Περί δικαιοσύνης και αδικίας στο EURO 2020 – Γράφει ο Παύλος Παπαδημητρίου

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Twitter @pavlospapadim)

Καλημέρα σας! Μεσογειακός, λοιπόν, ο πρώτος ημιτελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ισπανία και Ιταλία θα τεθούν αντιμέτωπες το βράδυ της Τρίτης στο Wembley σε μια μάχη με πολύ τρέξιμο, πολύ πρεσάρισμα από την αντίπαλη περιοχή και…γαία πυρί μιχθήτω.

Η Ιταλία το άξιζε. Στο απόλυτο crash test έπεισε ότι το τωρινό της σύνολο (κυρίως χάρη στη δουλειά του προπονητή της, Μαντσίνι) δικαιολογεί το βάρος της φανέλας της που συγκαταλέγεται στις πέντε κορυφαίες του κόσμου σ επίπεδο εθνικών ομάδων. Έπαιξε αυτό που της έχει μάθει ο προπονητής της να παίζει, κερδίζοντας πολλές μπάλες κοντά στην αντίπαλη περιοχή με πολλαπλά οφέλη και για την αμυντική και για την επιθετική της λειτουργία. Προφανέστατα είναι με διαφορά η κορυφαία ομάδα της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια και πραγματικά -πράγμα που δεν το λέμε συχνά για τη Squadra Azzurra- χαίρεσαι να τη βλέπεις καθώς οι (πειθαρχημένοι και πλήρως συνειδητοποιημένοι έναντι τους σκοπού τους) παίκτες της κάνουν σωστά τα περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Και τα κάνουν σωστά ανεβάζοντας ταχύτητα αγώνα με τον αγώνα.

Το Βέλγιο ήταν μαζί με τη Γαλλία οι μεγάλες απογοητεύσεις του τουρνουά. Ομάδα που διατηρεί την πρώτη θέση στον κόσμο(!!!!) δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Όπως και ο Ντεσάν,ο Μαρτίνεθ έπεσε στην παγίδα του «παίζουμε μόνον για το αποτέλεσμα» και διαχειρίστηκε λάθος το τρομερό έμψυχο δυναμικό του χωρίς να του δώσει ποδοσφαιρικό όραμα. Αφήστε ρε παιδιά «τα άλογα να τρέξουν»! Και μόνο τα κοντινά πλάνα των Λουκάκου και Ντε Μπρόινε με τη λήξη του προημιτελικού μαρτυρούσαν ότι στ’ αλήθεια δεν είχαν καταλάβει ότι έμειναν έξω αλλά και το πως έμειναν έξω. Που σημαίνει ότι κάποιος τους είχε πείσει ότι θα το πάρουν το κύπελλο όπως κι ν αγωνιστούν κι ότι «παιδιά όλα καλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και με κάποιον τρόπο θα τη βρούμε την άκρη».Αμ δε…Κι εντάξει το να περιμένεις πίσω για να βγεις στην κόντρα επειδή θεωρείς ότι θα σου είναι πιο εύκολο. Όταν αμύνεσαι όμως τι χαμπάρια μάστορα; Στο πρώτο γκολ οι «κόκκινοι διάβολοι» έδειξαν παντελή αδυναμία ν απεγκλωβιστούν από πίεση στην περιοχή τους. Και στο δεύτερο ουδείς μπόρεσε να μπλοκάρει το σουτ του Ινσίνιε ο οποίος έκανε ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια κίνηση που κάνει χρόνια τώρα, μια κίνηση σήμα-κατατεθέν του παιχνιδιού του που είναι πασίγνωστη ανά την υφήλιο ακόμη και στα μικρά παιδιά. Έτσι όμως (και παρά τις δυο μεγάλες ευκαιρίες στο δεύτερο ημίχρονο) δεν πας πουθενά κύριε Μαρτίνεθ.

Στον άλλο προημιτελικό η Ισπανία πέρασε τους Ελβετούς τους οποίους «έθαψε» ο ανεκδιήγητος Άγγλος διαιτητής και οι συνεργάτες του στο VAR!Η αποβολή του Φρέουλερ πρέπει να διδάσκεται στα σεμινάρια ως παράδειγμα προς αποφυγή. Απαράδεκτη απόφαση από τον ρέφερι για παιχνίδι αυτού του επιπέδου κι εξίσου απαράδεκτη αδράνεια του VAR.Αυτή η διεθνής «συνωμοσία» μεταξύ των διαιτητών γηπέδου και των συναδέλφων τους στο control room πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να τελειώσει, που δεν το βλέπω δηλαδή αλλά λέμε τώρα.. Με το παιχνίδι στα ίσα πιστεύω ότι οι Ελβετοί του Πέτκοβιτς (κορυφαίου προπονητή στο EURO με βάση τις αναλογίες του έμψυχου δυναμικού των ομάδων) θα περνούσαν στον ημιτελικό. Με το αν και το ίσως ,βέβαια, δεν γράφεται ιστορία οπότε ο Λουίς Ενρίκε καλείται άμεσα να λύσει το τεράστιο πρόβλημα του γκολ αλλιώς…«αντίο» και δικαίωση του στίχου του Καβάφη «εδώ που έφθασες λίγο δεν είναι, τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα»….

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ