με τα δύο παιδιά μας, νήπια, και επιτέλους τώρα ξαναβρίσκω τον εαυτό μου. Αγαπάω τα παιδιά μου όσο τίποτε, και ασφαλώς, αν είχα την ελευθερία να ζήσω τη ζωή μου κανονικά, θα έμενα στο σπίτι να τα μεγαλώσω».
«Για δέκα μήνες ήμουν αποκλειστικά στο σπίτι και πρόσεχα τα παιδιά. Δεν είχα ούτε ένα λεπτό ελεύθερο, δεδομένου ότι ο άνδρας μου είναι εγωιστής και με φόρτωνε τύψεις, ρίχνοντάς μου όλες τις ευθύνες για τα παιδιά, εξασφαλίζοντας φυσικά να μην κάνει ποτέ τίποτα».
Έχοντας περάσει σχεδόν έναν χρόνο να κάνει τον μεγαλύτερο όγκο των δουλειών στο σπίτι και να μεγαλώνει τα παιδιά, η γυναίκα πιστεύει ότι, ο σύζυγός της συνήθισε να μην κάνει τίποτα, και για τον λόγο αυτό, δεν θέλει η γυναίκα του να επιστρέψει στη δουλειά.
Τρεις μήνες αφότου έπιασε ξανά δουλειά, η γυναίκα πήρε μια μεγάλη αύξηση και προαγωγή. Ήταν ανέκαθεν εργατική γυναίκα και είναι ιδιαίτερα περήφανη που έχει καταφέρει τόσο πολλά σε τόσο λίγο χρόνο.
Αντί όμως να χαρεί για εκείνη, ο άνδρας της απαιτεί να παρατήσει τη δουλειά της. Όπως λέει, εκείνος υποτίθεται ότι πρέπει να δουλεύει και εκείνη, να μεγαλώνει τα παιδιά.
«Κόντεψα να τρελαθώ με τη συμπεριφορά του συζύγου μου»
Έχοντας μείνει μόνη στο σπίτι, να μεγαλώνει τα παιδιά για δέκα συνεχόμενους μήνες, έχει οδηγηθεί στα όρια της παράνοιας. Σε καμία περίπτωση δεν θα το επαναλάμβανε.
Η γυναίκα λατρεύει τα παιδιά της, όμως δεν μένει ποτέ μία στιγμή μόνη της. Δεν μένει ούτε λεπτό μακριά τους. Επιπλέον, πάντα έβγαζε περισσότερα από τον άνδρα της, εκτός από την περίοδο κατά την οποία έμενε στο σπίτι να φροντίζει τα παιδιά.
Το παράλογο είναι πως, όταν έμενε στο σπίτι, ο σύζυγός της δεν τη στήριξε ποτέ οικονομικά.
Η γυναίκα πλήρωνε μόνη τους λογαριασμούς της και το μισό ενοίκιο κάθε μήνα, από τις οικονομίες της. Εκτός από τη φροντίδα των παιδιών, ο άνδρας αρνιόταν να βοηθήσει στο σπίτι, έτσι έπρεπε να τα κάνει όλα μόνη της.
«Τώρα μένω μόνη μου, έχω μερικές μέρες τα παιδιά μου και τις υπόλοιπες εκείνος. Πληρώνω το ενοίκιο, τα έξοδα των παιδιών, του αυτοκινήτου, όλα μόνη μου. Κανείς μας δεν πληρώνει διατροφή, επειδή αυτή ήταν η συμφωνία μας».
«Είπε πως, η σχέση μας ήταν καλύτερη όταν δεν δούλευα, επειδή δεν ήμουν τόσο εγωίστρια. Του είπα ότι εγώ δεν ήμουν ευτυχισμένη, κόντευα να χάσω το μυαλό μου. Εκείνος μου είπε ότι είμαι καταπληκτική μητέρα αλλά δεν θέλω να είμαι, εννοώντας ότι, επέστρεψα στη δουλειά επειδή δεν θέλω να είμαι μητέρα».
«Η μαμά του κάνει όλες τις δουλειές»
«Όταν έχει μόνος του τα παιδιά, φωνάζει την μητέρα του να τον βοηθήσει. Ζει στο υπόγειο των γονιών του. Βάζω στοίχημα ότι η μαμά του πλένει και τα πιάτα».
Από τη στιγμή που ο άνδρας της θεωρεί πως είναι απωθητικό το γεγονός ότι η γυναίκα διαλέγει την καριέρα και ότι τη ζωή στο σπίτι, με τα παιδιά της, αναρωτιέται ποια είναι η γνώμη και άλλων ανθρώπων για το θέμα.
