Στο προσκήνιο παραμένει η υπόθεση της 13χρονης στη Σύμη, η οποία κατηγορείται ότι, με τη βοήθεια και καθοδήγηση του 15χρονου φίλου της, σχεδίαζε τη δολοφονία αρχικά της μητέρας της και ακολούθως του πατέρα της.
Υπενθυμίζεται ότι, οι ανήλικοι είχαν συντάξει ένα άτυπο ιδιωτικό συμφωνητικό, περιγράφοντας λεπτομερώς το σχέδιό τους. Οι συνομιλίες τους, που εντοπίστηκαν μέσω πραγματογνωμοσύνης, αποκαλύπτουν ένα καλά μελετημένο πλάνο, με εναλλακτικές μεθόδους εκτέλεσης.
Από τα στοιχεία που προκύπτουν, το σχέδιο φέρεται να είχε ως καθοδηγητή τον 15χρονο, ενώ η 13χρονη θα ήταν η αυτουργός της πράξης.
Ο 15χρονος φέρεται να έδινε οδηγίες, σχεδίαζε τα βήματα και πρότεινε εναλλακτικές λύσεις, ενώ η 13χρονη εμφανίζεται ως η εκτελεστής του σχεδίου.
Οι δύο ανήλικοι, κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας από κοινού. Το σχέδιο αρχικώς φέρεται να περιελάμβανε δηλητηρίαση μέσω τροφής, προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια που, κατά την αντίληψή τους, έθεταν οι γονείς της νεαρής στην ερωτική τους σχέση.
Η υπόθεση παραμένει στο προσκήνιο, ενώ η ποινική έρευνα θα εκκινήσει μετά την ολοκλήρωση της ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης από παιδοψυχίατρο και κυρίως της παροχής βοήθειας στα παιδιά. Ο 15χρονος θα νοσηλευτεί ακουσίως σε νοσοκομείο με παιδοψυχιατρική κλινική στην Θεσσαλονίκη, ενώ εκουσίως οι γονείς της 13χρονης ζήτησαν να υπάρξει ανάλογη βοήθεια και για το παιδί τους.
Πώς ξεκίνησε η έρευνα
Όπως έχει γίνει γνωστό, η μητέρα της 13χρονης, ανησυχώντας για την αλλαγή στη συμπεριφορά της κόρης της, προχώρησε σε καταγγελία στο Αστυνομικό Τμήμα της Σύμης. Έπειτα από έρευνα, οι αστυνομικοί κατέσχεσαν το μαχαίρι που βρέθηκε στο δωμάτιο της ανήλικης. Η σχέση των δύο ανηλίκων ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2024 και γρήγορα πήρε διαστάσεις που ανησύχησαν τους γονείς της 13χρονης.
Η συμπεριφορά της άρχισε να αλλάζει δραματικά, καθώς επέστρεφε αργά στο σπίτι χωρίς ενημέρωση, άρχισε να καπνίζει και να καταναλώνει ενεργειακά ποτά, αντιδρούσε επιθετικά σε κάθε παρατήρηση των γονέων της, εγκατέλειψε τη φαρμακευτική αγωγή που ελάμβανε για αλλεργία και σταμάτησε τα φροντιστήριά της. Η ραγδαία αλλαγή στην προσωπικότητά της και η εμμονή της με τη σχέση της, οδήγησαν τους γονείς να ζητήσουν βοήθεια από ειδικό ψυχολόγο.
Η αποκάλυψη και η επέμβαση των Αρχών
Μετά την καταγγελία της μητέρας, οι αστυνομικοί προχώρησαν σε έρευνα, κατάσχεσαν το μαχαίρι και τα μηνύματα συνομιλιών και σχημάτισαν τη δικογραφία για απόπειρα ανθρωποκτονίας από κοινού, σε συνδυασμό με τις διατάξεις περί ενδοοικογενειακής βίας και περί όπλων.
Κατά την εξέτασή της, η 13χρονη ομολόγησε ότι είχε τοποθετήσει ποντικοφάρμακο στο φαγητό της μητέρας της και ότι είχε πάρει το μαχαίρι από το σπίτι του φίλου της, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει εναντίον της.
Καταγγελίες για τη χρήση φαρμάκων
Η οικογένεια της 13χρονης πιθανολογεί σφόδρα -προς τούτο θα διενεργηθεί σχετική εργαστηριακή εξέταση- ότι ο 15χρονος της έδινε χάπια από τη φαρμακευτική αγωγή που ελάμβανε για Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ.Υ).
Το γεγονός αυτό εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τυχόν επίδραση φαρμάκων στη συμπεριφορά της 13χρονης και κατά πόσο αυτά επηρέασαν την ψυχολογική της κατάσταση κατά τον σχεδιασμό της δολοφονίας.
Το ιδιωτικό συμφωνητικό
Οι ανήλικοι είχαν υπογράψει ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, όπου καθόριζαν λεπτομερώς το σχέδιό τους, τις εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση αποτυχίας και το πώς θα προχωρούσαν μετά την πράξη. Σύμφωνα με την οικογένεια της 13χρονης, το κείμενο αυτό φέρεται να συντάχθηκε υπό την καθοδήγηση του 15χρονου και στη συνέχεια υπογράφηκε και από τους δύο ανηλίκους.
Το περιεχόμενο του συμφωνητικού
“Συμφωνείς να με βοηθήσεις στην δολοφονία των γονιών μου όσο θες και μπορείς;”
Απάντηση: “Ναι.”
(Ακολουθούν υπογραφές)
Οι συγκλονιστικές συνομιλίες των ανηλίκων
Σύμφωνα με την «Δημοκρατική», πολλές σελίδες από συνομιλίες των δύο ανηλίκων που ανακτήθηκαν και επεξεργάστηκε ο τεχνικός σύμβουλος, δίνουν μια πρώτη εικόνα για την ψυχοσύνθεση των παιδιών και των όσων πραγματικά έλαβαν χώρα. Από την σύλληψη του σχεδίου, μέχρι την αποτυχία εκτέλεσης του και την πίεση για την ολοκλήρωση του.
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ 1
- Η 13χρονη: “Δεν μπόρεσα να το κάνω, (…) Αν το είχα κάνει τώρα θα ήταν όλα μια χαρά.”
- Ο 15χρονος: “Το ξέρω.”
- Η 13χρονη: “Χρειάζομαι έναν πιο εύκολο τρόπο. Ο πατέρας μου φεύγει το μεσημέρι τελικά.”
- Ο 15χρονος: “Εντάξει, αλλά αν το κάνεις, θα φύγεις και δεν θα σε ξαναδώ.”
- Η 13χρονη: “Δεν με νοιάζει. Θα ασχοληθώ πρώτα με τη μία σήμερα και μετά με τον άλλον όταν έρθει.”
- Ο 15χρονος: “Δεν θα κάνεις τίποτα.”
- Η 13χρονη: “Θα το κάνω, αλλά όχι με τον τρόπο που σου είπα. Είναι δύσκολο έτσι.”
- Ο 15χρονος: “Αν το κάνεις, πρέπει να το δεχτώ.”
- Η 13χρονη: “Το ‘μικρό’ που μου έδωσες δουλεύει;”
- Ο 15χρονος: “Δεν ακούγεται πολύ.”
- Η 13χρονη: “Δεν πειράζει. Θα πω ότι κυνηγούσα πέρδικες ή κάτι τέτοιο.”
- Ο 15χρονος: “(…) Θα έρθουν όλοι μετά και θα την έχουμε πατήσει.”
- Η 13χρονη: “Γιατί να μαζευτούν; Ακόμα και αν κολλήσω πάνω της;”
- Ο 15χρονος: “Γιατί ακούγεται πολύ.”
- Η 13χρονη: “(…) Το ‘μικρό’ είναι πολύ εύκολο.”
- Ο 15χρονος: “Δεν θα το κάνεις. Απλά.”
- Η 13χρονη: “Θα πάω να βάλω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και θα το σκεφτώ σοβαρά.”
- Ο 15χρονος: “Σκέψου και εμένα λίγο, όχι μόνο εσένα.”
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ 2
- Η 13χρονη: “(…) κυριολεκτικά παραλίγο να κάνει εμετό πάνω μου.”
- Η 13χρονη: “Δεν το κάνει ψεύτικα, φαίνεται (…).”
- Ο 15χρονος: “Και τι σου λέει;”
- Η 13χρονη: “Δεν νιώθω και πολύ καλά. Μπορεί να είμαι απλώς πολύ κουρασμένη, πάω να ξεκουραστώ (…). Αλλά τόσο χάλια να είναι, δεν την έχω ξαναδεί.”
- Ο 15χρονος: “(…) Είχα σκεφτεί όσο πήγαινα σπίτι να το κάνω εγώ, αλλά πια δεν γίνεται.”
- Ο 15χρονος: “(…) Πρέπει τουλάχιστον μόνο τη μάνα σου. Αντιθέτως μπορεί να πάει ιατρείο και μετά να μπεις φυλακή, όπως κι εγώ, και δεν το θέλω αυτό.”
- Η 13χρονη: “Πώς;”
- Η 13χρονη: “Πώς λες να γίνει; Εγώ δεν μπορώ.”
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν θέλω να μπλέξω, ορκίζομαι. Μετά μπορεί να γίνει κάτι πολύ κακό, δηλαδή να σε μισήσω.”
- Ο 15χρονος: “(…) Και η πόρτα της;”
- Η 13χρονη: “Ε, και να ξυπνήσει, τι σε νοιάζει; Ρίξε της μπουνιά και τελείωσε.”
- Ο 15χρονος: “Ναι, πολύ εύκολο. Όχι ότι δεν μπορώ, αλλά βραδιάτικα να ρίχνω μπουνιές…”
- Ο 15χρονος: “(…) Σοβαρέψου, (…).”
- Η 13χρονη: “(…) Τι θέλεις να κάνω;”
- Ο 15χρονος: “(…) Γιατί έβαλα αυτή την υπογραφή, (…).”
- Η 13χρονη: “Γιατί νομίζεις ότι είμαι μια χαρά;”
- Ο 15χρονος: “(…) Αν σε είχα δίπλα μου…”
- Η 13χρονη: “Θέλεις δηλαδή να το κάνεις;”
- Η 13χρονη: “Δεν ξέρω τι εννοείς.”
- Ο 15χρονος: “(…) Μα το θέλω, σου λέω, θα σου έριχνα μία να κολλήσεις στο φεγγάρι.”
- Η 13χρονη: “(…)”
- Η 13χρονη: “(…) Μωρό μου, κι εγώ σε αγαπάω.”
- Ο 15χρονος: “(…) Θα μπλέξω χωρίς να το έχω κάνει κιόλας.”
- Ο 15χρονος: “(…) Μα τον Θεό, θα σε σκοτώσω.”
- Η 13χρονη: “Φταίμε και οι δύο, σώπα.”
- Η 13χρονη: “Α, έχεις νευριάσει, εντάξει.”
- Ο 15χρονος: “Τόσο καιρό γλίτωνα και τώρα θα μπω…”
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ 3
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν το πιστεύω, τελειώσαμε.”
- Η 13χρονη: “Γιατί ρίχνεις το φταίξιμο πάνω μου;”
- Ο 15χρονος: “Γιατί είπες ότι θα το έκανες, ορκίστηκες στα πάντα.”
- Η 13χρονη: “Ναι, και μετά σου είπα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.”
- Ο 15χρονος: “(…) Έπρεπε να πεις να σταματήσουμε, όχι ότι θα δοκιμάσεις και σήμερα.”
- Η 13χρονη: “(…) Δεν μπορώ, έχω αγχωθεί.”
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν θέλω φυλακή, αλήθεια.”
- Η 13χρονη: “(…) Γιατί εγώ;”
- Ο 15χρονος: “Εσύ το ήθελες ούτως ή άλλως, να πεθάνεις και όλα αυτά, εμένα δεν με ρώτησες.”
- Ο 15χρονος: “(…) Αν θέλω να πετύχω κάτι σε αυτή τη ζωή, τώρα τελείωσε.”
- Η 13χρονη: “(…) Μην ρίχνεις το φταίξιμο πάνω μου.”
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν το ρίχνω, στο λέω.”
- Ο 15χρονος: “(…) Και το ρίχνεις σε εμένα.”
- Η 13χρονη: “Όχι, το ρίχνεις, λες και εσύ δεν έκανες τίποτα.”
- Η 13χρονη: “(…) Φταίμε και οι δύο.”
- Ο 15χρονος: “(…) Εσύ φυλακή δεν θα μπεις.”
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν θα τα καταφέρεις.”
- Η 13χρονη: “Ναι, σίγουρα.”
- Ο 15χρονος: “Θα πεθάνεις από τα ίδια μου τα χέρια.”
- Η 13χρονη: “Άσε με λίγο να ηρεμήσω, να βρω λύση.”
- Η 13χρονη: “(…) Μη με μισείς και από πάνω.”
- Ο 15χρονος: “(…) Δεν υπάρχει λύση, σκοτώστε την να πάει στο διάολο.”
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ 4
- Η 13χρονη: “Θα μαζέψω δύναμη να τη χτυπήσω με το μαχαίρι.”
- Ο 15χρονος: “Εντάξει, σε αγαπώ.”
- Η 13χρονη: “Κι εγώ, μωρό μου.”
- Ο 15χρονος: “Όταν τελειώσεις, πες μου, θα είμαι στο Playstation.”
- Η 13χρονη: “ΟΚ, μωρό μου, όταν κοιμηθεί θα προσπαθήσω να το κάνω.”
- Ο 15χρονος: “ΟΚ, σε αγαπώ!”
- Ο 15χρονος: “Τι λέει; 12 η ώρα θα έχεις τελειώσει;”
- Ο 15χρονος: “Εντάξει, με έγραψες κανονικά.”
- Η 13χρονη: “Δεν ξέρω τι έπαθα, μάλλον αποκοιμήθηκα, περίμενε.”
- Η 13χρονη: “(…) Δεν θέλω να το κάνω, δεν μπορώ, δεν με πάει η ψυχή μου.”
- Η 13χρονη: “Αν κοιμήθηκες, τη γ… τα κάναμε! Θα μου ρίξεις ξύλο;”
- Η 13χρονη: “(…) Δεν μπορώ να το κάνω, το σκέφτηκα καλά ξανά και ξανά. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.”
- Η 13χρονη: “Αν θες, έλα εσύ να το κάνεις αφού το θέλεις τόσο. Εγώ δεν μπορώ.”
- Ο 15χρονος: “(…) Θέλω απλά να τελειώνουμε.”
- Η 13χρονη: “Αυτό θα γίνει.”
- Η 13χρονη: “Μην ανησυχείς, ακόμα και να μην θέλουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το πιθανότερο είναι να φύγεις.”
- Ο 15χρονος: “Ναι, αυτό.”
- Ο 15χρονος: “Θα τελειώσουμε μαζί.”
- Η 13χρονη: “Τι εννοείς;”
- Ο 15χρονος: “Ότι επιτέλους θα ξεφορτωθείς τους γονείς σου.”
- Η 13χρονη: “Η αλήθεια.”
- Ο 15χρονος: “Τέλειο αυτό.”
- Η 13χρονη: “Θα μου λείψεις, να το ξέρεις.”
- Ο 15χρονος: “(…)”
- Ο 15χρονος: “Απλά δεν ήμασταν ο ένας για τον άλλον.”
- Η 13χρονη: “Ήμασταν, απλά όχι στα μάτια των γονιών μου.”
- Ο 15χρονος: “Όχι κανενός.”
- Η 13χρονη: “Στα δικά μου μάτια, πάντως, ναι.”
- Ο 15χρονος: “Εγώ θα μπλέξω σίγουρα.”
- Η 13χρονη: “Μην μπλέξεις, θα το κάνω σίγουρα.”
- Ο 15χρονος: “(…)”
- Η 13χρονη: “Αν πάνε να μπλέξουν εσένα, θα πω ότι το έκανα μόνη μου.”
- Ο 15χρονος: “(…) Πες ότι φοβάσαι.”
- Η 13χρονη: “(…) Της είπα ότι δεν νιώθω καλά, κάτι θα γίνει.”
- Ο 15χρονος: “Να τελειώνουμε.”
Οι αρχές συνεχίζουν να εξετάζουν το περιεχόμενο των συνομιλιών και τις ψυχολογικές εκτιμήσεις των ανηλίκων, ώστε να διαπιστωθεί αν είχαν πλήρη συνείδηση των πράξεών τους.
Η υπόθεση προκαλεί σοκ στην ελληνική κοινωνία και εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ψυχική υγεία των ανηλίκων, την επίδραση των διαδικτυακών σχέσεων και τον ρόλο της λήψης φαρμακευτικής αγωγής σε ανηλίκους.
Η οικογένεια της 13χρονης εκπροσωπείται από τους δικηγόρους κ.κ. Μηνά Τσέρκη και Μαρίνα Κρανίτη και του 15χρονου από τον κ. Δημήτρη Γεωργακόπουλο.