Είναι αυτονόητο ότι, σε μία πολύτεκνη οικογένεια, τα παιδιά μαθαίνουν να βοηθούν και να στηρίζουν το ένα το άλλο. Η κατάσταση όμως μπορεί εύκολα να περιπλακεί αν, οι γονείς αφήσουν τις δυναμικές των σχέσεων ν’ αλλάξουν σημαντικά, όπως συνέβη στην περίπτωση ενός νέου άνδρα.
O 17χρονος άνδρας είναι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας.
Συγκεκριμένα, έχει μία 13χρονη αδελφή, έναν 12χρονο αδελφό και, η μικρή του αδελφή, είναι 10 ετών.
“Μου έχουν αναθέσει από μικρό την ευθύνη των αδελφών μου”
Οι γονείς του έχουν βασιστεί εξ ολοκλήρου πάνω του για βοήθεια με την ανατροφή των νεότερων αδελφών του, και οι ευθύνες έχουν ξεκινήσει γι’ αυτόν, από πολύ μικρή ηλικία.
Αν και, όταν άρχισε να βοηθά στο μεγάλωμα των αδελφών του, ήταν πολύ μικρός, οι γονείς εξακολουθούσαν να του δίνουν επιπλέον ευθύνες, όπως το να βοηθάει κάποιο απ’ τα αδέλφια του να κοιμηθεί.
Αργότερα, όταν τα αδέλφια του γίνονταν έξι μηνών, η μητέρα και ο πατέρας του, τον ανάγκαζαν να μοιράζεται μαζί τους το δωμάτιό του, μέχρι τα τρία τους χρόνια.
«Τότε περίπου ξεκινούσα να τα ταΐζω», εξηγεί ο άνδρας. «Τα φρόντιζα μέχρι αργά, ενώ η μητέρα μου πήγαινε για ψώνια, και αυτό συνεχιζόταν για χρόνια».
«Τα βοηθάω με τα μαθήματα του σχολείου, τα ξυπνάω και τα πηγαίνω στο σχολείο με τα πόδια, τα ταΐζω και, τις περισσότερες φορές, από εμένα ζητούν βοήθεια».
«Εντάξει, μας πηγαίνουν οι γονείς μας σε πάρτι φίλων, βγαίνουμε έξω οικογενειακά, αλλά πάντα περιμένουν από εμένα να φροντίζω τ’ αδέλφια μου».
«Οι γονείς μας εξασφαλίζουν το φαγητό και τα ρούχα. Εγώ έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου τη συναισθηματική φροντίδα των αδελφών μου.
Χαίρομαι και θέλω να το κάνω, άλλωστε μου έχει γίνει δεύτερη φύση. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο θα τρέξει η μικρή μου αδελφή αν έχει εφιάλτες ή αν φοβάται τη νύχτα».
«Τον Φεβρουάριο, οι γονείς του ανακάλυψαν ότι περιμένουν και άλλο παιδί, αλλά δεν τους το ανακοίνωσαν παρά μόνο τον Ιούνιο».
“Μου ανακοίνωσε ότι θ’ αναλάβω και τη φροντίδα του μωρού που έρχεται. Αρνήθηκα”
Η μητέρα του, του ξεκαθάρισε ότι το μωρό θα μπει στο δωμάτιό του και εκείνος θ’ αναλάβει τη φροντίδα του απ’ τη στιγμή που θα γεννηθεί. Γι’ αυτό, του είπε, πρέπει να μάθει γρήγορα ν’ αλλάζει πάνες και όλα τα συναφή.
Εκείνος, απάντησε στους γονείς του ότι δεν θέλει καθόλου να μεγαλώσει το παιδί που πρόκειται να γεννηθεί.
Δεν έχει σκοπό ν’ αναλάβει τον ρόλο του γονιού για ακόμη ένα απ’ τ’ αδέλφια του. Τους τόνισε ότι ήδη του έχουν φορτώσει υπερβολικές ευθύνες και ότι δεν πρόκειται ν’ αφήσει άλλο τη ζωή του για να μεγαλώνει μόνος του, ένα ακόμη απ’ τ’ αδέλφια του.
«Οι γονείς μου σοκαρίστηκαν», περιγράφει. «Προσπάθησαν να πείσουν και τα υπόλοιπα αδέλφια μου, αλλά εκείνα αρνήθηκαν. Δεν θέλουν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες που έχω επωμιστεί εγώ».
“Τους είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση. Ας το δώσουν για υιοθεσία”
«Τότε, οι γονείς τα έβαλαν μαζί μου και με ρωτούσαν τι στο καλό να κάνουν τώρα-δεν περίμεναν ποτέ ν’ αρνηθώ ν’ αναλάβω τη φροντίδα ενός παιδιού. Τους αρνήθηκα κατηγορηματικά, τους είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση».
Ο άνδρας θα κάνει υπομονή επτά μήνες και μετά έχει σκοπό να μετακομίσει. Έτσι, δεν θα είναι υποχρεωμένος να φροντίζει το μωρό.
Ξεκαθάρισε επίσης, στους γονείς του ότι, δεν θέλει να γίνει γονιός του δικού τους παιδιού.
Οι γονείς του, του απάντησαν ότι ούτε εκείνοι θέλουν να μεγαλώσουν μόνοι τους το παιδί που θα γεννηθεί και ότι η άρνησή του, τους δημιουργεί μεγάλη δυσκολία.
“Τους είπα ότι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν για το παιδί, είναι να δώσουν για υιοθεσία. Δεν ξέρω αν έκανα καλά”
«Την περασμένη εβδομάδα, αναφέρθηκαν ξανά στο ζήτημα και τους είπα, εφόσον κανένα τους παιδί δεν πρόκειται να έχει ευτυχισμένη παιδική ηλικία μαζί τους, είναι καλύτερα να το δώσουν για υιοθεσία», προσθέτει.
«Τους είπα ότι, εφόσον δεν θέλουν να μεγαλώσουν μόνοι τους το ίδιο τους το παιδί, το καλύτερο που έχουν να του προσφέρουν, είναι η υιοθεσία.
Οι γονείς μου με κατηγόρησαν για επιπολαιότητα και κάπως εξαγριώθηκαν μαζί μου. Εγώ θα προτιμούσα να το έδιναν για υιοθεσία παρά να αναθέσουν πάλι σ’ εμένα να το φροντίζω».
