Η Πόλυ Πάνου, το «παιδί θαύμα» της δεκαετίας του ’50 και μια από τις πιο σημαντικές φωνές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, πέθανε σαν σήμερα το 2013, έχοντας διανύσει μία χρυσή πορεία στα λαϊκά πάλκα και την ελληνική δισκογραφία. «Νονός» της στο τραγούδι ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, με τον οποίον έκανε την πρώτη της επαγγελματική συνεργασία. Μαράζι της ότι δεν κατάφερε να κάνει παιδί. Ωστόσο αναπλήρωσε το κενό με μια υιοθεσία.
Γεννημένη στην Αθήνα, την ημέρα που οι Ιταλοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, η Πόλυ Πάνου είχε «μεράκι» με το τραγούδι. Συνεχώς τραγουδούσε, και η πιο χαρακτηριστική εικόνα που η ίδια έχει περιγράψει ήταν να σκαρφαλώνει στη λεμονιά που είχαν στο πατρικό της σπίτι και να τραγουδάει «αφ’ υψηλού». Όπως είπε ήθελε να τραγουδήσει τα τραγούδια που είχε αποστηθίσει ακούγοντας ένα Τζουκ Μποξ. Ανέβαινε στην λεμονιά λοιπόν και τα τραγουδούσε για να μην τα ξεχνάει.
Μέχρι το 1950…. Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στην Πάτρα, η ατίθαση Πολυτίμη Κολιοπάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, πήγε και τραγούδησε σε έναν διαγωνισμό ταλέντων στα Ψηλά Αλώνια, χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Βγήκε πρώτη ανάμεσα σε περισσότερα από 250 παιδιά. Γέμισε τότε δώρα η ίδια και η οικογένειά της. Οι τοπικές εφημερίδες έκαναν τότε λόγο για «το παιδί θαύμα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το ΕΡΤNEWS. Αλλά το χρυσό δώρο ήρθε ένα χρόνο αργότερα.
Το 1951, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, νεαρός και ανερχόμενος τότε, πήγε με την ορχήστρα του στην Πάτρα για μια εμφάνιση σε κέντρο. Εκεί ο Μπιθικώτσης τσακώθηκε με την τραγουδίστρια που τον συνόδευε στο πάλκο κι εκείνη έφυγε. Στεναχωρημένος μπήκε σε ένα κουρείο, που ήταν στην γειτονιά που έμενε η Πολυτίμη Κολιοπάνου, όπως ήταν το πραγματικό όνομά της. Άλλωστε όπως η ίδια διηγήθηκε σε τηλεοπτικό αφιέρωμα της ΕΡΤ, το σπίτι της ήταν στο κέντρο της πόλης, κοντά στα Δικαστήρια.
Η ίδια διηγείται επίσης ότι ο Μπιθικώτσης ήταν φίλος με την κουρέα, ο οποίος τον είδε στενοχωρημένο και τον ρώτησε τι συνέβαινε. Ο Μπιθικώτσης του εξήγησε ότι είχε ξεμείνει από τραγουδίστρια κι ο κουρέας τον καθησύχασε. Εδώ έχουμε ένα κορίτσι που είναι παιδί θαύμα του είπε και τον σύστησε στην οικογένεια.
Ο Μπιθικώτσης άκουσε το κορίτσι να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου και τα «ελαφρά» του Πολυμέρη και αμέσως της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Τα πράγματα δεν ήταν απλά. Η Πολυτίμη ήταν 11 χρονών παιδί. Ο πατέρας της δεν ήθελε με τίποτα. Φαίνεται ότι ήταν καθοριστικός όμως ο παράγων μητέρα, η οποία ανέλαβε να συνοδεύσει το παιδί στις περιοδείες.
Όταν επέστρεψαν στην Αθήνα, ο Μπιθικώτσης σύστησε την Κολιοπάνου στην Columbia. Οι άνθρωποι της εταιρείας φαίνεται ότι ενθουσιάστηκαν, και έκαναν λόγο για την Βέμπω του λαϊκού τραγουδιού.
Από πολύ μικρή ηλικία η Πόλυ Πάνου αγάπησε το λαϊκό τραγούδι. Όπως η ίδια έχει δηλώσει στην ΕΡΤ, δεν θέλησε ποτέ να το απαρνηθεί και με αγάπη και πάθος το υπηρέτησε. Οι επιτυχίες ήταν αμέτρητες, αφού συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού: Βασίλης Τσιτσάνης, Μανώλης Χιώτης, Γιώργος Μητσάκης, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Ζαμπέτας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Μάρκος Βαμβακάρης. Στο μπουζούκι την συνόδευσαν γνωστοί δεξιοτέχνες, όπως ο Γιάννης Παλαιολόγος, ο Στέλιος Μακρυδάκης κ.ά.
Το 1952 ηχογράφησε τον πρώτο της τραγούδι το «Πήρα τη στράτα την κακιά», σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση και στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Όσες φορές της ζήτησαν να μιλήσει για την χρυσή πορεία της στο λαϊκό τραγούδι, πάντα υποστήριξε ότι η επιτυχία ενός τραγουδιού χρειάζεται εκτός από την καλή φωνή, καλό στίχο, για να μιλάει στην ψυχή των ανθρώπων και φυσικά καλή μουσική.
Τα τραγούδια «Το πλοίο θα σαλπάρει», «Το σφάλμα», «Κούπα», «Δώδεκα Τσιγγάνες», «Μεσ’ την πολύ σκοτούρα μου», «Το φανταράκι», «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Εσένα δεν σου άξιζε αγάπη», «Αν μιλούσαν τα σύννεφα», «Τα λιμάνια», είναι λίγες μόνον από τις επιτυχίες της.
Η ζωή της δεν ήταν ανέφελη. Επί χρόνια είχε το μαράζι ότι δεν είχε αποκτήσει παιδί. Τότε την λύση της έδωσε άνθρωπος του στενού της περιβάλλοντος. Μπορούσε να υιοθετήσει. Και το έκανε.
Σήμερα κλείνουν δέκα χρόνια από τον θάνατο της μεγάλης ερμηνεύτριας. Μετά τον θάνατό της ο γιος της Πόλυς Πάνου αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για την υπόθεση. Η Πόλυ Πάνου ήταν θεία της μητέρας του. Και η απορία του ήταν, με τον αδελφό του, γιατί τους είχαν πει ότι είναι αδέλφια, πώς αφού ήταν αδελφοί, αποκαλούσαν μαμά δύο διαφορετικές γυναίκες. Ε, τότε τους εξήγησαν.
Αργότερα, ο Βαγγέλης Πάνου, αποκάλυψε κι άλλα. Όπως ότι ο νονός του ήταν που επέμενε να γίνει η συγκεκριμένη υιοθεσία, ότι είχαν γίνει πολλά οικογενειακά συμβούλια για να αποφασίσει η Πόλυ Πάνου να κάνει την κίνηση, και άλλα. Όπως τι θέση είχε ο νονός του στην ζωή της μεγάλης κυρίας του λαϊκού τραγουδιού.
Το ξενύχτι, το τραγούδια, το τσιγάρο, ο κακός εξαερισμός των κλειστών χώρων εκείνη την εποχή, επιβάρυναν την κατάσταση της υγείας της. Η Πόλυ Πάνου έπαθε βαριά Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και δεν τα κατάφερε.
Κατάφερε όμως να κατακτήσει τις καρδιές όλων των Ελλήνων, χαρίζοντας δόξες στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι.
