«Ήμουν 4 ετών. Και είχα στα παιδικά μου μάτια σπασμένα αντικείμενα, γυαλιά, τα αδέλφια μου και την μητέρα μου να κλαίνε και να με προστατεύουν από τον μεθυσμένο “πατέρα” μου. Να βλέπω τον αδελφό μου στα πατώματα να αμύνεται από την επίθεση του πατέρα μας με μαχαίρι». Για την Θ., τα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας χωρίστηκαν στο «πριν» και το «μετά». Άλλος ένας κακοποιητής που κρατά στα χέρια του τα κλειδιά του σπιτιού των θυμάτων του και σπέρνει τον τρόμο και τον πόνο με κάθε του κίνηση του. Αόρατη ή ορατή, άμεση ή έμμεση, ψυχολογική, λεκτική, σωματική, σε κοινή θέα σαν ένα ματωμένο μετάλλιο ή πίσω από κλειστές πόρτες σαν ένα επτασφράγιστο μυστικό, η έμφυλη βία έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται με τα χρόνια και στην πιο ακραία της μορφή, εξαφανίζει ζωές και «σβήνει» ψυχές.
Της Βιολέτας Φωτιάδη
Οικογένειες σε όλο τον κόσμο θρηνούν μία κόρη, μία αδερφή, μία μητέρα που βρήκε τραγικό θάνατο στα χέρια εκείνου που ισχυριζόταν πως την αγαπά ή εκείνου που της επιτέθηκε γιατί περπατούσε μόνη στο δρόμο ή εκείνου που έκρινε ότι αν δεν ζήσει μαζί του δεν θα ζήσει καθόλου.
Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών γυναίκες που κατάφεραν και γλίτωσαν από τους κακοποιητές τους και που επέζησαν έπειτα από φρικτά περιστατικά βίας μιλούν στο enikos.gr.
Μ. – «Από εκεί που χτυπούσε τα έπιπλα, χτυπούσε εμένα»
Η Μ. ερωτεύτηκε στην εφηβεία της ένα αγόρι δύο χρόνια μεγαλύτερό της. «Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας», θυμάται. Στην αρχή όλα κυλούσαν ομαλά και ακόμα και κάποια μικρά σκηνικά ζήλιας ήταν δικαιολογημένα. Όταν η τότε 16χρονη Μ. άλλαξε σχολείο, το αγόρι της πήγαινε να την πάρει στο σχόλασμα κάθε μέρα. «Έλεγε ότι δεν με έβλεπε αρκετά. Έτσι επιστρέφαμε μαζί στο σπίτι και συναντιόμασταν πάλι το απόγευμα που με πήγαινε στο φροντιστήριο». Τα βράδια κοιμόντουσαν μαζί, στο σπίτι του και η Μ. έλεγε στους γονείς της πως έμενε σε φίλες της.
Όταν η ίδια άρχισε να αναπτύσσει φιλικές σχέσεις στο νέο της σχολικό περιβάλλον, εμφανίστηκαν και τα πρώτα έντονα σημάδια χειριστικής συμπεριφοράς. «Απαίτησε να του δώσω τον κωδικό του προφίλ μου στο Facebook γιατί πίστευε πως μιλάω κρυφά με ένα αγόρι και πως φλερτάρουμε. Το έκανα γιατί δεν ήθελα να τσακωθούμε. Όμως άρχισε να επεμβαίνει ακόμη και στο τι συζητάω με τις φίλες μου», λέει η ίδια.
Της έλεγε πως δεν επιτρέπεται να πηγαίνει σε club και πως οι φίλες της ψάχνονταν άρα το ίδιο έκανε κι εκείνη. Οι καυγάδες έγιναν καθημερινό φαινόμενο και εκείνος ήταν όλο και πιο νευρικός. «Στην αρχή ενώ καυγαδίζαμε χτυπούσε τους τοίχους, τα έπιπλα και αρκετές φορές και τα χέρια του μεταξύ τους. Εγώ φοβόμουν αλλά δεν πίστευα ποτέ πως θα μου κάνει κακό».
Κι ύστερα ήρθε μια σχολική εκδρομή που έμελλε να αποκαλύψει το «τέρας» της βίας. «Όταν του είπα αργότερα πως θέλω να πάω στην εκδρομή του σχολείου, θύμωσε και μου έλεγε χυδαία πράγματα. Του είπα πως ότι θα πήγαινα ό,τι και να γινόταν και τότε με έπιασε από τα μπράτσα, με κόλλησε στον τοίχο και άρχισε να με πιέζει. Του φώναζα να με αφήσει, ότι με πονάει αλλά εκείνος συνέχιζε. Σήκωσα το χέρι μου και έσπρωξα το μάγουλό του και τότε μου έριξε το πρώτο χαστούκι. Πάγωσα, έβαλα τα κλάματα, τον έσπρωξα, του είπα “τέλος” κι έφυγα».
Την εβδομάδα που ακολούθησε του περιστατικού την πολιορκούσε έντονα και μεθοδευμένα. Ασταμάτητες τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα, την «έστηνε» έξω από το σχολείο και το φροντιστήριό της και την περίμενε. Παρά την αντίστασή της, ένα «συγγνώμη» κι ένα «δεν θα το ξανακάνω ποτέ» την έκαναν να γυρίσει ξανά.
«Έπειτα από μία εβδομάδα καβγαδίσαμε και μου έριξε αγκωνιά στα πλευρά. Ακολούθησε ένα χαστούκι και στη συνέχεια ήρθαν οι μελανιές. Από εκεί που χτυπούσε τα έπιπλα χτυπούσε εμένα. Συχνά με έπιανε από το σβέρκο όταν μαλώναμε και με μελάνιαζε».
Το βράδυ πριν από την σχολική εκδρομή η κατάσταση κλιμακώθηκε. Κατά τον αποχαιρετισμό τους πριν το ταξίδι της εκείνος ήταν εμφανώς νευριασμένος. Της πρότεινε να την πάει στην προπόνησή της και να την αποχαιρετήσει εκεί. «Δεν έχεις πια νεύρα επειδή θα πάω στην εκδρομή;», τον ρώτησε. Η απάντηση ήταν μία κλοτσιά στη μέση της με αποτέλεσμα να πέσει από τις σκάλες. «Με έσπρωξε από τις σκάλες. Έπεσα πάνω στην πόρτα του ασανσέρ. Τραυματίστηκα σοβαρά στο πόδι».
Η απόφαση να χωρίσουν ήταν «μονόδρομος» και η αντίδραση του συντρόφου της ήταν αναμενόμενη «Δεν με άφησε. Ερχόταν κάτω από το σπίτι μου και μου έστελνε μηνύματα απειλώντας πως θα αυτοκτονήσει με την μηχανή αν δεν κατέβω. Έτσι μείναμε μαζί».
Η Μ. είχε γίνει πια ένα πιόνι στα χέρια του. Φοβισμένη ακόμα και στη σκέψη να φέρει αντίρρηση στο οτιδήποτε, πήγαινε με τα «νερά του» για να μην ξυπνήσει το «θηρίο». Η σωματική βία είχε υποχωρήσει αλλά όχι και η ψυχολογική. Λίγο πριν της πανελλήνιες εξετάσεις, ήρθε και ο καυγάς που σήμανε την αρχή του τέλους. Ο σύντροφός της διαφωνούσε με τον επαγγελματικό προσανατολισμό της και έτσι της επιτέθηκε λεκτικά λέγοντάς της πως θα αποτύχει, πως είναι άχρηστη και άλλα παρόμοια κοσμητικά επίθετα.
«Μου έλεγε πως δεν θα βρω κάποιον να με προστατεύει όσο εκείνος, πως είμαι πουτ@@@ επειδή φοράω σορτσάκια, πως έχω γελοίο χαρακτήρα, πως είμαι χαζή και αδύναμη».
Πέντε ώρες μετά η Μ. είχε συνειδητοποιήσει το κακό που της είχε κάνει η επί 3,5 χρόνια σχέση της μαζί του. «Εξαφανίστηκα. Ερχόταν και πάλι κάτω από το σπίτι μου, από το σχολείο αλλά εγώ τον απέφευγα. Όταν είσαι θύμα, θεωρείς πως φταις εσύ μόνο, κατηγορείς τον εαυτό σου για τα πάντα και δικαιολογείς τα πάντα. Από όσα έζησα μου έμειναν τραύματα, δεν εμπιστεύομαι και δεν αφήνομαι. Για εμένα ήταν μία κόλαση», καταλήγει.
Μ. – «Η τελευταία φασαρία που κινδύνεψα να χάσω τα παιδιά μου ήταν η αφορμή για να φύγω»
Η Μ. βίωσε την κακοποίηση από την πλευρά της συζύγου και όλα ξεκίνησαν με τον ερχομό του δεύτερου εκ των τριών παιδιών της. «Αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μας. Δεν ήθελε να τις αναλάβει», λέει. Οι φωνές έγιναν σπρώξιμο κι αυτό με τη σειρά του εξελίχθηκε σε ξύλο. Για αρκετά χρόνια η Μ. κακοποιούταν από τον σύζυγό της και πίστευε πως έφταιγε η ίδια, πως εκείνη τον εκνεύριζε.
«Η τελευταία φασαρία όπου κινδύνεψα να χάσω τα παιδιά μου και ο τότε, 12χρονος, γιος μου προσπαθούσε να προστατέψει εμένα και τις αδερφές του, ηλικίας 14 και 4 ετών, από την απειλή του με μαχαίρι, ήταν η αφορμή για να φύγω», αναφέρει.
Πριν από αυτό, είχε απευθυνθεί για βοήθεια σε δικούς της ανθρώπους. Δεν βοήθησε κανείς. «Σαν να μην ήθελαν να με ακούσουν», επισημαίνει.
Η ίδια εξηγεί πως «κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει γιατί το χρωστούσε στα παιδιά της που είναι τα πάντα για εκείνη».
«Για να μην γεμίσω με κακές αναμνήσεις την ψυχή τους. Που τελικά αυτές πρόλαβαν και τρύπωσαν όμως αυτά έμειναν δυνατά και τις έδιωξαν! Φύγετε όσο είναι νωρίς, όχι μόνο για εσάς αλλά και για την ψυχή σας!».
Θ. – «Δεν μπορούσα να μιλήσω έως τα 3 μου χρόνια γιατί πίστευα με το παιδικό μυαλό μου πως αν μιλήσω θα γίνει φασαρία»
Η Θ., κόρη της Μ., είδε τον πατέρα της υπό την επήρεια αλκοόλ να κάνει σμπαράλια αγαπημένα τους αντικείμενα στο σπίτι με τα γυαλιά και τα θρύψαλα να απλώνονται γύρω της. Ήταν μόλις 4 χρονών. Η αδερφή της ήταν 14 και ο αδερφό της 12. Όταν η μητέρα της ήρθε στο σπίτι ο πατέρας τους την απείλησε κρατώντας μαχαίρι. Ο 12χρονος αδερφός της Θ. προσπάθησε να προστατέψει τη μαμά του. «Αυτό όμως ήταν το τέλος. Τα πρώτα 4 χρόνια μου ήταν σε αυτή την κατάσταση. Φασαρίες, φόβος, κλάμα. Δεν μπορούσα να μιλήσω έως τα 3 μου χρόνια γιατί πίστευα ,με το παιδικό μυαλό μου, πως αν μιλήσω θα γίνει φασαρία. Και όλα αυτά μεγαλώνοντας γίνανε τραύματα και μετά ένα τεράστιο “γιατί;” Ένα μεγάλο ερωτηματικό. Θα πω κάτι προς τα παιδιά ή φίλους: μιλήστε εσείς ώστε να βοηθήσετε!».
Β. – «Έμπαινα στο ντουζ και άνοιγα το νερό να τρέχει γιατί μόνο εκεί μπορούσα να κλάψω χωρίς να θυμώσει»
Όταν ήταν φοιτήτρια η Β. γνώρισε τον Ν. Τον ερωτεύτηκε αμέσως και παρά τις δυσκολίες της απόστασης που τους χώριζε προσπαθούσαν να είναι μαζί. Στην αρχή όλα κυλούσαν όμορφα. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε η Β. Όταν ήρθε ο πρώτος χωρισμός λόγω απιστίας του συντρόφου της, ο Β. δεν προσπάθησε να την πείσει πως ήταν ένα λάθος, μία παρόρμηση της στιγμής και πως δεν θα ξαναγίνει. Πήγε να την βρει στην πόλη που έμενε, έκανε κινήσεις που φανέρωναν τη μετάνοιά του και προσπαθούσε να είναι δίπλα της ακόμα και τις στιγμές που ήταν μακριά της. Πόσο «δίπλα» της όμως;
«Δεν ήξερα αν ήθελα να είμαι μαζί του μετά από ότι έγινε. Ζήτησα χρόνο και δεν τον έλαβα ποτέ. Πίστεψα πως δεν θα ξαναγίνει και γίναμε ζευγάρι και πάλι. Τότε άρχισε ο έλεγχος. Ξεκίνησε να μου λέει ότι του λείπω επειδή μέναμε μακριά και πως ήθελε όταν καλώ κόσμο στο σπίτι να κάνουμε βιντεοκλήση για να αισθάνεται μέλος της παρέας. Το κάναμε. Γινόταν ειρωνικός, αγενής και επιθετικός με κάθε άνδρα που έκανα παρέα. Όταν ερχόταν να με δει και να περάσουμε μέρες μαζί ήθελε κάθε φορά που ήμασταν με παρέα με άνδρες να με κρατάει μόνιμα αγκαλιά γιατί ήμουν “δικιά” του και έπρεπε να το ξέρουν όλοι.
Όταν έβγαινα μόνη μου μου έλεγε να τον παίρνω τηλέφωνο και να το αφήνω ανοιχτό για να ακούει τι λέω με την παρέα μου και χρονομετρούσε την ώρα που μου έπαιρνε να γυρίσω σπίτι από όπου κι αν ήμουν. Επειδή είχε έρθει πολλές φορές να με δει εκεί που σπούδαζα ήξερε τα μέρη που πάω, τις υποχρεώσεις μου και τι αποστάσεις διανύω. Αν καθυστερούσα να τον καλέσω με το που έμπαινα στο σπίτι θύμωνε και με “τιμωρούσε” με τα νεύρα του και την κακή του διάθεση για κάποιες μέρες. Φοβόμουν πως αν κάνω κάτι που δεν του αρέσει θα θυμώσει και θα μου επιβάλει πάλι την εβδομαδιαία “ποινή” μου όπου θα τσακωνόμασταν συνέχεια», λέει η ίδια.
«Άρχισε να αποκαλεί το σπίτι μου σπίτι του και έλεγε πως μπορεί να έρθει όποτε θέλει οπότε καλό θα ήταν να προσέχω γιατί ποτέ δεν ξέρω πότε θα έρθει για έναν “απροειδοποίητο έλεγχο”. Όταν τσακωνόμασταν έκλαιγα τόσο πολύ που ζαλιζόμουν και μου έλεγε πως δεν πειράζει, δεν παθαίνω τίποτα και ότι αφού τον στεναχώρησα καλά να πάθω. Oι μήνες περνούσαν και οι καβγάδες, τόσο από κοντά όσο και από απόσταση, γίνονταν όλο και χειρότεροι. Όταν έκλαιγα μπροστά του από τις φωνές και από την ένταση δυσανασχετούσε, φώναζε ακόμα περισσότερο. Ότι και να έκανα ήταν λάθος, κακό και με κάποιο τρόπο τον έθιγε ή τον εκνεύριζε. Πήγαινα στο μπάνιο και άνοιγα το ντουζ για να τρέχει το νερό και να κλαίω χωρίς να θυμώσει. Λίγο καιρό μετά χωρίσαμε».
Η «Όλγα» μπορεί να σου σώσει τη ζωή
Τον Αύγουστο του 2023 γράφτηκε ο τραγικός επίλογος του πολύμηνου εφιάλτη της Όλγας Δημητρακοπούλου. Η 41χρονη άφησε την τελευταία της πνοή σε ένα κέντρο αποκατάστασης στο οποίο είχε εισαχθεί για να αντιμετωπίσει τις βαρύτατες σωματικές βλάβες που της είχε προξενήσει ο βάναυσος ξυλοδαρμός του συντρόφου της τον Ιανουάριο του 2022, στην Αργυρούπολη.
Η γυναίκα εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ευαγγελισμού με βαριές κακώσεις στο κεφάλι και στο θώρακα αλλά και σπασμένα πλευρά. Παρόλο που κατάφερε να ξυπνήσει και να βγει από τη ΜΕΘ, οι εγκεφαλικές κακώσεις που είχε υποστεί της είχαν προκαλέσει προσωρινή απώλεια της ομιλίας ενώ αδυνατούσε να κινηθεί και να αυτοεξυπηρετηθεί.
Η Όλγα μπορεί να «έφυγε» αλλά στο όνομά της γράφεται ιστορία. Ο οργανισμός «Πράξη Αγάπης» ανακοίνωσε σήμερα σε εκδήλωσή του την δημιουργία μίας νέας εφαρμογής συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης όπου τα θύματα βίας που το επιθυμούν θα μπορούν να μιλούν – ανώνυμα ή επώνυμα – σε πραγματικό χρόνο με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.
Το νέο app «ακούει» στο όνομά «Όλγα – Ιn action for women» και όπως εξηγεί η διευθύντρια επικοινωνίας και δημοσίων Σχέσεων Οργανισμού «Πράξη Αγάπης» Δέσποινα Καβύρη, «είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής προς τη γενναία Όλγα Δημητρακοπούλου».
Η κυρία Καβύρη αποσαφηνίζει πως η νέα εφαρμογή δεν έρχεται για να αντικαταστήσει το «Panic Button».
«Πρόκειται για κάτι διαφορετικό από το Panic Button. Aφορά την υποστήριξη και τη συμβουλευτική σε γυναίκες που μπορεί να υφίστανται βία. Θα υπάρχει δυνατότητα να ειδοποιηθούν οι Αρχές αν το επιθυμεί το θύμα. Δημιουργήσαμε και παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα εφαρμογή όπου δίνεται η δυνατότητα σε γυναίκες θύματα βίας να επικοινωνούν με γραπτό μήνυμα σε πραγματικό χρόνο μέσω live chat με εξειδικευμένο προσωπικό ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργούν. Ο ρόλος του εκπροσώπου είναι συμβουλευτικός με τελικό σκοπό την αποφυγή περιστατικών βίας και ο σχεδιασμός της εφαρμογής δίνει τη δυνατότητα επώνυμης και ανώνυμης επικοινωνίας», εξηγεί η ίδια.
Στόχος της εφαρμογής είναι να συνδεθεί πανελλαδικά με κρατικές δομές από όπου θα συντονίζονται οι απαντήσεις των ειδικών με βάρδιες. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα ξεκινήσει η πιλοτική λειτουργία του app στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και στη συνέχεια θα επεκταθεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τέλος, σύμφωνα με την κυρία Καβύρη, τα δεδομένα που θα συλλέγονται θα κατηγοριοποιούνται από την εφαρμογή και θα είναι διαθέσιμα στις Αρχές ώστε να συμβάλλουν στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.
…
