Μεγάλη Ντροπή

 

 

 

Τα πράγματα είναι πιο σκοτεινά απ’ όσο δείχνουν. Πάλι χθες, ομιλών ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε στη θεωρία των «δύο άκρων». Τα χαρακτήρισε

μάλιστα «συγκοινωνούντα δοχεία» – μια παμπάλαιη και παλαιοκομματική προσέγγιση που χρησιμοποιούσε στην προπαγάνδα της η αστική εξουσία, όταν,

μέσω βαλτών ιεροκηρύκων ή εγκάθετων δασκάλων απευθυνόταν στον χρήσιμο κατιμά των καφενέδων της επικράτειας, για να προσεταιρισθεί αμόρφωτους και να προσπορισθεί σμπίρους.

 

Ουδείς άλλος Ελληνας Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση και ύστερα έχει επαναλάβει τη θεωρία των «δύο άκρων» τόσο πολύ και τόσο συχνά όσον ο κ. Σαμαράς. Κατά τον προσφιλή του μάλιστα τρόπο συνέδεσε με το ένα άκρο, το «αριστερό», τον ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των αναρχικών και των μπάχαλων.

Στο παρελθόν η θεωρία των «δύο άκρων» χρησιμοποιείτο προκειμένου η ενοχοποίηση της Αριστεράς να συμψηφίζεται με την απενοχοποίηση του φασισμού και του ναζισμού.

Κι έτσι, όταν ο κάθε βλαξ άκουγε, φέρ’ ειπείν, για το Ολοκαύτωμα μπορούσε να απαντά ότι «κι εσείς καταπιέζετε τους νέγρους», τουθόπερ μεθερμηνευόμενο, «κι εσείς είσθε ορφανά του Στάλιν».

 

Δεν είναι τυχαίο ότι η αποδομητική (ανα)θεώρηση της Ιστορίας εμφανίσθηκε προκειμένου να υποσκάψει την αυτογνωσία των λαών, την εποχή της αντιδραστικής παλινόρθωσης μέσα απ’ τον νεοφιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση και τη νέα (ω τι σύμπτωσις!) τάξη.

Αγαπημένα θέματα των αναθεωρητών της Ιστορίας, ιδίως της σχολής του μεταμοντερνισμού, αλλά και των ακροδεξιών, εκτός από την καθ’ ημάς φασαρία για την ασυνέχεια του έθνους, υπήρξαν η  αμφισβήτηση  του Ολοκαυτώματος, ο χαρακτηρισμός του βομβαρδισμού της Δρέσδης ως εγκλήματος πολέμου κι άλλες «αφηγήσεις» που επ’ εσχάτοις έχουν κοπάσει, διότι συστηματικώς εξευτελίσθηκαν υπό τη βάσανο της έρευνας, έχοντας όμως αφήσει πίσω τους ικανή ζημιά. Και στα γράμματα και στην πολιτική.

Ως φαίνεται λοιπόν, ο κ. Σαμαράς, πολέμιος κάποτε αυτών των θεωριών, μέσα στο πλαίσιο της οβιδιακής μεταμόρφωσής του, τις μετέρχεται τώρα με ζήλο.

Γιατί

Διότι δεν έχει άλλο δρόμο. Ο κ. Σαμαράς εφαρμόζει μιαν ακροδεξιά πολιτική, συνεπώς χρειάζεται και μιαν ακροδεξιά ρητορική. Ο θεός να βάλει το χέρι του να μη χρειασθεί και μιαν ακροδεξιά επικουρία.

Κι όταν λέω «ακροδεξιά επικουρία», εννοώ την εξωθεσμική, τη Χρυσή Αυγή, διότι τη θεσμική ο κ. Πρωθυπουργός ήδη τη χρησιμοποιεί. Οταν αμολάει την καταστολή με τα δακρυγόνα και το ξύλο. Οταν καταφεύγει στον αυταρχισμό με τα προεδρικά διατάγματα και τις επιστρατεύσεις. Οταν χαλκεύει, συκοφαντεί και συνωμοτεί ο κ. Κεδίκογλου. Οταν δεξί χέρι του κ. Σαμαρά είναι η αισχρή προπαγάνδα των καναλιών τύπου Mega, η διεφθαρμένη διαπλοκή και τα αργυρώνητα κοράκια των Δυνατών – αυτή είναι η θεσμική ακροδεξιά.

Ομως ο κ. Σαμαράς με τη θεωρία των «δύο άκρων» φλερτάρει και με την εξωθεσμική ακροδεξιά. Πώς; Οταν άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, όπως ο κ. Κωτούλας, γράφουν βιβλία που εξωραΐζουν τον ναζισμό. Βιβλία που θα μπορούσε (αν ήξερε κάποια γράμματα) να έχει γράψει ο κ. Μιχαλολιάκος ιδιοχείρως.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι το εν λόγω βιβλίο του κ. Κωτούλα είναι ανεκδιήγητο, ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα, αλλά το ότι άνθρωποι πάλι του στενού περιβάλλοντος του κ. Σαμαρά, όπως ο κ. Μουρούτης, υπερασπίζονται τον κ. Κωτούλα, ο οποίος, άλλωστε, υπηρετεί στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, κ. Χαρ. Αθανασίου.

Δηλαδή στην καρδιά του κράτους ιδεολογικοί θύλακοι του παρακράτους. Φιλοναζιστικοί.

Γιατί φιλοναζιστικοίαριστερών και δεξιών ιστορικών κύρους (ακόμα και των ησσόνων), ο φωστήρας κ. Κωτούλας διαπιστώνει (για παράδειγμα) ότι «ο αντιεβραϊσμός ήταν απλώς μια δευτερεύουσα συνισταμένη του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος»!

Οτι «από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις η πιο βίαιη ήταν των κομμουνιστών κι ακολούθησαν οι εθνικοσοσιαλιστές»!!! – ακριβώς η θεωρία των «δύο άκρων»» που επικαλείται ο κ. Σαμαράς, μόνον που στην περίπτωση του κ. Κωτούλα η ζυγαριά γέρνει λίγο περισσότερο εις βάρος των κομμουνιστών. Οσο πατάει η γάτα.

Και γιατί να μη γέρνειοι ευγονικές θανατώσεις μετά την έναρξη του πολέμου έγιναν ώστε να εξασφαλισθεί η περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου» είναι ικανός να γράψει τα πάντα!

Και τα γράφει: «Τα Τάγματα Εφόδου» ήταν απλώς «ομάδες προστασίας της εθνικοσοσιαλιστικής πολιτικής δράσης». Δεν έσπαζαν δηλαδή κόσμο στο ξύλο τα ES-A, δεν δολοφονούσαν, δεν βασάνιζαν, απλώς προστάτευαν «την εθνικοσοσιαλιστική πολιτική δράση»!!! Προφανώς απ’ τα θύματά της. Δεν ξέρω αν

ο άνθρωπος αυτός, ο κ. Κωτούλας, είναι η χαρά του κ. Σαμαρά, πάντως είναι σίγουρα η χαρά του κ. Κασιδιάρη.

 

Χαρά μεγάλη, διότι ο κ. Κωτούλας αμολάει το ένα μαργαριτάρι μετά το άλλο, όπως ότι (αντιγράφω απ’ την «Αυγή») σε επίπεδο καταστολής ο κομμουνισμός ήταν ανελέητος, ενώ ο φασισμός πιο ανεκτικός, ότι το «τελετουργικό κάψιμο των βιβλίων ήταν μια απ’ τις εκφράσεις του ανανεωτικού επαναστατικού (sic) πνεύματος», ότι ο Αϊνστάιν το παράκανε με την αντιναζιστική του στάση – ώπα, κυρ Κωτούλα μου, εσένα θα σε ζήλευε και ο Μιχαήλ Ψελλός ως ύπατον των ιστορικών κι απόπατο των φιλοσόφων. Πού

τα βρήκες, χρυσέ μου, γραμμένα αυτά που γράφεις; Ούτε οι ίδιοι οι ναζί δεν έλεγαν στις μπυραρίες τέτοιες ηλιθιότητες.

 

Το όλο θέμα θα ήταν αστείο (τραγικά αστείο) αν δεν ήταν δραματικά σοβαρό. Και δεν περιορίζεται μόνον στην ταύτιση απόψεων ανθρώπων του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τις απόψεις της Χρυσής Αυγής, αλλά

στην κατ’ επανάληψιν επίκληση από μέρους του κ. Πρωθυπουργού της θεωρίας των «δύο άκρων», σε μια προσπάθεια διά του στερεότυπου των «συγκοινωνούντων δοχείων να χρεώσει το ένα στο άλλο – εν

προκειμένω, τον κ. Κωτούλα στον… κ. Λαφαζάνη και τον κ. Μουρούτη στον… κ. Τσίπρα. Λογικόν ανακόλουθον. Δεν επικοινωνούν τα δύο άκρα, κ. Πρωθυπουργέ, είναι άκρα αντίθετα.

Αντιθέτως, στον ίδιο παρονομαστή με τη δική σας ακροδεξιά ρητορική κινούνται ο κ. Κωτούλας και η συγγενής του Χρυσή Αυγή, μέσες – άκρες τα ίδια λένε.

Απλώς οι Χρυσαυγίτες ντρέπονται να ομολογήσουν ότι είναι ναζιστές, ενώ ο δικός σας ο κ. Κωτούλας δεν ντρέπεται να εξωραΐζει τον ναζισμό.

Ντροπή.

 

Ντροπή. Μεγάλη ντροπή.

 

ΥΓ.:  Κύριε Κωτούλα, για να βοηθήσω λιγάκι τις κοπιώδεις ιστορικές σας έρευνες, οι Σοβιετικοί δεν έδωσαν στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο θυσία 22.000.000 ψυχές για να σωθεί η Ανθρωπότητα απ’ το ναζιστικό θηρίο, πέντε έξι χιλιάδες χάθηκαν για «ευγονικούς λόγους» – υπάνθρωποι ήταν, Πακιστανοί, Εβραίοι, κομμουνιστές, αδερφάρες, χιλιαστές, τρελοί, άχρηστα πλάσματα…

Αϊ χάσου, κνώδαλο…

 

 

email: stathis@enikos.gr