Τα έργα επέκτασης νεκροταφείου έφεραν στο φως αρχαίους τάφους που είχαν όμως σημάδια αποτέφρωσης των νεκρών. Οι ειδικοί που κλήθηκαν για να συνεχίσουν με διασωστικές ανασκαφές, συνειδητοποίησαν ότι η περιοχή ήταν νεκροταφείο και πριν από 3.000 χρόνια.
Η ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια έργων επέκτασης του κοινοτικού νεκροταφείου του Frotheim της γερμανικής πόλης Espelkamp. Όπως αποδείχθηκε, στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχαν ταφές τεφροδόχων, τάφροι με αποτεφρωμένα λείψανα και τάφοι με σκόρπιες στάχτες, αλλά και με τα υπολείμματα των ταφικών πυρών. Οι εργασίες επέκτασης του νεκροταφείου σταμάτησαν και κλήθηκαν ειδικοί του περιφερειακού συνδέσμου της Βεστφαλίας – Λίππε (LWL).
Ένα νεκροταφείο 3.000 ετών
Κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού και ενδεχομένως και στην Εποχή του Σιδήρου, το σημείο ήταν ήδη νεκροταφείο, εξηγεί ο Sebastian Düvel, επιστημονικός σύμβουλος της LWL. Από το 1956 και το 1967, στην συνέχεια, είχαν ανακαλυφθεί άλλες δύο τεφροδόχοι στο σημερινό νεκροταφείο, κατά τη διάρκεια της κατασκευής νέων τάφων.
Την έρευνα πραγματοποίησε αρχαιολογική εταιρεία, υπό την καθοδήγηση του αρχαιολόγου Geoff Carver, σε συνεργασία με τον περιφερειακό οργανισμό LWL. Κατάφεραν να καταγράψουν συνολικά 41 ευρήματα σε μία μόνο έκταση με τάφους αποτέφρωσης.
Οι ειδικοί βρήκαν 13 ταφές σε τεφροδόχους, ορισμένες “φωλιές” που περιείχαν αποτεφρωμένα λείψανα, καθώς και αρκετούς τάφους με διασκορπισμένες στάχτες, οι οποίοι περιείχαν υπολείμματα από αρχαίες ταφικές πυρές.
Ταφικά έθιμα της Εποχής του Χαλκού
Εκείνη την εποχή, έκαιγαν τους νεκρούς, εξήγησε ο Δρ. Sven Spiong, επικεφαλής του τμήματος αρχαιολογίας για το Bielefeld του LWL: Από την αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, πραγματοποιείται μια θεμελιακή αλλαγή στα καθιερωμένα ταφικά έθιμα. Οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε τους νεκρούς συγγενείς τους.
Στην ανατολική Βεστφαλία, αυτό δεν άλλαξε – εκτός από λίγες εξαιρέσεις – μέχρι και τον Ύστερο Μεσαίωνα.
Οι δυσκολίες στη χρονολόγηση των ευρημάτων
Οι επιστήμονες, προσδιορίζουν την ηλικία των ταφών βάσει της χρήσης των ταφικών αγγείων, τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. Από τη στιγμή που, ορισμένες τεφροδόχοι με κτερίσματα και αποτεφρωμένα λείψανα αποσπάστηκαν απευθείας από τμήματα του χώρου, θα είναι δυνατή μόνον η σταδιακή χρονολόγηση των ατομικών αποτεφρώσεων.
Στη συνέχεια τα ευρήματα θα μελετηθούν σε εργαστήριο, όπου θα αποσπαστούν με προσοχή τα αποτεφρωμένα μέρη, ενώ θα καθαριστούν και να ξανασυναρμολογηθούν τα κατακερματισμένα αγγεία. Επίσης, οι ειδικοί ελπίζουν να ανακαλύψουν κτερίσματα, όπως χάντρες, βελόνες ή μαχαίρια.
Οι αρχαιολόγοι θεωρούν πιο πρόσφατους τους τάφους αποτέφρωσης, χωρίς τεφροδόχους, οι οποίοι ωστόσο περιέχουν υπολείμματα ταφικών πυρών. Πιθανόν να είχαν αποτεθεί στο έδαφος, κατά τη διάρκεια των αιώνων κοντά στη γέννηση του Χριστού και, μαρτυρούν κάποια αλλαγή στις αντιλήψεις των ανθρώπων της εποχής σχετικά με την μετά θάνατο ζωή.
Καθώς, πολλοί από τους τάφους, δεν περιέχουν συγκεκριμένα ευρήματα, ο μόνος τρόπος χρονολόγησής τους, είναι μέσα από επιστημονικές έρευνες με ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα (14 C), σε εργαστήριο.
Ο σήμερα, μερικώς ανεσκαμμένος ταφικός χώρος, φαίνεται πως είναι ένα μόλις μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου, ιερού τοπίου. Ήδη από το 1980, οι αρχαιολόγοι του LWL, έχουν πραγματοποιήσει ανασκαφές σε έναν εκτενή ταφικό χώρο, με πολλούς τάφους, σε απόσταση λίγων μέτρων προς τα βορειοδυτικά.
Το σημείο της έναρξης των “ταφικών ζωνών”, κατά κανόνα, είναι ταφικοί τύμβοι που κατασκευάστηκαν την Εποχή του Χαλκού, κοντά στους οποίους, σε μεταγενέστερες εποχές, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να θάβουν τους συγγενείς τους.
Ωστόσο, στις τρέχουσες έρευνες δεν έχει βρεθεί ακόμη ταφικός τύμβος. Παρόλα αυτά, οι ειδικοί υποθέτουν ότι υπάρχει ένας σε κοντινή απόσταση. Αυτό υποδηλώνουν τουλάχιστον, συγκρίσιμοι χώροι στη συνοικία Minden Päpinghausen και Petershagen Windheim, οι οποίοι έχουν μελετηθεί από διαφορετικές ομάδες ανασκαφών τα τελευταία χρόνια.
