Άστεγοι μετακομίζουν στη λεωφόρο Ποσειδώνος
Το σκηνικό ίδιο κάθε βράδυ. Μόλις η ώρα πάει 23.30 ένας άλλος κόσμος ξεδιπλώνεται στον πεζόδρομο κατά μήκος της παραλίας του Παλαιού Φαλήρου. Τα ζευγαράκια τελειώνουν τη βόλτα τους, οι περίοικοι σταματούν τη γυμναστική τους, η περιοχή σκοτεινιάζει και οι νεοάστεγοι εμφανίζονται σαν τα φαντάσματα. Στρώνουν σεντόνια και κουβέρτες σε παγκάκια, ξύλινα πατώματα και παιδικές χαρές, λίγα μέτρα από το κύμα. Εκεί που λίγες ώρες πριν ο τόπος έσφυζε από ζωή. Ο ύπνος τους παίρνει γρήγορα, όμως η υγρασία της θάλασσας δέρνει το κορμί του όλη τη νύχτα.
Το πρωί τους ξυπνάει ο ήλιος. «Είναι το φυσικό ξυπνητήρι μας. Οι περισσότεροι φροντίζουμε να έχουμε μαζέψει τα πράγματα μας προτού έρθουν οι “πρωινοί” της παραλιακής. Δηλαδή ηλικιωμένοι που ζουν στην περιοχή και βγαίνουν από τις 06.30 και μετά για περπάτημα ή για μπάνιο στη θάλασσα», μας λέει ο Γιώργος, ο οποίος «μετακόμισε» από το κέντρο της Αθήνας στη θάλασσα πριν από περίπου ένα μήνα.
Το ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής φανερώνει την νέα τάση των άστεγων. Πολλοί νεοάστεγοι, δηλαδή άνθρωποι που έμειναν σχετικά πρόσφατα στο δρόμο, εγκαταλείπουν το κέντρο της Αθήνας και μεταφέρονται σε παράκτιες περιοχές του Λεκανοπεδίου προτού ακόμα φτάσει το καλοκαίρι. Ο λόγος, όπως λένε οι ίδιοι, είναι ότι αναζητούν τέσσερα πράγματα : ασφάλεια, νερό, πρόσβαση σε τουαλέτα και ρεύμα. Ο πεζοδρόμος κατά μήκος της παραλιακής τους τα προσφέρει. Ο κεντρικός δρόμος παρέχει ασφάλεια. Τα ενδιάμεσα πάρκα ρεύμα. Οι ντουζιέρες στην πλαζ νερό. Οι καφετέριες τουαλέτα.
Πίσω από τον καθένα κρύβεται μια θλιβερή ιστορία. Ο Γιώργος είναι 35 ετών και έμεινε στο δρόμο στα μέσα του 2012. Μεγαλωμένος χωρίς γονείς, έχασε τη δουλεία του και το διαμέρισμα που νοίκιαζε. Το κατάστημα ρούχων στο οποίο εργαζόταν έκλεισε και από τότε η ζωή του άλλαξε. Μοναδική περιουσία του είναι μια κουβέρτα, λίγα κουζινικά, ένα καρτοκινητό και μερικά ενθύμια τα οποία φυλάσσει σαν θησαυρό. Είναι όπως λέει, ότι του απέμεινε για να του θυμίζει την παλιά ζωή του.
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος
