Της Άννας Κανδύλη
Αυτό έκρινε η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 1363/2021 απόφασή του καθώς σύμφωνα με τους ανώτατους δικαστές, με τη διάταξη του άρθρου 2 περ. δ´ της 1211.2/18/07/25-9-2007 υπουργικής αποφάσεως, η οποία όριζε ως αναγκαίο προσόν για τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για την κατάταξη Δοκίμων Λιμενοφυλάκων ελάχιστο ανάστημα για μεν τους άνδρες υποψηφίους 1,70 μ., για δε τις γυναίκες υποψήφιες 1.65 μ., προκαλείτο διάκριση εις βάρος των γυναικών εν δυνάμει υποψηφίων, υπό την έννοια του αποκλεισμού αυτών σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με τους άνδρες εν δυνάμει υποψηφίους.
Σύμφωνα με το σκεπτικό , η διάκριση αυτή «αντιβαίνει τόσο στο ενωσιακό δίκαιο, όσο και στις συνταγματικές αρχές περί ισότητας των φύλων, αξιοκρατίας και αναλογικότητας, δεδομένου ότι δεν αιτιολογείται αντικειμενικώς ως προς την προσφορότητα και αναγκαιότητα του συγκεκριμένου ελαχίστου ορίου, η δε άσκηση της ευρείας, κατ’ αρχήν, ευχέρειας του κανονιστικού νομοθέτη προς θέσπιση των αναγκαίων προσόντων των υποψηφίων λιμενοφυλάκων υπερέβη εν προκειμένω, ενόψει των αλλεπαλλήλων και άνευ αποχρώντος λόγου αυξομειώσεων των προβλεπομένων ελαχίστων ορίων αναστήματος, το αναγκαίο μέτρο και τα τιθέμενα με τις ως άνω υπερνομοθετικές διατάξεις και αρχές όρια».
