Η αράχνη Joro, με τα εντυπωσιακά κίτρινα πόδια της, αποτελεί πλέον μια από τις πιο συζητημένες εισβολές στον κόσμο των εντόμων στις ΗΠΑ. Εντυπωσιακά ανθεκτική και με εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, η αράχνη αυτή φτάνει σε περιοχές που άλλοτε δεν ήταν προσβάσιμες σε θερμόφιλα είδη. Οι ερευνητές επισημαίνουν την ανάγκη για συνεχιζόμενη παρακολούθηση και διαχείριση της εξάπλωσης της, καθώς και για την προώθηση ήρεμης συνύπαρξης με τους ανθρώπους.
Η πρώτη καταγραφή της μετανάστευσης
Η νέα γιγαντιαία αράχνη εμφανίστηκε στα νότια της γραμμής Mason-Dixon, και οι ειδικοί προειδοποιούν πως σύντομα θα φτάσει και στη βορειοανατολική περιοχή των ΗΠΑ. Πρόκειται για την αράχνη Joro, ένα είδος ασιατικής αράχνης-ιστού που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στη Γεωργία το 2013. Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι το κλίμα στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ είναι κατάλληλο για να εξαπλωθεί αυτό το είδος.
Γνωρίζοντας την αράχνη Joro
Ο David Coyle, ειδικός στα εισβολικά είδη στο Πανεπιστήμιο Clemson, εκτιμά ότι η αράχνη Joro θα εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Ως έμπειρος αραχνολόγος, έχει παρακολουθήσει την ταχεία εξάπλωσή της από μερικές κομητείες της Γεωργίας σε πάνω από δώδεκα πολιτείες.
Τα θηλυκά είναι περίπου 10 εκατοστά και υφαίνουν ιστούς με χρυσαφένια απόχρωση που μπορεί να ξεπερνούν σε πλάτος μια πόρτα εισόδου. Τα αρσενικά είναι μικρότερα, στο μέγεθος του νυχιού του αντίχειρα και κάθονται παθητικά στην άκρη του ιστού, αποφεύγοντας τόσο τους θηρευτές, όσο και λάθη στο ζευγάρωμα.
Είναι πιθανόν, οι αράχνες Joro να έφτασαν στις ΗΠΑ τυχαία, μέσω κοντέινερ από εμπορικά πλοία, τελάρα, ή από άλλα εισαγόμενα αγαθά. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αρχική τους είσοδος έγινε γύρω στο 2010, ωστόσο η καταγραφή της παραμένει ασαφής λόγω της φύσης του παγκόσμιου εμπορίου.
Πώς ταξιδεύουν με τα ρεύματα αέρα
Οι νεαρές εκκολαπτόμενες αράχνες Joro χρησιμοποιούν την τεχνική του “φουσκώματος”, απελευθερώνοντας λεπτούς ιστούς που αιχμαλωτίζουν τα ρεύματα του αέρα και μπορούν να τις μεταφέρουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 160 χιλιομέτρων. Οι μεγαλύτερες νέες αράχνες μεταφέρονται με αυτοκίνητα, ταχυδρομικά οχήματα και φυτά από φυτώρια, αφήνοντας το ανθρώπινο εμπόριο να καλύψει τις αποστάσεις ανάμεσα στις φυσικές πτήσεις.
Οι ιστοί τους είναι αρκετά ισχυροί ώστε να παραμένουν άθικτοι ακόμα και σε ισχυρούς ανέμους, οπότε και ένα απόγευμα με μέτριο αέρα, αρκεί για να “σπείρει” αράχνες σε δεκάδες αυλές. Επειδή οι αράχνες προτιμούν ψηλά σημεία εκκίνησης, οι φωτεινοί στύλοι των αυτοκινητοδρόμων και τα μπαλκόνια του δεύτερου ορόφου γίνονται απρόσμενοι σταθμοί απογείωσης.
Αντέχουν στο κρύο
Οι αράχνες Joro έχουν εντυπωσιακή ικανότητα να αντέχουν σε χαμηλές θερμοκρασίες, συνεχίζοντας να ευδοκιμούν σε περιοχές με εποχιακά ψυχρό καιρό. Η εξάπλωσή τους σε περιοχές με χειμωνιάτικες θερμοκρασίες υποδηλώνει ότι μπορούν να επιβιώσουν από σύντομες παγωνιές που θα περιόριζαν άλλα είδη που προτιμούν θερμότερο κλίμα.
Σε εργαστηριακές δοκιμές, το τρία τέταρτα των θηλυκών ενηλίκων ανέκαμψαν ύστερα από ψύξη μέχρι το σημείο κατάψυξης για δύο ώρες, μια αντοχή που δεν έχουν οι περισσότερες αράχνες που υφαίνουν ιστούς. Αυτή η ανθεκτικότητα καταργεί το κλιματικό εμπόδιο που κάποτε περιόριζε τις των ζεστών περιοχών νότια από την Ουάσινγκτον.
Εξάπλωση στις ΗΠΑ
Αναμένεται ότι το είδος θα φτάσει στην περιοχή του μετρό της Νέας Υόρκης μέσα στα επόμενα δύο με τρία καλοκαίρια, εκτός και αν φτάσει νωρίτερα μέσω ακούσιας μεταφοράς με εμπορεύματα.
Μόλις εγκατασταθεί, τα επικρατούντα ρεύματα του αέρα μπορεί να επιτρέψουν στις αράχνες να εξαπλωθούν στην κοιλάδα του Χάντσον μέσα σε μία μόνο εποχή. Αναφορές από πολίτες που συμμετέχουν σε επιστημονικές πλατφόρμες έχουν καταγράψει διάσπαρτες εμφανίσεις στο βόρειο Νιου Τζέρσεϊ, δείχνοντας πως το είδος ξεκινά να εδραιώνεται στην περιοχή.
Τα πρώτα σημάδια είναι μεγάλοι, χρυσαφένιοι ιστοί στο μέγεθος μπάλας μπάσκετ, απλωμένοι ανάμεσα σε δέντρα ή βεράντες.
Οι αράχνες Joro είναι μεγάλες – αλλά όχι τόσο επικίνδυνες
Μια θηλυκή αράχνη, στο μέγεθος της παλάμης, φαίνεται απειλητική, ωστόσο τα δόντια της δυσκολεύονται να διαπεράσουν το ανθρώπινο δέρμα και το δηλητήριο της είναι λιγότερο επικίνδυνο από το τσίμπημα μιας μέλισσας.
Οι περισσότερες αναφορές για τσιμπήματα παρατηρούνται όταν η αράχνη εγκλωβίζεται στα ρούχα, όχι κατά τη διάρκεια εργασιών στον κήπο.
Οι αράχνες Joro βοηθούν να μειωθούν οι αριθμοί των παρασίτων, παγιδεύοντας μύγες, κουνούπια και άλλους εισβολείς στον περίπλοκο ιστό τους. Η διατροφή τους επικαλύπτεται ελάχιστα με αυτή των μελισσών επικονιαστών, γι’ αυτό οι οικολόγοι δεν αναμένουν σημαντικές επιπτώσεις στις καλλιέργειες.
Τι να κάνετε αν εμφανιστεί μια αράχνη Joro στον χώρο σας
Οι ειδικοί προτείνουν να μην πειράζετε τους ιστούς που δεν αποτελούν πρόβλημα, καθώς οι αράχνες πεθαίνουν μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Αν ένας ιστός μπλοκάρει ένα πεζοδρόμιο, μπορείτε να τον απομακρύνετε με σκούπα το βράδυ και η αράχνη συνήθως θα μετακινηθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Για τους ιδιοκτήτες που ανησυχούν για τον αριθμό των αραχνών συνίσταται να καταστρέψουν τους σάκους των αυγών τους το χειμώνα, ξύνοντας τις βαμβακερές συστάδες και πετώντας τις σε σφραγισμένες σακούλες σκουπιδιών.Τα επαγγελματικά εντομοκτόνα προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση αλλά δεν σταματούν την περιφερειακή εξάπλωση.
Πιθανές οικολογικές επιπτώσεις
Έρευνες στη Τζόρτζια, δείχνουν ότι οι περιοχές όπου ζουν οι αράχνες Joro υποστηρίζουν κατά μέσο όρο λιγότερα γηγενή είδη αραχνών σε σύγκριση με γειτονικές περιοχές στις δεν έχουν εισβάλλει ακόμα. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι ο κυριότερος παράγοντας είναι ο ανταγωνισμός για τον χώρο του ιστού, αν και οι μακροπρόθεσμες μελέτες, είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Τα μεγάλα μεταξένια νήματά τους μπορεί επίσης να επηρεάσουν την ροή των εντόμων, εκτρέποντας τα θηράματα μακριά από μικρότερες αράχνες. Το αν αυτή η αλλαγή θα επηρεάσει τις τοπικές τροφικές αλυσίδες παραμένει αβέβαιο, κάνοντάς την παρακολούθησή τους, προτεραιότητα.
Οι πολιτείες από την Πενσυλβάνια έως το Μέιν ενημερώνουν τις λίστες παρακολούθησης των χωροκατακτητικών ειδών, ώστε να συμπεριλάβουν την αράχνη Joro, με σκοπό την επισημοποίηση της αναφοράς.
Οι αναρτήσεις πολιτών με καθαρές φωτογραφίες παραμένουν ο ταχύτερος τρόπος επιβεβαίωσης της άφιξης της γιγαντιαίας αράχνης σε νέες περιοχές και της αντίστοιχης καθοδήγησης των ερευνητικών ομάδων.
Δεν υπάρχει σχέδιο εξάλειψης, επομένως η προσαρμογή θα είναι το κλειδί καθώς η αράχνη εξαπλώνεται. Η δημόσια ενημέρωση εστιάζει στην ήρεμη συμβίωση, υπενθυμίζοντας στους κατοίκους ότι μια ανατριχιαστική αράχνη παραμένει σύμμαχος κατά των επιβλαβών παρασίτων.