ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Γεια σας! Στον πρώτο αγώνα της δεύτερης ημέρας του Μουντιάλ ζήσαμε στιγμές (και θέαμα) της δεκαετίας του ’90.Από τη μια η Ουρουγουάη του Ταμπάρες κι από την άλλη η ηρωική Αίγυπτος του Κούπερ χωρίς τον Σαλάχ αλλά με τον φιλότιμο Ουάρντα που θυσίασε τη δημιουργικότητα του στο βωμό της (όντως καλής) αμυντικής λειτουργίας της ομάδας του.
Ο πολύς Σουάρες φάνηκε καθαρά ότι υποφέρει απ το σύνδρομο «τώρα θα αποδείξω ότι είμαι μέγας και ηγέτης χωρίς τον Μέσι» κι έχασε τις ευκαιρίες με τις οποίες θα μπορούσε να καθαρίσει το ματς. Πρεμούρα και παντελής έλλειψη καθαρού μυαλού. Όπως και να χει πάντως η «σελέστε» νίκησε δίκαια με την κεφαλιά-οβίδα του Χοσέ Χιμένεθ στο 90′. Μια κεφαλιά που λύγισε τον άξιο Σενάουι (το κασέ του οποίου ασφαλώς ανέβηκε) αλλά και τον Σαλάχ, ο οποίος μέχρι να δεχθούν το γκολ οι Φαραώ έλεγε ανέκδοτα στον πάγκο κι έσκαγε στα γέλια… Μα,δε σε πάει αδελφέ αυτό φεγγάρι….Κι είχες και γενέθλια.
Η Ουρουγουάη όντως διαθέτει υλικό, εμπειρία και παραστάσεις.Της δίνουμε το ελαφρυντικό της πρεμιέρας αλλά σίγουρα πρέπει να μας δείξει ακόμη πολλά για να δικαιώσει αυτούς που υποστηρίζουν ότι είναι η καλύτερη(!!!)των τελευταίων Μουντιάλ…..Τα λέμε μετά το Πορτογαλία-Ισπανία!
ΥΓ: Συγγνώμη το χορτάρι γιατί δεν το κουρεύουν στα γήπεδα;; Εκτός του ότι έτρεχε ο παίκτης κι η μπάλα έμενε πίσω,όταν γινόταν συρτή πάσα ζούσαμε σκηνή από ταινία του Αγγελόπουλου ώσπου να φτάσει στα έξι μέτρα….
