Οι κλεμμένοι πίνακες του Πικάσο και του Μοντριάν ανακτήθηκαν έπειτα από εννέα χρόνια αναζητήσεων. Ακόμη ένα έργο τέχνης όμως, δεν ανευρέθη. Ο 49χρονος συλληφθείς για την κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη ισχυρίζεται ότι το κατέστρεψε. Φέρεται σύμφωνα με την εφημερίδα “Καθημερινή” να κατέθεσε προανακριτικά ότι με αυτό σκούπισε το ματωμένο χέρι του κατά την προσπάθεια διαφυγής του από την πινακοθήκη, το έχωσε βιαστικά στην τσέπη του και αργότερα φέρεται να το πέταξε στη λεκάνη μιας τουαλέτας για να το εξαφανίσει. Υποστήριξε ότι ουδέποτε προσπάθησε να πουλήσει τη λεία του.
Τον Σεπτέμβριο του 2019 όμως, ένα σχέδιο, σχεδόν πανομοιότυπο εμφανίστηκε στον ηλεκτρονικό κατάλογο οίκου δημοπρασιών στη Φλωρεντία, προκαλώντας εύλογα ερωτήματα για το μυστήριο του κλεμμένου Μονκάλβο. Η ιστορικός τέχνης Serena D’ Italia πρώτη εντόπισε το έργο του Γκουλιέλμο Κάτσια και το συνέκρινε με αυτό που είχε κλαπεί από την Εθνική Πινακοθήκη.
“Το σχέδιο έχει κάπως “διορθωθεί”, έχει προστεθεί μιας κακής ποιότητας υπογραφή και σφραγίδα, αλλά πολλές λεπτομέρειες, σκούρες κηλίδες λόγου χάρη, είναι τόσο όμοιες που είμαι σχεδόν βέβαιη ότι πρόκειται για το ίδιο έργο” δήλωσε στην “Καθημερινή” στις 26/11/2020.
Το έργο επρόκειτο να δημοπρατηθεί τον Οκτώβριο του 2019 με αριθμό 96, χωρίς αναγραφή προέλευσης και με την πληροφορία ότι “μπορεί να συσχετισθεί με την παραγωγή σχεδίων του ζωγράφου Guglielmo Caccia, γνωστού ως Moncalvo. Η Ιταλίδα ειδικός ενημέρωσε τη Μαριλένα Κασιμάτη, ιστορικό τέχνης και πρώην επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης για το εύρημά της. “Θεωρώ κι εγώ σχεδόν σίγουρο ότι το έργο της δημοπρασίας είναι το ίδιο με το έργο της Εθνικής Πινακοθήκης, το οποίο, μετά την κλοπή, υπέστη πλαστογράφηση, πιθανώς ακόμη και πλύση για εξάλειψη φθορών της χάρτινης επιφάνειας και με σκοπό τη σύγχυση” είχε αναφέρει και εκείνη το 2020. Στο κάτω μέρος είχε γίνει μια προσθήκη, όπως παρατήρησε, ενός φανταστικού αριθμοί 3Β και μιας δήθεν υπογραφής με μαύρο μαρκαδόρο. Η κα Κασιμάτη ενημέρωσε το υπουργείο Πολιτισμού και προθυμοποιήθηκε να ταξιδέψει η ίδια στην Ιταλία για αυτοψία. Από το υπουργείο Πολιτισμού αναφέρουν στην “Καθημερινή” ότι είχε γίνει τότε επικοινωνία με τη Europol και την Interpol, αλλά δεν διαπιστώθηκε ότι ήταν το ίδιο έργο με αυτό που είχε κλαπεί και γι’ αυτό δεν προχώρησε κάποια διαδικασία ανάκτησής του.
Η Εθνική Πινακοθήκη ήταν αρμόδια για να ελέγξει τη γνησιότητά του, αλλά δεν κρίθηκε τότε απαραίτητο “λόγω σοβαρών αμφιβολιών” και μικρών διαφορών στο μέγεθος και σε κάποιες κηλίδες, να σταλεί ειδικός για να εξετάσει από κοντά το αντικείμενο. Το ζήτημα τότε είχε τεθεί υπόψη του ΔΣ της Πινακοθήκης.
