“Παντού υπάρχουν επαίτες…”

Η 34χρονη Μάρθα Βασιλειάδη, είναι αδιόριστη καθηγήτρια Γερμανικών, και θέλοντας να παρουσιάσει την κατάσταση στην ελληνική κοινωνία από τη δική της σκοπιά, έδωσε μια συνέντευξη στη γερμανική ιστοσελίδα linksfraktion.de.Η Μάρθα κατάγεται από την Αθήνα. Στην Ελλάδα έχει εργασθεί ως καθηγήτρια γερμανικών και ως ξεναγός. Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει την πρακτική της εξάσκηση στην ομοσπονδιακή βουλευτή Gesine Loetzsch από την αριστερή παράταξη (DIE LINKE). Στη συνέντευξη αναφέρει  για ποιο λόγο αυτή και η αδελφή της είναι υποχρεωμένες να μένουν ακόμα με τους γονείς τους, γιατί δεν κατεβαίνει πλέον στο κέντρο της Αθήνας και γιατί οι επιλογές των νέων στην Ελλάδα είναι δύο: η μετανάστευση ή η ανεργία. Διαβάστε αποσπάσματα της συνέντευξης: Μια τυπική ελληνική οικογένεια«Είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Εγώ είμαι 34 ετών και η αδελφή μου 29. Μένουμε και οι δύο ακόμη στο πατρικό με τους γονείς μας, επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα να συντηρήσουμε οικονομικά δικό μας σπίτι. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να βρούμε δουλειά αλλά ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά δεν πληρώνουν καλά. Η αδελφή μου είναι πολύ στενοχωρημένη, καθώς δουλεύει ως διοικητικό προσωπικό σε ένα γηροκομείο και εδώ και σχεδόν δύο χρόνια δεν έχει λάβει κανένα ολόκληρο μισθό, παρά πληρώνεται με κάτι σαν χαρτζιλίκι. Ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης ενός ταξιδιωτικού γραφείου και η μητέρα μου βιβλιοθηκονόμος σε ένα πανεπιστήμιο. Είναι συνταξιούχοι εδώ και λίγα χρόνια και οι συντάξεις τους μειώθηκαν κατά 20%. Έχω δουλέψει για μια πενταετία ως αναπληρώτρια διδάσκοντας Γερμανικά σε ελληνικά σχολεία. Βρέθηκα να παίρνω μόνο 700 ευρώ το μήνα, αντί για 1200 που ήταν η αμοιβή μου. Και επειδή ταυτόχρονα μειώθηκε ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας, έμεινα με 450 ευρώ το μήνα». «Ο φίλος μου απολύθηκε»«Ο φίλος μου έχει απολυθεί. Δούλευε επί 10 χρόνια ως πωλητής σε ένα υποκατάστημα γερμανικής εταιρίας. Πολλοί από τους συναδέλφους του υποχρεώθηκαν να υπογράψουν νέες συμβάσεις εργασίας και να δουλεύουν με μερική απασχόληση». Οι γιατροί δεν γράφουν φάρμακα«Οι γιατροί δεν γράφουν φάρμακα και παρότι όλοι δουλεύουμε εδώ και πολλά χρόνια πληρώνοντας τις εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το ασφαλιστικό ταμείο μας δηλώνει ότι έχει χρεωκοπήσει. Πού πήγαν όλα τα λεφτά; Δεν πληρώνουν τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, ενώ οι γιατροί δεν γράφουν πλέον φάρμακα. Οι φαρμακοποιοί επίσης δεν αγοράζουν πλέον και όποιος είναι άρρωστος πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε καρκινοπαθείς. Τα φαρμακεία δεν έχουν χρήματα ώστε να αγοράσουν τα φάρμακα και οι ασθενείς για να τα πληρώσουν. Εκκλησιαστικές οργανώσεις, ραδιοφωνικοί σταθμοί ή άλλοι οργανισμοί ξεκίνησαν εράνους για να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς». Οι μισοί Έλληνες είναι άνεργοι«Ένας στους δύο Έλληνες είναι άνεργος αν και επίσημα η ανεργία κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και στο 30%. Γνώμη μου είναι ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, μια και στο ενδιάμεσο ένας στους δύο Έλληνες δεν έχει δουλειά. Παρόλα αυτά ελπίσαμε στις προηγούμενες εκλογές ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Ελπίσαμε ότι θα υπάρχουν επενδύσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και σε θέσεις εργασίας. Αντί για αυτό είχαμε ακόμα περισσότερες απολύσεις, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων». Παντού υπάρχουν επαίτες«Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι δραματική. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο και όλο και περισσότεροι προσπαθούν απλά να επιζήσουν με τα ελάχιστα χρήματα που κερδίζουν καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων ή κουβαλώντας τσάντες στα σουπερμάρκετ. Δεν αντέχω πλέον να κατεβαίνω στο κέντρο, καθώς η κατάσταση είναι καταθλιπτική».