Δεν αντέχουν άλλο οι ασθενείς

Σε κατάσταση απελπισίας έχουν οδηγηθεί λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στον τομέα της υγείας οι χρόνια πάσχοντες, οι οποίοι έχουν φτάσει σε σημείο να… θέλουν να πεθάνουν. Η υποβάθμιση της περίθαλψης, οι ελλείψεις στα νοσοκομεία και η άρνηση των φαρμακοποιών να χορηγούν φάρμακα στους ασφαλισμένους λόγω των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων δυσχεραίνουν την κατάσταση των χρονίως πασχόντων.«Θέλω να πεθάνω ανθρώπινα, εκεί που κάθομαι» λέει Μιχάλης Τσακατσώνης ο οποίος εκτός από καρκίνο έχει προσβληθεί και από διαβήτη και καρδιακή ανεπάρκεια. Άνεργος και χωρίς τη δυνατότητα να πάρει σύνταξη γιατί του λείπουν 99 ένσημα, ο Μιχάλης Τσακατσώνης, δεν μπορεί ούτε τα φάρμακά του να πάρει ούτε καν να ανασάνει καθώς η ΔΕΗ του έχει κόψει το ρεύμα το οποίο είναι απαραίτητο για τη λειτουργία της αναπνευστικής συσκευής που πρέπει να χρησιμοποιεί. «Το εμπάργκο των φαρμακοποιών στα ασφαλιστικά ταμεία μας δυσκολεύει τη ζωή. Αναγκαζόμαστε να ανταλλάσουμε φάρμακα. Από την άλλη στο ΑΧΕΠΑ και στο Ιπποκράτειο δεν υπάρχουν αντιδραστήρια. Οργανώσαμε αιμοδοσία και στο Ιπποκράτειο δεν υπήρχαν ασκοί για το αίμα. Φτάσαμε σε σημείο να χάνουμε αιμοδότες» λέει ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Γονέων Παιδιών και Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Νομού Θεσσαλονίκης, Γιώργος Σβαρνάς.Ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και τα άτομα που πάσχουν από νεανικό διαβήτη. Όπως αναφέρει η εκπρόσωπος της Ένωσης Διαβητικών Παιδιών και Εφήβων Βορείου Ελλάδος, Πηνελόπη Κωνσταντούδη, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη για τους νέους άνω των 25 ετών που δεν καλύπτονται πλέον από την ασφάλεια των γονέων τους. Τέλος, η εκπρόσωπος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας-Θράκης, Περσεφόνη Μήττα δήλωσε:«Τα φάρμακα είναι πανάκριβα, κοστίζουν από 200 έως 4000 ευρώ. Όταν δεν υπάρχουν κινδυνεύει η ζωή μας. Λένε ότι χρωστάνε οι εταιρείες. Δεν θα μπω σε αυτό το παιχνίδι, δε με νοιάζει ποιος φταίει, να τον βρούνε». Παράλληλα τόνισε ότι κανένας πολιτικός δεν συγκινήθηκε με τα προβλήματα των καρκινοπαθών ούτε και σκέφτηκε να δώσει ένα μισθό για τους καρκινοπαθείς, πράγμα που έκαναν ένας Έλληνας της Γερμανίας, αλλά και ένας Έλληνας από την Αμερικής που προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει.