Η σχέση των γιων με τις μητέρες τους, είναι περίπλοκη. Μπορεί να χαρακτηρίζεται από συναισθηματική προσκόλληση, εξάρτηση και ένα υπερβολικό δέσιμο. Παρατηρείται ορισμένες φορές σε ενήλικες άνδρες και μοιάζει με έναν αόρατο ομφάλιο λώρο.
Οι άνδρες που έχουν υπερβολική προσκόλληση στην μητέρα τους, εμφανίζουν ορισμένα χαρακτηριστικά μοτίβα στη συμπεριφορά τους. Ενδεχομένως να είχαν αυτές τις 7 εμπειρίες ως παιδιά, οι οποίες εδραίωσαν το δέσιμο αυτό.
Οι άνδρες που είναι προσκολλημένοι στην μητέρα τους, συνήθως είχαν αυτές τις 7 εμπειρίες στην παιδική ηλικία
- Πρώιμη συναισθηματική εξάρτηση
- Υπερπροστατευτικότητα
- Απουσία πατρικού προτύπου
- Συχνή σωματική τρυφερότητα
- Υψηλές απαιτήσεις από την μητέρα
- Διαρκής επιβεβαίωση
- Ανεξαρτησία
Πρώιμη συναισθηματική εξάρτηση
Οι άνδρες που είναι προσκολλημένοι στην μητέρα τους, έχουν βασιστεί συναισθηματικά πάνω της από μικρή ηλικία. Πρόκειται για κάτι αρκετά βαθύ.
Οι άνδρες αυτοί, από παιδιά, έμαθαν να εξαρτώνται από την μητέρα τους. Προσέτρεχαν σ’ αυτή όταν ήταν στεναχωρημένοι, αγχωμένοι, ακόμη και χαρούμενοι. Η μητέρα, ήταν πάντα το ασφαλές τους καταφύγιο.
Στην ψυχολογία, αυτό ονομάζεται συναισθηματική εξάρτηση.
Πρόκειται για έναν πολύ ισχυρό δεσμό, ο οποίος εξακολουθεί να υπάρχει και στην ενήλικη ζωή. Οι ψυχολόγοι, το ονομάζουν συναισθηματική εξάρτηση. Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, διαμορφώνουν τις σχέσεις της ενήλικης ζωής.
Αν ένα παιδί βασίζεται πάντα στην μητέρα για ψυχολογική υποστήριξη, ως ενήλικας θα είναι συναισθηματικά εξαρτημένος.
Αυτό δεν είναι αναγκαία κάτι κακό ή μη υγιές. Είναι ωστόσο σημαντικό να κατανοήσετε τον τρόπο με τον οποίο οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας διαμορφώνουν τις σχέσεις σας, σήμερα.
Υπερπροστατευτικότητα
Η δεύτερη συνηθισμένη εμπειρία που έχουν βιώσει οι άνδρες με συναισθηματική προσκόλληση, είναι η υπερπροστατευτικότητα.
Μπορεί να ένιωθαν πάντα το άγρυπνο μάτι της μητέρας τους.
Η υπερπροστατευτικότητα στην παιδική ηλικία, μπορεί να περιορίσει την ικανότητα του παιδιού να λάβει αποφάσεις ανεξάρτητα.
Ο Carl Jung, έχει πει πως, “η μεγαλύτερη τραγωδία που μπορεί να ζήσει ένα παιδί, είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του”. Αυτή είναι η περίπτωση των ανδρών που είναι συναισθηματική προσκολλημένοι στην μητέρα τους.
Η υπερπροστατευτικότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την ασφάλεια.
Οι άνδρες βασίζονται στην μητέρα τους ώστε να λαμβάνουν έγκριση και αποδοχή.
Σκοπός δεν είναι η απόδοση κατηγοριών, αλλά η κατανόηση της επίδρασης των πρώιμων εμπειριών στην ενήλικη ζωή και τις σχέσεις, η οποία θα σας οδηγήσει στην προσωπική σας εξέλιξη και ανάπτυξη.
Απουσία πατρικού προτύπου
Η απουσία πατρικού προτύπου, είναι ένα ακόμη στοιχείο το οποίο ενισχύει τη συναισθηματική εξάρτηση ενός άνδρα από την μητέρα του.
Η μητέρα, γίνεται ο προστάτης, ο φροντιστής, ο σύμβουλος και το πρότυπο του παιδιού. Ο γιος, μαθαίνει να βασίζεται πάνω της για όλα – ακόμη και για να καταλάβει τη σχέση του με τις γυναίκες.
Αυτό όμως, μπορεί να δυσχεράνει τη σχέση του με το αντίθετο φύλο.
Σύμφωνα με την ψυχολογία, η απουσία ενός πατρικού προτύπου, οδηγεί σε υπερβολική εξάρτηση από την μητέρα, όχι μόνο στη διάρκεια της παιδικής ζωής, αλλά και αργότερα.
Συχνή σωματική τρυφερότητα
Η σωματική στοργή και η επαφή στην παιδική ηλικία, παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των σχέσεων στην ενήλικη ζωή.
Ο άνδρας, μέσα από αυτή, μαθαίνει να εκφράζει την αγάπη και την τρυφερότητά του.
Σύμφωνα με σχετική μελέτη, “η σωματική τρυφερότητα από τον γονέα, οδηγεί το παιδί στον συσχετισμό της σωματικής εγγύτητας με αισθήματα ζεστασιάς, ασφάλειας και αγάπης”. Ο ισχυρός αυτός δεσμός, εξακολουθεί να υπάρχει και στην ενήλικη ζωή.
Υψηλές απαιτήσεις από την μητέρα
Η πέμπτη εμπειρία που οδηγεί έναν άνδρα σε εξάρτηση από μητέρα του, είναι οι υψηλές προσδοκίες που έχει εκείνη από το παιδί της. Από τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις μέχρι τη συμπεριφορά, η μητέρα μπορεί να θέτει πολύ υψηλά τον πήχη.
Ως αποτέλεσμα, ο γιος στην ενήλικη ζωή, στην ανάγκη του να κάνει την μητέρα του περήφανη, στρέφεται διαρκώς σ’ αυτή για έγκριση και αποδοχή.
Η συμπεριφορά αυτή, εξακολουθεί να εκδηλώνεται και στις συντροφικές σχέσεις της ενήλικης ζωής.
Σύμφωνα με την ψυχολογία, όταν ένα παιδί πασχίζει διαρκώς να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του γονιού, αναπτύσσει υπερβολική εξάρτηση από αυτόν.
Η υπερβολική ανάγκη και η επιδίωξη αποδοχής, μπορεί να δημιουργήσει έναν δεσμό που διαταράσσει τις σχέσεις της ενήλικης ζωής.
Διαρκής επιβεβαίωση
Η έκτη εμπειρία που οδηγεί σε υπερβολική προσκόλληση στην μητέρα, είναι η ανάγκη για αποδοχή των συναισθημάτων.
Οι άνδρες αυτοί, έχουν ανάγκη από την μητέρα τους για να δεχτεί και να αναγνωρίσει τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις και τις ενέργειές τους. Από μικρή ηλικία, έχουν ανάγκη την αποδοχή της μητέρας τους.
Η εξάρτηση αυτή, εξακολουθεί και στην ενήλικη ζωή με αποτέλεσμα, οι άνδρες να εξαρτώνται από την έγκριση της μητέρας τους για κάθε σημαντική απόφαση στη ζωή, από τις επαγγελματικές πρωτοβουλίες μέχρι τις προσωπικές σχέσεις.
Ο Abraham Maslow, είχε πει πως, “αυτό που είναι αναγκαίο να αλλάξει κάποιος, είναι η εικόνα που έχει για τον εαυτό του”.
Η ανάγκη για επιβεβαίωση στην παιδική ηλικία, διαμορφώνει και την αυτοεκτίμηση του ανθρώπου στην ενήλικη ζωή.
Ανεξαρτησία
Η τελευταία εμπειρία των ανδρών που έχουν προσκόλληση στην μητέρα τους, είναι η ανεξαρτησία από πολύ νωρίς στη ζωή.
Πράγματι, η υπερβολική αυτονομία, μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε ισχυρή συναισθηματική εξάρτηση από τον γονέα που του παρείχε την τόση ελευθερία. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην ανεξαρτησία και τον συναισθηματικό δεσμό του γονιού με το παιδί.
Tip: Οι εμπειρίες αυτές, έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητά σας, αλλά δεν προδιαγράφουν τη ζωή
Αν έχετε ταυτιστεί με κάποιες από τις παραπάνω εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, να θυμάστε ότι, δεν έχει σημασία ποιος έφταιξε.
Οι εμπειρίες αυτές, έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητά σας, αλλά δεν προδιαγράφουν τη ζωή και το μέλλον σας.
Αναλογιστείτε τις εμπειρίες αυτές και προσπαθήστε συνειδητά να βελτιώσετε πτυχές της ζωής σας που μπορούν να βελτιωθούν. Η αυτοβελτίωση είναι ένα ταξίδι, όχι ο προορισμός.