Κανένας δεν μπορεί να έχει αντίρρηση ότι απέναντι σε έναν καταστροφικό παράγοντα, όπως αναμφισβήτητα είναι η φωτιά, το πρώτο μέλημα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Στη συνέχεια, οι περιουσίες. Αλλά και το περιβάλλον, που στην προκειμένη περίπτωση είναι δυστυχώς το όχημα επάνω στο οποίο ταξιδεύουν οι φωτιές.
Γράφει ο ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ – ΠΗΓΗ: Realnews
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την πανίδα. Με τον όρο «πανίδα» εννοούμε το σύνολο των διαφόρων ειδών ζωικών οργανισμών (σπονδυλωτών και ασπόνδυλων) που απαντώνται σε μια περιοχή. Και πόσο μάλλον των ζώων συντροφιάς και των ζώων σε όλη την γκάμα της κτηνοτροφίας. Ξεκινάμε, λοιπόν, με την παραδοχή ότι στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς απέναντι σε μια συμφορά, πάνω απ’ όλα είναι η προστασία των ανθρώπων. Είτε μιλάμε για κατάσταση SOS σε πλοία, αεροπλάνα, οικιστικές περιοχές, δασικές περιοχές, σε στοές μεταλλίων… Είτε μιλάμε για φωτιές, πλημμύρες, σεισμούς και ό,τι άλλο από φυσική αιτία ή από ανθρώπινο χέρι (εκούσια/ακούσια) που μπορεί να προκαλέσει το κακό. Ναι. Είναι τεράστιο κατόρθωμα ότι στην πρωτοφανή κατάσταση στη Ρόδο απομακρύνθηκαν, με απόλυτη ασφάλεια, 19.000 κάτοικοι και τουρίστες. Με όποιο διαθέσιμο μέσο. Από τη θάλασσα με το Λιμενικό, με πούλμαν, αστικά λεωφορεία, ταξί και με το (κορυφαίο) φιλότιμο των ντόπιων, που διέθεσαν τα Ι.Χ. τους, ακόμα και τα αγροτικά τους οχήματα. Και στη συνέχεια έκαναν πράξη την ελληνική λέξη «ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ».
Σε όλους αυτούς τους παράγοντες -και κυρίως του κράτους- που προστάτεψαν ζωές, η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, στο σύνολο των κομμάτων που τη συνθέτουν, δεν απέδωσε ούτε ένα μπράβο. Δεν επέτρεψε ούτε την παραδοχή ότι το 112 με τα alert μηνύματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση του κόσμου. Ευρωπαϊκός αριθμός κλήσης έκτακτης ανάγκης. Στην Ελλάδα, επί υπουργίας Ολγας Γεροβασίλη, από τις αρχές του 2019 ξεκίνησαν οι δοκιμαστικές λειτουργίες του. Από τον Ιανουάριο του 2020, επί υπουργίας Κυριάκου Πιερρακάκη, κατέστησαν δυνατές και τέθηκαν σε πλήρη λειτουργία. Ακούστηκαν στη Βουλή, αλλά και στις τηλεοράσεις, τσιτάτα όπως: «Με εκκενώσεις και 112 SMS δεν αντιμετωπίζεται μια φωτιά». Προφανώς οι εκφραστές αυτής της αντίληψης θεωρούν ήσσονος σημασίας τη ρητή εντολή του πρωθυπουργού, την παγκοσμίως ρητή εντολή του κάθε επικεφαλής σε όποιο ακραίο περιστατικό: «Προέχουν οι ζωές».
Τελικά, εύλογη η ικανοποίηση της κυβέρνησης ότι δεν ξαναζήσαμε τους νεκρούς του 2009 στην Ηλεία και στην Εύβοια και τους νεκρούς του 2018 στο Μάτι. Θέλουν-δεν θέλουν κάποιοι, ήταν σωτήριες οι προληπτικές εκκενώσεις και με την παρέμβαση του 112 και με τη φυσική παρουσία των αστυνομικών πόρτα-πόρτα. Αλλά οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί: «Μέσα σε 10 ημέρες, στην Ελλάδα, ξέσπασαν 594 πυρκαγιές, κάτω από ακρότατες συνθήκες καύσωνα και παράλληλα ισχυρών ανέμων», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και προσέθεσε ότι «ζούμε πολύ επικίνδυνες ημέρες του καλοκαιριού στη χώρα μας, όπως και σε εννέα ακόμη χώρες της Μεσογείου, που δοκιμάζονται εξίσου σκληρά». Με τους επιστήμονες, σε διεθνές επίπεδο, να μιλούν συνεχώς για τη «Μεσόγειο που φλέγεται», με επίκεντρο και τα επικίνδυνα παιχνίδια της κλιματικής αλλαγής.
Και, δυστυχώς, για την Ελλάδα φέτος δεν ήταν μόνο η Ρόδος. Ηταν και πάλι η Εύβοια. Η Κέρκυρα στις φλόγες. Λάρισα και Μαγνησία, η οποία, δυστυχώς, κατέγραψε δύο νεκρούς και το ασύλληπτο με τις εκρήξεις στην 111 Πτέρυγα Μάχης. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα λειτούργησαν με απόλυτη ακρίβεια. Πολλές φορές είναι δικαιολογημένος και ο θυμός του πολίτη μέσα στην απελπισία του. Αλλά ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Και θα το επαναλάβω: Φέτος, στα μέχρι τώρα συμβάντα, δεν είχαμε τις τραγικές επαναλήψεις καταγραφής νεκρών του 2009 και του 2018. Είχαμε, όμως, και πάλι την πυγμαχία των πολιτικών δηλώσεων, λες και μόνο όλοι οι προηγούμενοι τα έκαναν καλά. Λες και η ευθύνη στη διαχείριση μεγάλων πυρκαγιών δεν έχει διαχρονική και διακομματική αποτύπωση, ανεξάρτητα με το αν τον «μουτζούρη» τον κρατούσε τώρα η σημερινή κυβέρνηση.
Από τις μεγάλες φωτιές στη Χαλκιδική το 1978 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα αντιμετωπίζει κάθε χρόνο μικρές ή μεγάλες πύρινες κολάσεις με τα Καναντέρ, τα περισσότερα του 1975, να θυμίσω τα Πεζεντέλ και να προσθέσω, εκτός από τα Ericsson, τα ενοικιαζόμενα αεροπλάνα ή και ελικόπτερα, κυρίως από τη Ρωσία, που φέτος, λόγω των κυρώσεων, όπως και πέρυσι, δεν μπορέσαμε να τα πάρουμε. Ακατανόητη η εμμονή της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μην εξαιρέσει αυτή την περίπτωση που αφορά ζωές και περιουσίες εν καιρώ ειρήνης. Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο. Αν και εκεί βολεύτηκαν με ρωσικά ελικόπτερα που νοικιάστηκαν στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω εταιρειών από τρίτες ευρωπαϊκές χώρες.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παράλληλα με τους εξοπλισμούς για την αμυντική μας θωράκιση, θέλει η Ελλάδα να «χτίσει» και έναν σύγχρονο στόλο πτητικών πυροσβεστικών μέσων. Είτε με αγορές είτε και με μακροχρόνιες τετράμηνες/πεντάμηνες μισθώσεις μέσω διεθνούς διαγωνισμού. Ετσι κι αλλιώς, τα Καναντέρ του 1975 δεν υποστηρίζονται πλέον από μονάδα παραγωγής ανταλλακτικών, γιατί έχει κλείσει εδώ και χρόνια το εργοστάσιο. Γεγονός που δείχνει και τον τεράστιο αγώνα που δίνουν οι μηχανικοί εδάφους της Πολεμικής Αεροπορίας. Αλλά αξίζει εδώ να θυμίσουμε ένα σχετικό περιστατικό: Το1993, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήθελε να φέρει στην Ελλάδα από τον Καναδά το πρόγραμμα «Initial Attack». Ενα φιλόδοξο πρόγραμμα, με μεγάλα αεροπλάνα Boeing που στην ουσία, με την πρώτη πυρκαγιά, την κύκλωναν με ειδικό επιβραδυντικό υγρό ώστε να αποτραπεί η επέκτασή της. Με ταυτόχρονες επιχειρήσεις από το έδαφος στον πυρήνα της φωτιάς. Στην πρόταση Μητσοτάκη διαφώνησε ο τότε υπουργός Γεωργίας Σωτήρης Χατζηγάκης. Παραιτήθηκε. Και το σχέδιο ναυάγησε. Και, επιπλέον, σε ό,τι αφορά το σήμερα, δεν ακούστηκε κανένας στη Βουλή ή στα κανάλια να επισημαίνει ότι φέτος άρχισαν να καλύπτονται οι ελλείψεις προσωπικού στο Πυροσβεστικό Σώμα. Μήνα Μάρτιο, «κλείδωσε» ο αριθμός νέων μόνιμων προσλήψεων στο Πυροσβεστικό Σώμα. Ο αριθμός των προσλήψεων επιβεβαιώθηκε αφού εκδόθηκε και το σχετικό ΦΕΚ, σύμφωνα με το οποίο αυξήθηκαν κατά 3.630 οι οργανικές θέσεις στην Πυροσβεστική.
Στο διά ταύτα, να μην ξεχαστεί και η λέξη «εμπρησμός». Το 2009, ο τότε υπουργός Βύρων Πολύδωρας είχε μιλήσει για «ασύμμετρη απειλή». Εννοούσε εισαγόμενη. Φέτος, η ΕΥΠ, για τον ίδιο λόγο, ερευνά κατά βάση στη Ρόδο. Σχετικό tweet ανέβασε και ο πρώην υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος. Αλλά υπάρχουν και οι ψυχάκηδες που βάζουν φωτιές, όπως και οι επικίνδυνα ηλίθιοι που εκτελούν εργασίες παίζοντας κυριολεκτικά με τη φωτιά. (Παραπέμπω στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της Realnews την περασμένη Κυριακή: «Υποψίες για εμπρησμό σε τρία μέτωπα». Δεν διαψεύστηκε).
ΥΓ.: Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο στη μνήμη των δύο πιλότων του Καναντέρ που σκοτώθηκαν σε έναν πόλεμο που τον κοιτούσαν κατάματα, παρά τις ανάμεσά τους φλόγες και τους πυκνούς καπνούς. Οταν στα τηλεοπτικά μου χρόνια του ΑΝΤ1 έκανα μια δίωρη τηλεοπτική εκπομπή αφιερωμένη στην Πολεμική Αεροπορία, ρώτησα έναν 28χρονο πιλότο για τους κινδύνους στην καθημερινότητά του στον αέρα. Και μου απάντησε: «Είναι στάση ζωής να υπηρετώ την πατρίδα. Ξέρω τους κινδύνους. Αλλά, αν μάθετε μια μέρα ότι έπεσε το αεροπλάνο μου και σκοτώθηκα, μη βγείτε στα κανάλια να την κατηγορήσετε. Εκείνη έκανε το καλύτερο με την άρτια εκπαίδευσή μου και το πτητικό μέσο που μου εμπιστεύτηκε. Ηταν, απλώς, για μένα η κακιά στιγμή…».
