Εάν ξεφυλλίσεις ένα άλμπουμ με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας θα διαπιστώσεις πως στο πέρασμα των δεκαετιών η πόλη έχει αλλάξει ριζικά.
Το «πρόσωπο» της πρωτεύουσας έχει «μεταμορφωθεί» πολλές φορές και σήμερα σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την Αθήνα του 50′ για παράδειγμα. Ακόμα και οι μεγαλύτερης ηλικίας κάτοικοι ίσως δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν την πόλη και τις περιοχές της, αν δουν φωτογραφίες της με άρωμα άλλης εποχής.
Μία τέτοια φωτογραφία είναι και η παρακάτω. Αναγνωρίζεις την περιοχή στην φωτογραφία; Αν είσαι κάτοικος Αθηνών σίγουρα έχεις περάσει από εκεί.
Κουίζ για την παλιά Αθήνα: Αναγνωρίζεις την περιοχή; Έχεις περάσει σίγουρα από εκεί
– Κολωνός
– Κυψέλη
– Ψυχικό
Η απάντηση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στη φωτογραφία (Πρακτορείον Ηνωμένοι Φωτορεπόρτερ/Ν.Ε.Τολης) που έχει τραβηχτεί το 1955 βλέπετε τον Κολωνό και την διασταύρωση των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Λένορμαν.
Ο Κολωνός είναι μεγάλη, ιστορική συνοικία που βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Δήμου Αθηναίων. Συνορεύει με τις συνοικίες Μεταξουργείο, Ακαδημία Πλάτωνος, Λόφος Σκουζέ, Κολοκυνθού, Σεπόλια και Αττική ενώ τα όριά του στα δυτικά φτάνουν μέχρι τη Λεωφόρο Κηφισού. Διασχίζεται από την οδό Λένορμαν και εξυπηρετείται από τη γραμμή 2 του μετρό και τον σταθμό Λαρίσης, αλλά και από τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και τον σταθμό Αττική.
Στην αρχαιότητα ο Κολωνός θεωρούνταν ο πιο αριστοκρατικός δήμος της αρχαίας Αθήνας. Ήταν παραποτάμιος δήμος και τον διέσχιζε ο ποταμός Κηφισός, ο οποίος σήμερα έχει υπογειοποιηθεί κάτω από τη λεωφόρο Κηφισού.
Ο Ίππιος (ή Ίππειος) Κολωνός βρισκόταν στην πεδιάδα του Κηφισού, 10 στάδια (2 χλμ) προς βορράν του Διπύλου και ήταν κατάφυτος από ελαιόδεντρα. Λεγόταν Ίππιος, γιατί εκεί βρισκόταν ο ναός του Ιππίου Ποσειδώνα, προστάτη του δήμου, που καταστράφηκε από τον Αντίγονο Γονατά το 265 π.Χ.. Υπήρχε επίσης βωμός της Ιππίας Αθηνάς, τέμενος των Ερινύων, ο τάφος του Οιδίποδα, καθώς και των Θησέα, Πειρίθου και Αδράστου. Εδώ ήταν και το άγαλμα του Κολωνού, που έδωσε το όνομά του στον δήμο.
Στα νεότερα χρόνια, ο Γερμανός αρχαιολόγος Λούντβιχ Ρος (Ludwig Ross, 1806 – 1859), που επισκέφτηκε την Αθήνα στα 1832-33, δίνει μια εύγλωττη περιγραφή του Κολωνού στις Αναμνήσεις του: «Ο Κολωνός είναι ένας χαμηλός λόφος στην απόσταση απ’ την πόλη που δίνει ο Θουκυδίδης – 10 στάδια – με μια ωραία ασυνήθιστη θέα, κατά το δειλινό, προς την πόλη, την Ακρόπολη, ολόκληρη την παραλία του ακρωτηρίου Κόλλια, ως κάτω τον Πειραιά και πάνω από αυτόν, με φόντο τη βαθυγάλαζη θάλασσα, την Αίγινα και, στο βάθος, τις μαλακά αναδυόμενες ακτές της Αργολίδας. Αλλά το Άλσος του Ποσειδώνα και των Ερινύων και τα άλλα ιερά τους που βρίσκονταν εδώ, καθώς και το ίδιο το χωριό, έχουν εντελώς εξαφανισθεί, εκτός από μερικά ερείπια θεμελίων και τον μικρό λόφο».
Η Κριστιάνα Λιτ (Christiane Lueth, 1817 – 1900), μια Δανή που έμεινε στην Αθήνα στα χρόνια του Όθωνα, μαζί με τον σύζυγό της Γερμανό θεολόγο και διδάκτορα φιλοσοφίας Άσμους Λιτ, γράφει για τον θάνατο του αρχαιολόγου Καρόλου Μύλλερ, που είναι θαμμένος στο λόφο του Κολωνού: «Στις 2 Αυγούστου πέθανε στην Αθήνα ο μεγάλος αρχαιολόγος Καρλ Ότφριντ Μύλλερ. Γύρισε άρρωστος από ένα ταξίδι που είχε κάνει μαζί με τον ‘Ερνεστ Κούρτιους και τον Σέλλερ. Ο Λυτ τον έθαψε στο λόφο του Κολωνού, εκεί όπου τα παλιά τα χρόνια βρισκότανε ο ναός των Ευμενίδων και κοντά στην Ακαδημία που δίδασκε ο Πλάτωνας… Πάνω στο λόφο στήθηκε ένα ωραίο μαρμάρινο μνημείο».
Και ο Δανός συγγραφέας Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, που επισκέφτηκε τον Κολωνό σ’ ένα ταξίδι του στην Ελλάδα το 1841, περιγράφει τις εντυπώσεις του από το φυσικό περιβάλλον του Κολωνού: «Ήμουν στον Κολωνό…Εδώ είναι θαμμένος ο Γερμανός Κ. Ο. Μύλλερ, που πέθανε πριν λίγο καιρό και που τόσα χρωστά σ’ αυτόν η επιστήμη… Ακούμπησα στον υγρό τάφο… Ο βουνίσιος αέρας κατέβαινε κρύος και τσουχτερός… Σ’ ολόκληρη τη φύση υπήρχε ένα μεγαλείο, που ούτε η Ελβετία μπορεί να σου προσφέρει».
