Μια από τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις των αρχαιολόγων είναι ένα βυθισμένο, προϊστορικό οχυρό. Ωστόσο όπως συχνά συμβαίνει ο ενθουσιασμός μια νέας ανακάλυψης συχνά φεύγει αστραπιαία. Αυτό που τώρα προβληματίζει τους επιστήμονες είναι αν η συγκεκριμένη ανακάλυψη, το συγκεκριμένο οχυρό είναι σημαντικότερο από ένα άλλο, που στέκεται υπερήφανο λίγο πιο μακριά.
Το νέο, βυθισμένο οχυρό ανακαλύφθηκε στο Clew Bay, ανοιχτά της βόρειας ακτής Mayo, στην Ιρλανδία. Έχει αναφερθεί ότι, το οχυρό αυτό μπορεί να είναι εξίσου σημαντικό με το Dun Aonghasa, το μεγαλύτερο απ’ τα προϊστορικά πέτρινα οχυρά των νήσων Άραν, που είναι γνωστές ως η «Κιβωτός της Ιρλανδίας». Το οχυρό βρίσκεται στο Iris Mor, στην άκρη ενός γκρεμού, ύψους 100 μ. Το Dun Aonghasa (ανεπίσημη αγγλοποιημένη εκδοχή της ονομασίας Dun Aengus), είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός και ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος.
Οχυρό της Ύστερης Εποχής του Χαλκού
Ο αρχαιολόγος Michal Gibbons, δήλωσε στην Irish Independent ότι, οι αρχικές μελέτες έχουν δείξει ότι το νησί Collanmore υπήρξε οχυρό της Ύστερης Εποχής του Χαλκού. Η ανακάλυψη αρκετών μεγάλων προμαχώνων που τέμνουν τον παλιρροϊκό ισθμό, ο οποίος συνδέει το νησί με την ακτή έξω απ’ το Westport, παρείχε την πρώτη ένδειξη.
Ένα απ’ τα μεγαλύτερα νησιά του κόλπου, το Collanmore, το οποίο είναι προσβάσιμο με τα πόδια όταν είναι πολύ χαμηλές οι παλίρροιες, κάποτε αποτελούσε βάση για τον ιστιοπλοϊκό όμιλο του Glenans.
Οι διπλοί προμαχώνες του αντικρίζουν κάποιους μεγάλους ογκόλιθους ασβεστόλιθου και, συνολικά εκτείνονται για 200 έως 300 μέτρα. Οι προμαχώνες είναι «πιθανότερο να χρονολογούνται στα τέλη της εποχής του Χαλκού, μεταξύ 1100-900 π.Χ.», είπε ο Gibbons.
“Δεν προκαλεί εντύπωση ότι δεν είχαν ανακαλυφθεί νωρίτερα”
Αυτά τα δύο αρχιτεκτονικά στοιχεία, καλύπτονται απ’ την παλίρροια και η τοποθεσία είναι τόσο μεγάλη και επικαλυμμένη με φύκια, που εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν είχε ανακαλυφθεί πιο πριν. Ήταν βυθισμένα.
Ο αρχαιολόγος, εξήγησε ότι, την ημέρα της ανακάλυψης, στάθηκαν τυχεροί, καθώς στο σημείο υπήρχαν άνδρες που καθάριζαν τα φύκια και ήταν παρούσα μία ομάδα από την Connemara, όπως και αρχαιολόγοι από το νομαρχιακό συμβούλιο της Mayo.
O προμαχώνας αυτός, όπως και ο πλησιέστερός του, στην ηπειρωτική χώρα, ήταν γνωστός στους ντόπιους, οι οποίοι ωστόσο δεν είχαν ιδέα πόσο σημαντικός είναι. Το μέγεθος και η κλίμακά του «καταδεικνύουν την μεγάλη στρατηγική σημασία του νησιού την εποχή εκείνη».
Ο Gibbons δήλωσε ότι, παλαιότεροι προμαχώνες υπάρχουν και σ’ άλλα παραθαλάσσια οχυρά, και σε οχυρά-ακρωτήρια λιμνών, δυτικά της Ιρλανδίας, με τα πλησιέστερα παραδείγματα να βρίσκονται στα βόρεια, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου οχυρού με διπλούς προμαχώνες, βόρεια του Newport, στο Co Mayo και ενός τεράστιου οχυρού στο Lough Fee, που βρίσκεται στις βόρειες ακτές της λίμνης Carra.
Τα υψίπεδα της ύστερης Εποχής του Χαλκού, αποτελούν τα σημαντικότερα μνημεία της Ιρλανδίας και, μπορεί να έφταναν μέχρι 1280 στρέμματα στην περιοχή, με χιλιόμετρα αμυντικών προμαχώνων, σημείωσε.
“Χαρακτηριστικά της Μέσης και Ύστερης Εποχής του Χαλκού τα οχυρά των λόφων”
Η τελευταία περίοδος της Εποχής του Χαλκού (1500-700 π.Χ.), ήταν μία εποχή επέκτασης των οικισμών και οικονομικής ευημερίας στην Ιρλανδία. Τα οχυρά των λόφων είναι ακόμη μία έκφανση, χαρακτηριστική της κουλτούρας των πολεμιστών, που παρατηρείται, όχι μόνο στην Ιρλανδία, αλλά και σ’ ολόκληρη των Ευρώπη κατά τη Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
«Τα οχυρά χτίστηκαν από κοινωνίες, τις οποίες κυβερνούσαν πολέμαρχοι και έχουμε ισχυρές αποδείξεις ότι χρησιμοποιούνταν πολύ κατά τη διάρκεια των περιόδων πολέμου μεταξύ των διαφόρων φυλών», προσθέτει ο Gibson.
Η ανακάλυψη του Κόλπου του Clew, έχει αναφερθεί στην Εθνική Υπηρεσία Μνημείων.
