Εάν πάρεις στα χέρια σου ένα άλμπουμ με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας θα διαπιστώσεις πως στο πέρασμα των δεκαετιών η πόλη έχει αλλάξει ριζικά.
Το «πρόσωπο» της πρωτεύουσας έχει αλλάξει πολλές φορές και σήμερα σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την Αθήνα του 50′ ή του 60′. Δυστυχώς, κάποια από τα πανέμορφα νεοκλασικά κτίρια δεν υπάρχουν πια.
Ακόμα και οι κάτοικοι μεγαλύτερης ηλικίας ίσως δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν την πόλη και τις περιοχές της, αν δουν φωτογραφίες της με άρωμα άλλης εποχής. Μία τέτοια φωτογραφία είναι και η παρακάτω. Αναγνωρίζεις ποια είναι η οδός της φωτογραφίας; Σε ποια περιοχή είναι; Είτε είσαι κάτοικος Αθηνών είτε απλός επισκέπτης, σίγουρα έχεις περάσει από εκεί.
Κουίζ για την παλιά Αθήνα: Αναγνωρίζετε την οδό; Είναι από τις πιο γνωστές
– Συγγρού
– Πανεπιστημίου
– Λεωφόρος Αμαλίας
Η απάντηση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στην φωτογραφία που έχει τραβηχτεί το 1963 και είναι άγνωστου φωτογράφου, βλέπετε την λεωφόρο Αμαλίας. Αριστερά είναι η Πύλη του Αδριανού και δεξιά ο πεζόδρομος της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που περνάει κάτω από την Ακρόπολη, τον λόφο του Φιλοπάππου, και συνεχίζει ως Αποστόλου Παύλου, έως την οδό Ερμού.
Η lεωφόρος Βασιλίσσης Αμαλίας είναι κεντρική λεωφόρος στην Αθήνα, η οποία συνδέει τη λεωφόρο Συγγρού και την Αθανασίου Διάκου με την Πανεπιστημίου. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της βασίλισσας Αμαλίας. Εκατέρωθεν της λεωφόρου βρίσκεται η πλατεία Συντάγματος, ενώ επί της λεωφόρου βρίσκονται οι Στύλοι Ολυμπίου Διός και η Βουλή των Ελλήνων.
Η λεωφόρος πήρε την ονομασία της από την πρώτη βασίλισσα της Ελλάδος, Αμαλία, σύζυγο του Όθωνος. Από το 1886 ήταν ήδη διαμορφωμένη και δενδροφυτεμένη με πιπεριές, ένα δέντρο που επέλεξε η Αμαλία, εξ ου και η ονομασία “Λεωφόρος με τις πιπεριές” ή “Δενδροστοιχία”.
Η λεωφόρος αποτελούσε αγαπημένο προορισμό για περίπατο των Αθηναίων καθώς επίσης συνδέθηκε και με την αλλαγή φρουράς. Πολλοί επιφανείς Αθηναίοι έκτισαν εκεί τα μέγαρά τους (όπως π.χ. Λουριώτη-Νεγρεπόντη, Σκυλίτση, Σκουζέ, Τομπάζη-Μαυροκορδάτου, Κοζάκη Τυπάλδου, Στεφ. Δραγούμη κ.α.) τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν κατεδαφιστεί. Με απόφαση του 1934 περιορίστηκε το ύψος οικοδόμησης των κτιρίων.
