H κόντρα στη σχέση μητέρας- κόρης
Οι γονείς που είναι μπλεγμένοι στη συντροφική τους σχέση και βιώνουν μια διαρκή απουσία χαράς, είτε που στα πλαίσια μονογονεϊκων οικογενειών έχουν βρεθεί μόνοι να φροντίζουν τα παιδιά τους, δίχως να δέχονται από άλλους αντίστοιχη φροντίδα, είναι πιθανόν να χάσουν το μέτρο. Σε μια αντιστροφή των ρόλων ζητούν την κάλυψη των συναισθηματικών τους κενών από τα παιδιά τους.
Γράφει ο παιδοψυχίατρος, Δημήτρης Καραγιάννης
Τα παιδιά συνεπώς μεταβάλλονται σε ψευδώς ώριμα “μικρομέγαλα” ή “υπεργονιούς”, που καλύπτουν αντίστοιχες συντροφικές ή γονικές ανάγκες των στερημένων γονιών τους. Είναι συχνές, μα πάντοτε συγκλονιστικές οι καταστάσεις εκείνες που μια μητέρα εμποδίζει άμεσα ή έμμεσα, συνειδητά ή ασυνείδητα, την αυτονόμηση της ενήλικης κόρης της, την οποία χρησιμοποιεί για να καλύψει τις δικές της ανάγκες και ανασφάλειες.
Μια τέτοια μητέρα θεωρεί ότι έχει προσφέρει πολλά, πλέον δικαιούται να την φροντίζουν και να την υπηρετούν. Ο χρόνος δεν της προσθέτει κατανόηση, τρυφερότητα και σοφία, αλλά αντίθετα της προσθέτει εγωισμό και σκληρότητα. Δεν ωριμάζει πνευματικά και παραμένει το κακομαθημένο ανώριμο κοριτσάκι που θεωρεί ότι οι άλλοι υπάρχουν για να την υπηρετούν. Η ίδια γυναίκα που είχε κατηγορήσει την δική της μητέρα ότι δεν την είχε φροντίσει αρκετά, στερεί από τα παιδιά της από την στοιχειώδη φροντίδα, δίχως καν να το συνειδητοποιεί.
Στις περιπτώσεις αυτές, το θέμα δεν τίθεται ανοιχτά ως προς την ανεπάρκεια της μητέρας, αλλά αιτιολογείται με τους εξωτερικούς κινδύνους που ελλοχεύουν και καταγράφεται ως αδυναμία της κόρης να αυτονομηθεί.
Η κατάσταση δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή. Καθώς όμως ο χρόνος περνά, η κόρη ανησυχεί και σχεδιάζει κάποιες ενέργειες προς την κατέυθυνση τηα αυτονομίας, που όμως σχολιάζονται επιτιμητικά από την μητέρα. Στη συνέχεια η μητέρα νιώθοντας απειλημένη, κάνει συναισθηματικούς εκβιασμούς. Περιγραφει τις θυσίες που υποβλήθηκε για να φροντίσει την κόρη της. Μεγεθύνει τα προβλήματα της υγείας της. Ενοχοποιεί με την απειλή του θανάτου της, που σύντομα θα τη βρει μόνη και εγκαταλειμμένη. Είναι τότε που η κόρη θα μείνει οριστικά με την μητέρα της, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια για αυτονόμηση. Δεν είναι η αγάπη για την μητέρα της που θα την κρατήσει κοντά της αλλά το αντίθετο.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο boro.gr
