Πριν από περίπου 20 χρόνια, η πεθερά μιας γυναίκας διαγνώστηκε με καρκίνο. Η γυναίκα με τον σύζυγό της, την φρόντιζαν. Δεν ανταποκρινόταν στη χημειοθεραπεία και κάποια στιγμή, κατέληξε στο νοσοκομείο.
“Έπεισα τον άνδρα μου να διακόψουμε την μηχανική υποστήριξη”
Της προκάλεσαν κώμα, ωστόσο τα νεφρά και το συκώτι της, δεν λειτουργούσαν. Οι γιατροί την είχαν σε μηχανική υποστήριξη, αφού αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή – η άλλη, ήταν να διακοπεί.
“Ο άνδρας μου δεν το ήθελε, όμως τον έπεισα. Ακόμη και αν κατάφερνε να ζήσει, η έκβαση δεν θα ήταν αισιόδοξη”.
“Η πεθερά μου πέθανε έπειτα από έξι ώρες χωρίς την μηχανική υποστήριξη. Ο άνδρας μου, ακόμη με κατηγορεί που την άφησα να πεθάνει”.
“Και για την μητέρα μου, εγώ πήρα την απόφαση”
Αρκετά χρόνια αργότερα, η μητέρα της, διαγνώστηκε με καρκίνο στα πνευμόνια. Ο καρκίνος έκανε μετάσταση στον εγκέφαλο και, παρά τις χημειοθεραπείες, η γυναίκα δεν ανταποκρίθηκε.
Οι γιατροί ενημέρωσαν τη γυναίκα πως πρέπει να σταματήσουν τις χημειοθεραπείες και πως, αν επέλεγαν να σταματήσουν τη θεραπεία, θα μπορούσαν να την πάνε στο άσυλο ανιάτων.
Έτσι, η γυναίκα αποφάσισε η μητέρα της να πάει στο άσυλο ανιάτων, όπου πέθανε μετά από τρεις μήνες. Μέχρι σήμερα, οι αδελφοί της πιστεύουν πως, εκείνη είναι που οδήγησε την μητέρα τους στον θάνατο.
Αργότερα, ο πατέρας της γυναίκας, νοσηλεύτηκε μετά από μια λοίμωξη στα πόδια, που οδήγησε σε σηπτική αντίδραση, παρόλο που εξωτερικά, δεν φαινόταν τόσο σοβαρή η κατάσταση.
Όσο ο πατέρας της ήταν στο νοσοκομείο, του έκαναν πολλές ανανήψεις, χωρίς αποτέλεσμα. Οι γιατροί του έκαναν ΚΑΡΠΑ για αρκετά λεπτά. Ενημέρωσαν τη γυναίκα πως, αν καταφέρουν να τον επαναφέρουν, θα υποφέρει από τους πόνους από τα σπασμένα πλευρά – λόγω της ΚΑΡΠΑ.
Ο αδελφός της, μη θέλοντας να αντιμετωπίσει την κατάσταση, άφησε τη γυναίκα να πάρει την απόφαση.
Εκείνη, είπε στους γιατρούς να σταματήσουν την ΚΑΡΠΑ. “Δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στην μετά θάνατον ζωή, ξέρω ότι ήθελε να δει ξανά την μητέρα μας και ένιωσα ότι πρέπει να τον απελευθερώσω”, είπε.
“Έχω αποφασίσει τον θάνατο τριών ανθρώπων. Τότε, ένιωθα ότι αυτή ήταν η λογική απόφαση και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το αποφασίσει”.
“Αναρωτιέμαι αν ήμουν ψυχρή, χωρίς συναίσθημα. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι, μου λείπουν καθημερινά. Τους αγάπησα πολύ. Δεν πιστεύω πως, οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα είχε διαφορετικό αποτέλεσμα, δεν θα είχαν σωθεί. Δεν μου αρέσει καθόλου που κατηγορούν εμένα”.
