Μία γυναίκα 31 ετών και ο άνδρας της, στην ίδια ηλικία, εργάζονται σε συναφείς κλάδους. Θέλει παιδιά αλλά σκέφτεται πώς μπορεί να τα ισορροπήσει με την εργασία της. Η γυναίκα δουλεύει σε δύο δουλειές, με παρόμοιους ρόλους. Η μία από τις δουλειές της, είναι μια εργασία πλήρους απασχόλησης που της παρέχει σημαντικά προνόμια, ενώ η δεύτερη, είναι μια επιχείρηση που έχει ξεκινήσει πρόσφατα.
Όσο για τον άνδρα της, εκείνος δουλεύει σε καθεστώς ωρομισθίου, χωρίς προνόμια και έτσι, βασίζονται κυρίως στον μισθό της γυναίκας.
“Φέρνω το εισόδημα στο σπίτι”
“Τώρα, πλησιάζουμε την ηλικία που πρέπει να αρχίσουμε να προσπαθούμε να κάνουμε παιδιά. Το κύριο εισόδημά μας, η σύνταξη και η ασφάλιση της υγείας μας, είναι από τη δουλειά μου και δεν ξέρω τι κάνω”, εξομολογείται η γυναίκα.
“Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να μείνω στο σπίτι με τα παιδιά μου τα πρώτα 1 με 2 χρόνια της ζωής τους. Έχω δουλέψει ως βρεφονηπιοκόμος και δεν θέλω να στείλω τα παιδιά μου σε παιδικό σταθμό”. Δεν ξέρει πώς θα τα βγάλουν πέρα αν βασιστούν στο εισόδημα του άνδρα της.
Εκείνη φέρνει το 60% του εισοδήματός τους, εκείνος το 40%. Από τη στιγμή μάλιστα που, η δουλειά του άνδρα της δεν τους παρέχει ασφάλιση υγείας, οι ανησυχίες της αυξάνονται.
Επίσης, το εισόδημα του άνδρα της, δεν είναι σταθερό. Αγχώνεται πολύ στην ιδέα ότι θα πρέπει να βασίζεται σε έναν μισθό που δεν είναι προβλέψιμος.
“Δεν μπορώ να του πω να βρει άλλη δουλειά για να καλύψει τη διετή παραμονή μου στο σπίτι”, εξηγεί η γυναίκα.
“Οι συνθήκες είναι δύσκολες”
“Έχουμε και οι δύο μεταπτυχιακά, είμαστε παντρεμένοι, έχουμε το σπίτι μας και ακόμη δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα τα βγάλουμε πέρα ως γονείς, σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες”.
“Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες ολόκληρες. Θα ήθελα να μπορώ να κάνω σχέδια για το μέλλον”.
Τώρα πλέον, σιχαίνεται τον ηγετικό ρόλο που έχει αναλάβει, από τη στιγμή που η καριέρα της, την εμποδίζει από το να μείνει στο σπίτι και να μεγαλώνει τα παιδιά της για τα επόμενα δύο χρόνια.