Η Συρία δίπλα μας – τόσο μακρινή – καίγεται. Η Συριακή Δεκάπολις των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων βρίσκεται στη ζώνη πυρός
κιάλλες, όλο και πιο πολλές ζωές παίρνει ο άνεμος. Ο άνεμος που έρχεται απ’ την έρημο και χάνεται ύστερα πάλι πίσω σ’ αυτήν επιστρέφοντας.
Λίγομετά την πυρπόληση των Αθηνών, απ’ τον Σύλλα, «ένας πλούσιος Σύριος», αντιγράφω απ’ τη «Μεσαιωνική Ιστορία των Αθηνών» του Φέρντιναντ Γκρεγκορόβιους), «ο Ανδρόνικος από την Κύρρο, έχτισε σε μια πλατεία κοντά στην Αγορά, το ωραίο μαρμάρινο οικοδόμημα του ηλιακού ρολογιού, που στέκεται όρθιο ακόμα και σήμερα με το όνομα «πύργος των ανέμω»…» – οι γνωστοί μας Αέρηδες. Μεγάλες διαδρομές στις μικρές αποστάσεις του ψηφιδωτού μας κόσμου…
Μια φορά κι έναν καιρό αρκετούς αιώνες αργότερα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο ο Τσώρτσιλ υπουργός σε μία απ’ τις συντηρητικές κυβερνήσεις του Μεσοπολέμου, αντιμετώπιζε σοβαρή πολιτική κρίση. Η αντιπολίτευση εμέμφετο την κυβέρνηση για το σύνολο της οικονομικής της πολιτικής.
Η απάντηση του Τσώρτσιλ ήρθε άμεση. Σε μια μνημειώδη αγόρευσή του στη Βουλή των Κοινοτήτων αντέκρουσε τις αιτιάσεις των Εργατικών μίαπροςμία με ένα βουνόατράνταχταστοιχεία. Αποστόμωσε τους πάντες. Ομως
περισσότερο εμβρόντητοι απ’ τους αντιπάλους του δαιμόνιου Ουΐνστων έμειναν οι επιτελείς του. Απορών και θαυμάζων ένας απ’ αυτούς έλεγε, λέγεται, του Τσώρτσιλ ότι «για να συλλεχθούν όλα αυτά τα στοιχεία που χρησιμοποίησε ο Υπουργός, θα έπρεπε το επιτελείο του κόμματος να εργάζεται έξι μήνες» – «Τόσο υπολογίζω κι εγώ ότι θα χρειασθεί η αντιπολίτευση για να αποδείξει ότι όλα αυτά είναι ψέματα» ήρθε ξερή η απάντηση του Τσώρτσιλ-
πάνε ήδη πολλά χρόνια απ’ το ξεχασμένο «δεν ξεχνώ» της Κυπριακής τραγωδίας. Με την Κύπρο σφαχτάρι η δημοκρατία αποκαθίσταται στην Ελλάδα. Από τότε ο στρατός αποσύρθηκε στους στρατώνες του, με τα χρόνια τα τραύματα στη σχέση λαού – στρατού επουλώθηκαν, ο στρατός ξαναβρήκε την αξιοπρέπειά του
αφοσιωμένος στην υπεράσπιση της πατρίδας υπό τιςδιαταγές της δημοκρατίας. Μια κατάσταση που η χαίνουσαακόμαπληγή της Κύπρου της προσδίδει μιαν ακόμα πιο δραματική διάσταση: η υπακοή όλων ανεξαιρέτως των στρατιωτικών στις δημοκρατικέςεπιταγές να μην είναι μόνον θέμα Συντάγματος αλλά και ηθικής. Της ηθικής που προκύπτει απ’ το ίδιο μας το πένθος για οικείακακά.
Ωςτώρα λοιπόν παραστρατιωτικάπαρατράγουδα δεν ακούγονταν στην επικράτεια, ώσπου βγήκε στο φως το σκοτάδι της Χρυσής Αυγής.
Αν, εν ενεργεία αξιωματικοί σχετίζονται με το φασιστικό μόρφωμα, όπως τώρα φαίνεται, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ηδη η κατάσταση είχε γίνει σοβαρή απ’ όταν διαπιστώθηκε ότι μεγάλομέρος των αστυνομικών δυνάμεων ψηφίζει ή συσχετίζεται με φαλαγγίτες και τάγματαεφόδου της Χρυσής Αυγής.
Βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας ένα (πέμπτο)φαλαγγιτικό μόρφωμα από παρακρατικό και παραστρατιωτικόυπόκοσμο να σχηματίζεται.
Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, στρατιωτικοί φαίνεται να είναι ανακατεμένοι σε κάτι που ατιμάζει τους όρκουςτους και παραβιάζει τους νόμους.
Φοβάμαι ότι οι «χήνες του Καπιτωλίου» φωνάζουν, αλλά οι «Υπατοι κοιμούνται».
Δεν πρόκειται για θέμα ιδεολογίας των αξιωματικών αν κάποιος είναι δεξιός ή αριστερός, αναρχικός ή ακροδεξιός – δικαίωμά του. Πρόκειται για συμμετοχή στη δραστηριότητα εγκληματικήςοργάνωσης. Διότι, αν όντως
εν ενεργεία αξιωματικοί εκπαιδεύουν νεοφασίστες, πρώτοι απ’όλους μας αυτοί οι αξιωματικοί γνωρίζουν πως χρησιμοποιούν τις δεξιότητες που αποκτούν τα φασιστικά γουρούνια.
Το τι είναι και τι κάνουν οι Χρυσαυγίτες δεν είναι πλέον θέμα άποψης, εικασιών ή θεωρίας. Τα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών βοούν, όσον αναλόγως κραυγάζει και θρηνεί η πραγματικότητα.
Ως λίγα χρόνια πριν πιστεύαμε ότι οι άνεμοι είχαν πάρει μαζί τους την εποχή των πολέμων, οι πόλεμοι όμως επέστρεψαν στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, τη Συρία – και όλο και απλώνονται.
Με τις κοινοβουλευτικές εκτροπές, τη διαρκή υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, τις «αλήθειες» που χρειάζεται έξι μήνες κάθε φορά για να αποδειχθούν ψέματα, ποιοι άνεμοιφουσκώνουντον Ασκό του Αιόλου
